"اعدام را بس کنید" را
الله و اکبر کنیم

دوشنبه پانزدهم فوريه از صبح زود ایرانی ها، مرد و زن، از هر طیف و گروهی ، از دور و نزدیک، کانادا بروکسل آخن،و پاريس، لندن، برلين، فرانکفورت، کلن، دورتموند ، و چند شهر ديگر اروپا در ژنوجلوی دفتر سازمان ملل گرد آمدند اشنایان حقوق بشری دیدارتازه کردند. علیرغم خستگی - برخی بیش از ده ساعت در راه بودند- رضایتی در چهره هاست، از اینکه امده اند تا فریاد اعدام را بس کنید. به شکجنه پایان دهید. زندانیان سیاسی را آزاد کنید. پیوستن به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان . سکولاریسم و جدابی دین از دولت. برابری مذهب و نژاد در ایران را به گوش جهانیان برسانند. این خواسته های انسان های از راه بسیار دور امده است بی شک هر کدامشان در چند ماه اخیر،از شرایط مردم درایران،در زیر گلوله باران و شکنجه های علنی در خیابان، خون دل بسیارخورده اند. حضور نسبتا خوب این مردم حکایت از هشت ماه جنبش مردم دارد . ایا روند هشت ماه مبارزه دشوار صلح امیز در ایران، حکایت حماسه خون و درد سرزمین مان، تغییری در نگاه و اتحاد عمل گروها ایجاد کرده است ؟
در جلوی دفتر سازمان ملل، کنارصندلی بزرگی که یک پایه اش شکسته و نماد حقوق بشر است جمعیتی حدود پانصد نفر دسته دسته، اینجا و انجا ایستاده اند. نزدیک هم نیستند .کرد و فارس و بلوچ..... جزایر پراکنده مردم همراه شعارهای پراکنده، سرودهای پراکنده و مهربانی های پراکنده تر... ایا حضوریکپارچه و کسترده مردم در خیابانهای ایران و با دل سوخته های ما خارج نشین نان اجباری، سبب ان نگردیده از پراکندگی بیرون اییم و یکپارچه بر سر موضوعی مشترک کنار هم بایستیم؟ اگرچه دست در دست هم چون یاران دبستانی و یا حتی یاران خیابنی ندهیم، آیا اتحاد حتی برای زمانی کوتاه در جلوی دفتر سازمان ملل،برسر شعار مشترک نمی تواند با عقاید مختلف صورت گیرد؟ ما ادمیان دلسوخته ان دیار با زندگی های فنا شده باحکایت های پردرد و خون، با گریزهای نا گزیز نمی توانیم یک صدا باشیم برای لغو اعدام؟!ایا نمی شود اعدام را بس کنید و یا توقف اعدام را شعار مشترک کنیم؟ بسیاری همین نطر را دارند اما نگاه و دل ترسیده از انگ ها همچنان از بی اعتماد ی حکایت دارد.
در محوطه جلوی سازمان ملل ظاهر همه چیز خوب است برخلاف دوسال پیش چادری بر پا شده و میکروفن با تلویزئون های بزرگ دیده می شود حد اقل تا اینجایش خوب سازماندهی و کار کرده اند .اما داخل چادر حکایت به گونه دیگر است . شنیده می شود آنها (سوئیس هااز شهرداری) نیامده اند تا برق را وصل کنند.یعنی همه این دم و دستگاه ها حکایت آفتابه و لگن های مدرن امروزی است و تا آخر وقت ان روز چهار بعد از ظهر، از شام و نهار خبری نمی شود!. این موضوع پراکندگی جمع مان را را بیشتر می نمایاند. انها یی که مسئولیت پذیرفته اند و در این سه روز بسیاز زحمت کشیده اند،عصبی و خسته در تکاپو پی راه حل می گردند. ظاهرا کسی نمی داند چرا چنین شده ؟! اما کار تا پایان برنامه ان روز یعنی چهار، پنج بعداز ظهر روزپپش نمی رود انهایی که امده اند به جز تعدای از ان جمع به کشورهایشان باز می گردند . غروب همان روز میکروفن و تلویزیون به کار می افتد .
آنهایی که امده اند با صدای بلند فریاد کشیده اند برخی با عصبیتی اشکار از اینکه مرگ بر جمهوری اسلامی شعار همه نیست اعتراض دارند برخی هم جواب شان این است اخر این اجلاس که کارش سرنگونی نظام نیست ، رسیدگی به وضعیت حقوق بشر در ایران است اما انسان هایی که در روز والنتاین روز عشق، با همه وجودشان ساعت ها در را ه حقوق بشر بودند و در راه حرف وحدیث نقض ج.ا.را در طی سی سال برای هم گفته اند، می خواهند حرف دلشان را بزنند. آیا می توانی منع شان کنی؟ اما دل که می تواند بسوزد برای این همه عشق، برای این همه ارزش برای این همه وقت هدر رفته، در فضای فرسنگ ها فاصله در فضای عدم اعتماد و عدم دوستی .در همین یک یا دو روزبرخی شرط اغاز بحث با دیگران را بر سر نه به جمهوری اسلامی گذاشته اند و با هم در در بحث و جدال بر سر ان بوده اند.برخی هم اصلا نمی خواهند وارد این گونه بحث ها شوند. یکی با عصبت و ناراحتی می گوید: چرا حق مان را در خیابان هم می خواهید از ما بگیرید! بگذارید شعار مرگ بر جمهوری اسلامی و مرگ بر... را بدهیم. . ایا همه بر سر لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی توافق ندارند؟

