بدین وسیله از سوی خود، خانواده و خویشاوندانم از تمامی عزیزانی که در غم درگذشت مادر بزرگوارمان، بانو شوکت سیفی، به اشکال گوناگون با ما همدردی نمودند صمیمانه سپاسگزارم.
«مامان»، مادری سخت کوش و آزاده بود؛ آرام وصمیمی بود؛ مدیر و مدبر بود؛ جذبه و غرور خاص و دوست داشتنی ای داشت. به تربیت فرزندانش فوق العاده حساس بود؛ محبت مادرانه اش را، با تمام وجود، نثار فرزندان و دوستان و آشنایان آن ها می کرد. با وجود تمامی ناملایمات و سختی هایی که در جریان زندگی از سر گذراند و خون دل هایی که خورد، اما همواره سربلند بود و سربلندی فرزندانش را می خواست؛ از ایستادگی فرزندانش در مقابل زور، حتی آن جا که در پشت میله های زندان و با چشمانی اشک آلود نگران آینده جگر گوشه های خود و به قول پدر بزرگوارمان، آقا جان، نور چشمی هایشان بود، احساس غرور می کرد.
مادر ما، عمری را به شرافت زیست و با سربلندی از این دنیا رفت؛ به ویژه در آخرین ماه ها و هفته های آخر زندگی اش، که با بیماری سختی دست و پنجه نرم می کرد، فرزندان و دوستان و آشنایان نزدیکش، مثل پروانه دورش می چرخیدند و از هیچ همکاری ای دریغ نکردند.
با سپاس فروان از این همه محبت و انسانیت
اکبر سیف یکشنبه ۱۸ بهمن ۱۳۸۸
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
