شکست قرارگاه و پا پس کشيدن آن از يک پيمان بزرگ گازی، در عمل شکست سياستهای دولت است که نفت و گاز را قربانی برنامه های توسعه اتمی ساخته و پس از تحريم و خروج شرکتهای نفتی خارجی از ايران همچنان وانمود ميکرد که جای خالی آنها را ميتواند با واگذاری مسئوليت سنگين اجرای طرحهای توسعه نفت و گاز به قرارگاه خاتم پر کند. هزينه اين شکست تنها در نتيجه متوقف ماندن طرحهای توسعه فازهای ۱۵ ، ۱۶ و ۲۲ تا ۲۴ پارس جنوبی، محروم ماندن از ۱۱۰ ميليون مترمکعب گاز و روزانه تا يک ميليون تن ميعانات گازی است. ميزان مالی اين زيان در سال، به ۵۰ ميليارد دلار ميرسد