کاش می شد برسر "اعدام را بس کنید" به تفاهم رسید کاش بشود زیر سقفی برای خواسته های مشترک حقوق بشری،."لغو اعدام" و یا همان شعار مادران عزدار ایران "اعدام را بس کنید" گرد هم ائیم؟ "اعدام را بس کنید"را به الله و اکبرمان بدل نمائیم بر بامها و بر سر هر کوی برزن و در جلوی دفتر سازمان ملل فریاد زنیم؟ ایا این دره بزرگ فاصله بین ما کوتاه شدنی است ؟

اما انسوی در، درون سازمان ملل که ما جزایر پراکنده ادمی جلویش ایستاده ایم تا اعدام نباشد شکنجه پایان گیرد تا زندانیان آزاد گردند تا برقراری برابری زن و مرد تسهیل گردد تا بهایی ها سنی ها کردها و ترک ها و زرتشتی ها با شیعه ها برابر باشند وایران برای همه ایرانیان در ازادی قابل زیست گردد. .هیئت 32 نفره جمهوری اسلامی ایستاده ه با پز عالی و اتفاقا جیب پر. و با همراهی و نمایش مجموعه ایی از زنان نماینده مجلس استاد دانشگاه الزهرا وکیل زن و مترجمان زن و...را به نمایش گذاشته با آرامش فراوان اقای جواد لاریجانی همه انچه را اپوزیسیون بیرون فریاد می زند همه انچه را جنبش سبز در این 8 ماه نشان داد که خواستار ان است همه انچه را زنان در یک میلیون امضا خواستند همه انچه دانشجویان فریاد زنند و همه انچه را حکومت سرکوب کرد را انکار نمود اقای لاریجانی ایران را ازادترین و دموکرات ترین کشور جهان معرفی کردند!! که در ان از شکنجه و اعدام خبری نیست !! وی در پاسخ به نماینده هلند گفتند :ما تنها در طول یکسال پنج هزار اجازه راهپیمایی صادر کرده ایم!.

مشکلات .نقض حقوق بشر کشور مان را شیرین عبادی و شادی صدر و عبدالکریم لاهیجی ارایه اسناد ودر زمانی کوتاه بیان کردند و هریک ازکشورهای امریکا اروپایی و کاندا انگلیس و اطریش در دو دقیقه وقت خود به وضوح گفتند.آنها خواستار گزارشگر ویژه به ایران شدند. کشورهای چین و روسیه نیکاراگوئه زیمبابوی و چندین کشور از این دست که نان و نمک جمهوری اسلامی را می خورند هم از وضعیت حقوق بشر در ایران تعریف کردند

اقای لاریجانی و هیئت همراه، نقض حقوق بشر در ایران را انکار کردند آنها هچنین گفتند. به دلیل اینکه در ایران حقوق بشر اجرا می شود و در قوانین ما شکنجه وجود ندارد نیازی هم به گزارشگرویژه برای ایران وجود ندارد. او در همان مکان اولین اصلی که رد کردند پیوستن به کنوانسیون رفع هر گونه تبعیض علیه زنان بود.نماینده ایران باشجاعت کامل خواستار نماینگی در زمینه حقوق بشر در سازمان ملل شد.

با اين حال در مجموع بدلیل حجم بالای اعتراض به ج ا ا، وعدم پاسخگویی هئیت ایرانی، پیشنهادات حذف نشد و در بایگانی سازمان ملل متحد ثبت گردید. جمهورى اسلامى پذيرفته است كه خانم ناوى پيلاى، كميسيونر عالى حقوق بشر سازمان ملل متحد بتواند سال آينده از ايران ديدار كند. ناوی پیلای با استقبال از پذیرش این موضوع توسط جمهوری اسلامی در عین حال گفته است که گزارشگران حقوق بشر باید بتوانند در سال جاری 2010 از ایران بازدید به عمل آورند همچنین قرار است، شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ماه زوئن تشکیل جلسه دهد و به بررسی گزارش کشورهای پاکستان ، مکزیک و سنگال در این زمینه ها بپردازد

عفت ماهباز لندن

efatmahbas@hotmail.com
www.efatmahbaz.blogfa.com
_______________
زیرنویس

وبلاگ آن لاین از ژنو
http://persian.iranhumanrights.org/1388/11/online_geneva/
برخی از کسانی که درهیئت ایرانی حضور داشتند از جمله : خانم آلیا نماینده مجلس ج ا.ا. که وضعیت زنان را بسیار عالی و خوب توصیف نمد و اینکه انها در زمینه حقوقی مشکلی ندارند. خانم پروقسور مباشری رییس دانشگاه الزهرا در زمینه ارتقا موقعیت زن در جامعه اسلامی و برابری واقعی سخن گفت و آمار داد و از قصاص و تلاش برای فراهم اوردن دیه میشود و اینکه تا حالا 10 نوجوان رو از مرگ و قصاص نجات داده ند .آقای بتکولیا به نمایندگی از طرف آسوریها از آزادی مذاهب و برابری انها با اسلام شیعه سخن گفت...آقای عباس زاده از وزارت کشور از انتخابات آزاد و سالم ایران تعریف کرد و آقای رییس السادانی (قاضی) هم فرمودند که کسی بیش از 24 ساعت در بازداشت نگه داشته نمیشود و آقای لاریجانی با حمله به زندان گوانتانمو گفت در زندانهای ما شکنجه نمیشود و هر کس در بند هست تروریست است.
در روزهای 15 تا 17 فوريه 2010، بررسی ادواری جامع پرونده حقوق بشری جمهوری اسلامی برای نخستين بار در ژنو صورت می گيرد و از اين پس قاعدتا هر چهار سال یکبار شاهد چنين روندی در ژنو خواهیم بود. 1 – اعتراض به سرکوب و شکنجه و تجاوزو اعدام در ایران 2 – آزادی بی قید و شرط کلیه ی زندانیان سیاسی جنبش اخیر مردم ایران و دیگر زندانیان سیاسی ، عقیدتی ایران3 – اعزام فوری هیئتی از طرف سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت زندان ها و زندانیان ایران 4 – تعیین گزارشگر ویژه حقوق بشر برای ایران از سوی سازمان ملل5 – ملزم کردن حکومت ایران به رعایت مفاد اعلامیه جهانی حقوق بشر (که خود یکی از امضا کنندگان آن بوده است) از سوی سازمان ملل شوراى حقوق بشر هيچ ابزارى براى اجرايى كردن تعهدات ارائه شده از سوى كشورها براى رعايت حقوق بشر ندارد این شورا روز چهارشنبه به نشست سه روزه خود برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران پایان داد..
شوراى حقوق بشر سازمان ملل مى گويد كه ايران درخواست آزادى تمام زندانيان سياسى، تعيين نماينده ويژه در امور شكنجه و پذيرش تحقيق بين المللى در باره خشونت هاى پس از انتخابات اين كشور را رد كرده است ايران همچنين نپذيرفته است تا مجازات اعدام را لغو كند و گفته است كه از شكنجه به عنوان ابزارى قانونى استفاده نمى كند.و رسانه ها در ايران آزاد بوده و دولت هيچگونه مانعى براى دسترسى به اينترنت ايجاد نمى كند در واکنش به اعزام نماینده ویژه بررسی شکنجه گفته است که «به دلیل منع شکنجه در قانون اساسی ایران نیازی به اعزام گزارشگر ویژه شکنجه نیست وی کشورهای غربی را متهم کرد که به گفته او، اقدام به تبلیغات زهر آگین علیه ایران می کنند