در سال ۱۹۴۸ کشورهای فرانسه، انگلیس، بلژیک، هلند و لوکزامبورگ در مقابله با حمله احتمالی دوباره آلمان به این کشورها اتحادیه غرب تشکیل دادند و در سال ۱۹۵۴ با عضویت ایتالیا و آلمان نامش به اتحادیه اروپای غربی با هدف های زیر تغییر کرد:
۱ـ پشتیبانی و دفاع از کشورهای عضو در صورت حمله احتمالی کشورهای بیگانه
۲ـ فعالیت برای ساختن اروپای متحد
سال های زیادی اتحادیه اروپای غربی زیر سایه پنهانی ناتو موجودیت داشت تا این که در توافق نامه مستریش به اتحادیه نظامی اروپای غربی اشاره شد. در همین رابطه اتحادیه نظامی اروپای غربی با هدف دفاع از منافع اتحادیه اروپای غربی در مقابل تهدید بیگانگان از اختیارات گسترش همکاری های نظامی برخوردار شد و در سال ۱۹۹۹ خاویر سولانا به ریاست این ارگان رسید.
در دهه ۹۰ تغییراتی در حیطه اختیارات و قدرت ناتو ایجاد شد با این هدف که ناتو در مداخلات یوگسلاوی سابق برای برقراری صلح اقدام کند. در حال حاضر ناتو امنیت اتحادیه اروپا را بر عهده دارد و هم چنین کمک به حفظ صلح در اروپای مرکزی و اروپای شرقی و اتخاذ واکنش سریع در عرصه بین المللی از مهمترین ماموریت های ناتو شمرده می شود.
عالی ترین ارگان ناتو، شورای آتلانتیک شمالی است که از نماینده گان همه کشور های عضو تشکیل شده است. تصمیمات به اتفاق آرا گرفته می شود و دفتر مرکزی این نهاد نظامی در بروکسل قرار دارد.
در نشست ژانویه ۱۹۹۴ شرکت کننده گان، سند همکاری نظامی – امنیتی بین ناتو و کشورهای اتحادیه اروپا و کشورهای آسیای میانه و جنوب کازاخستان که در ناتو عضویت ندارند، تصویب شد. هدف از تصویب چنین سندی روشن کردن حیطه و محدوده مستقلانه و همکاری متقابل کشور ها در زمینه های برقراری صلح و کمک های انسانی و بین المللی عنوان شده است و به گمان بسیاری از ناظران بین المللی هدف از این نشست هموار کردن عضویت کشورهای آسیانه میانه در ناتو است.
در ماه مه ۱۹۹۷ پیشنهاد تشکیل شورای کشورهای امضا کننده سند مدافعین صلح و ناتو طرح شد که هدفش همکاری سیاسی- نظامی بین طرفین بود. که اولین جلسه در جولای ۱۹۹۷ در مادرید تشکیل شد.
نشست رهبران ناتو در سال ۱۹۹۶ در برلین به رابطه تنگاتنگ اتحادیه اروپا و ناتو اشاره داشت و بعد از سال ها مذاکره و گفتگو در سال ۲۰۰۲ در برلین به این رابطه جنبه قانونی داده شد.
مفاد توافق نامه برلین بدین شرح است:
۱- تضمین دسترسی به امکانات و توانایی های استراتژیکی ناتو.
۲-دسترسی به امکانات و اختیارات مشترک در شرایط احتمالی. که امکانات و اختیارات در این زمینه منظور همان دسترسی به جنگنده های آواکس ناتو است.
۳- فراهم کردن امکانات گوناگون برای اتحادیه اروپا
۴- تطبیق سیاست های رهبری ناتو با اتحادیه اروپا
در مارس ۲۰۰۳ توافق نامه برلین به تأئید اتحادیه اروپا رسید و در دسامبر ۲۰۰۴ اتحادیه اروپا برای حل بحران مقدونیه از ناتو کمال استفاده را برد.
بعد از سال ۲۰۰۱ جلسات منظم بین سران ناتو و اتحادیه اروپا برگزار شده است و این جلسات همچنان در سطح های مختلف این دو نهاد برگزار می شود و در پایان جا دارد متذکر شوم که از ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا ۱۹ عضو در ناتو نیز عضویت دارند اما همزمان باید یادآوری کرد که ترکیه کشوری است که عضو ناتو است اما اروپائی ها برای عضویت ترکیه شرایطی خواستارند که ترکیه از تأمین آن هنوز برنیامده است. اختلاف ترکیه و قبرس از جمله مشکلاتی است که ترکیه بعنوان عضو ناتو می تواند در روند تحولات نظامی که در مد نظر اتحادیه اروپا است، موانعی ایجاد کند.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد