سپاه ماه مه

به باغ ِ خرم ِ گیتی بهار می آید
بهار ِ مردم ِ چشم انتظار می آید

به ماه ِخرم ِاردیبهشت ِ خرم پی
به دیده پرچم و گل بی‌شمار می آید

ز لاله‌های دمیده به دشت ِ روشن ِ شب
خروش و هلهله صدها هزار می آید

گذشته چون شب تاریک در کشاکش ِ رزم
سپیده با رخ ِ خورشید وار می آید

پی سیاهی شب‌های پر هراس ِ نبرد
پگاه ِ معجزه و افتخار می آید

چو داد ریشه دوانده به شوره زار ِ ستم
درخت سبز عدالت به بار می آید

زهم گسیخته گویی بساط ِ اهریمن
نگر که اورمزد ِ زمان شهسوار می آید

به هر کران که نظر می کنم به روی جهان
ز شاخه شاخه ی گل عطر کار می آید

به مو سمی که جهان می شود دوباره جوان
سپاه ِماه ِمه از هر کنار می آید

سپاه کار، سپاه ِ جهانی زحمت
دوباره بر سر ِ سکوی کار می آید

زیورشی که به شب می برد به نام ِ بشر
سپاه ظلم و ستم تارو مار می آید

مگو که دور ستم باز گشته در عالم
مگو که چشم ِ خرد اشکبار می آید

تعجبی نه اگر زیر یوغ ِسرمایه
سپیده مان به نظر شام تار می آید

چنان ز کار مجرد تهی شدم از خویش
که کار در نظرم چوب دار می آید

حقیقتی ست که در زیر ابر بی‌باران
بهار ِ هستی ما سوگوار می آید

بهار ِسرخ به هر شاخسار آید باز
بهار ِ کار در این روزگار می آید

منه زدست سلاحی که بر گرفتی چند
که بی‌نبرد توشب ماندگار می آید

بکو ب پا و به میدان شهر دست افشان
که بر اریکه ی قدرت نگار می آید

سپاه صلح بخوانش، سپاه ِ زحمت و کار
که او هماره ترا غمگسار می آید