logo





شروه

جمعه ۲۱ اسفند ۱۳۸۸ - ۱۲ مارس ۲۰۱۰

رضا بی شتاب

bishetab.jpg
برای مادرانِ باغِ لاله

1

دوباره سبزه سَر زد نوبهاره
رَوُنِ چشمه ها زی جویباره
چشایِ غنچه ها وا شد دوباره
دلِ عاشق سرِ شیدا شکاره
هَزارون نغمه خون در خونه ی ما
شکوفه جومه پوشِ شاخساره
همه قندیلِ غم در حالِ آبه
سیاهی در تب وُ تابِ فراره
نمی مونه نه سرما وُ نه برفی
سیاهی جا به سبزی می سپاره
به یارونُم خبر ده بادِ خوشخو
هنوزُم سینه گرمِ یادگاره
شنیدُم برگِ گُل آوازه خونه
نوای عاشقون در هر کناره
مُو در کنجِ قفس افتاده، مادر
گرفتارُم تنُم در زیرِ باره
گرفتارِ سگ وُ گرگُم مُو اینجا
دلُم در بند وُ زنجیر وُ فگاره
نمی بینُم بجز دیوارِ ظلمت
به پیشُم چوبه ی صد دیو وُ داره
مُنُم دلبسته ی پرواز اَزی دام
که آزادی به گوشُم خوشگُواره...
2
نگار وُ مونسِ مادر کجایی!
به دستِ دشمنُونت تیغ وُ خاره
به سینه ابرِ سنگینُم نشسته
نمیدونُم کجا میخواد بباره
بهار اومد دلِ مُو غرقِ غم شد
عزیزُم مونده در زندون وُ زاره
بهار اومد عزیزُم جات خالی
برای دیدنت دل بیقراره
کِه میدونه گُلُم اونجا چه حاله!
دلُم میگه که او زار وُ نزاره
تنِ بیمارِ طفلُم چشمه ی خون
به هر زخمش تنِ مُو در شراره
زدن تَش حاصلُم، خاکسترُم موند
تمومِ مزرعِ مُو نیزه زاره
تنِ ایی زندگیمون چاک چاکه
که اسبش مونده زخمی بی سواره
دعا کردُم ببینُم طفلکُم رو
بدیدُم خوابِ خواب ایی کردگاره
اگه تو صاحبِ دنیا وُ دینی
به پیشُم تلخ وُ بد ایی روزگاره
تمومِ مردم وُ آواره کردن
یه مُش دیوونه وِ نادون به کاره
گلستُنُم کجا سَروُم کجا شد!
زمین وُ آسمون مثلِ مزاره
به هر سو رفتُم وُ پُرسِ تو کردُم
فلک از غصه ی مُو شرمساره
شبی یادت پریشون خاطرُم کرد
بدیدُم ماهِ مُو مجروحِ ماره
گرفتُم گوشه از دنیایِ پُر درد
دو چشمُم بر در وُ در انتظاره
دو دیده بر در وُ در کوچه دارُم
همه یادت پُرِ نقش وُ نگاره
اگه شُو آیه وُ مردم بخُسبَن
دلِ بیچاره ی مُو فکرِ یاره
تو گفتی مادرم غمگین نمونی!
خدا ایی گریه هم بی اختیاره
شُو وُ روزُم ندونُم کی سر آیه
که عالَم در نگاهُم تارِ تاره
نهادُم سر به رویِ خاکِ کوچه
ز اشکِ مُو زمینَم بی غباره
کِه دیده در دیارش اینهمه ظلم
غریب وُ مونده تنها بی دیاره
ندونستُم که گُل قیمت نداره
بَرِ نادون گُلِ مُو زار وُ خواره
به باغِ لاله رفتُم پیشِ مردم
بدیدُم چشمشون سر ریزِ ناره
بدیدُم مادرونِ لاله ها رو
به دلها داغِ لاله بیشماره
همه اِستاده اونجا بر سرِ صبر
عجب رخساره هاشون با وقاره
مثه کوهِ بلند وُ پُر ستاره
رو لبهاشون تو دلهاشون بهاره

2010-03-12
http://rezabishetab.blogfa.com

نظر شما؟

نام:

پست الکترونیک(اختياری):

عنوان:

نظر:
codeimgکد روی تصویررا اينجا وارد کنيد:

نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد