آن زمان که تیم ملی فوتبال ایران توانست که خود را به مرحله نهایی مسابقات جام جهانی فرانسه برساند . در یکی از نشریات ‏فارسی زبان که درالمان چاپ می شد ، مقاله ای نوشتم که منتشرهم شد‌، با عنوان " چرا تیم ایران هیچ شانسی ندارد "،.
همان زمان بخشی از دوستان خوب بر من ایراد وارد دانستند که ، دم از نا امیدی می ‏زنی ، و این تیم بهترین تیم دوران فوتبال ایران است و شانس هم برای رسیدن به مرحله بعد از مقدماتی را دارد‎ .‎

رفيق پيشين من حسين احمدى روحانى كه قريب بيست سال سخت ترين دوران هاى مبارزه با رژيم هاى شاه و خمينى را با اراده اى استوار و با شجاعتى چشمگير طى كرد و در هر سه دوره از فعاليت سياسى و انقلابى اش (مجاهدين، مجاهدين م. ل.، پيكار) به خاطر شايستگى هايش، در رهبرى تشكيلات قرار داشت، زمانى كه در ۱۴ بهمن سال ۱۳۶۰ به چنگ جلادان رژيم سرمايه و دين افتاد با امتحانى سهمناك و كمرشكن رو به رو شد و وقتى زير فشار فوق العاده و كينه توزانهء ويژه قرار گرفت اراده اش درهم شكست و شايد بدون اراده و اختيار حرف هايى زد و كارهايى كرد كه تمام عمر به صورت فردى و سازمانى با آن ها جنگيده بود.