کاش می شد با شراب عشق مدهوشت کنم
درقدح ریزم تو را ای نوش جان نوشت کنم
کاش می شد هوشیارانه توی بی خویش را
با خود بی خویشتن یک شب همآغوشت کنم
آنچنان در شعله ی لذت بسوزانم تورا
تا حدیث آتش دوزخ فراموشت کنم
آتشی در جانت اندازم ز شوق اشتیاق
زیر باران تنم آنگاه خاموشت کنم
با نوازشهای چنگ و بوسه های نوش و نیش
پرنیانی از کبود و سرخ تن پوشت کنم
ببر نا آرام تن را از قفس سازم رها
قصد جان آهوان رام آغوشت کنم
تا فراموشت نگردد شهد نوشین وصال
گوشواری از غزل آویزه ی گوشت کنم
ناز بی اندازه و شور جوانی در گریز
ای دریغا کاش می شد تا فراموشت کنم.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
