مراسم که در پی فراخوان کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران- استرالیا در روز یکشنبه 6 دسامبر، نزدیک به محل ساختمان " یادبود جنگ" در هاید پارک سیدنی برگزار شده بود، با یک دقیقه سکوت بیاد گرامی سه دانشجوی جانباخته در 16 آذر 1332 در دانشگاه تهران، احمد قندچی، مهدی شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا آغاز شد. پس از آن مجری برنامه، بخشهایی از بیانیه کمیته همبستگی را به همین مناسبت به زبانهای فارسی و انگلیسی ادا نمود که مورد توجه بسیارقرارگرفت. این بیانیه بهمراه قطعنامه پایانی ضمیمه این گزارش هستند. اولین سخنران مهمان، خانم دبرا آدلاید، نویسنده، استاد دانشگاه وعضوهیئت مدیره انجمن قلم- شعبه سیدنی ، ضمن تشکر، در ابتدا مختصرا به اهداف و عملکرد انجمن بین المللی قلم و بویژه ایجاد کمیته نویسندگان در زندان از سال 1960 در64 مرکز این انجمن (وشعبه آن درانجمن قلم سیدنی) در پاسخ به آزار، شکنجه، زندان و قتل نویسندگان توسط دولتها در سراسر جهان و تلاش این کمیته برای پایان دادن به سرکوبها اشاره نمود. وی با یاد آوری عضویت انجمن نویسندگان ایران در تبعید، بخشهائی از هشدارنامه سال گذشته این نویسندگان به انجمن جهانی قلم را مبنی بر تشدید سرکوب و خشونت ، زندان و شکنجه، تهدید وآزار نویسندگان، دانشجویان، فعالین سیاسی و مدنی توسط رژیم جمهوری اسلامی و درنهایت استمرار سی سال نقض حقوق انسانی وآزادیهای دمکراتیک (مانند آزادی بیان و قلم، تجمعات و تشکلهای مستقل) را ایراد نمود. ایشان همچنین در مورد دستگیری و زندانی شدن تعدادی از نویسندگان و روزنامه نگاران منجمله دو نویسنده و روزنامه نگار کرد عدنان حسن پور ومحمد صدیق کبودوند توسط رژیم و تلاشهای انجمن قلم برای پیگیری وضعیت آنها توضیحاتی داده و درپایان افزود: " ما این رژیم بیرحم وسرکوبگر را محکوم نموده و آرزوی آزادی و زندگی بهتر برای نویسندگان و مردم ایران را داریم".
سخنران بعدی این مراسم آقای جان بیلی معلم بازنشسته و عضو حزب کمونیست استرالیا با عبارتی از مارکس در 150 سال پیش " دولت با ماشین و ارگانهای سرکوب اش قادر به ادامه حیات خویش است" به جایگاه 16 آذر درشرایط جامعه ایران پس از کودتای 1332 و عملکرد قهرمانانه دانشجویان درچنان فضای اختناق وسرکوب پرداخت. وی ضمن اظهار همبستگی با جنبش آزادیخواهانه مردم ایران علیه دیکتاتوری وسرکوب مبارزات دمکراتیک توسط رژیم جمهوری اسلامی ، آن را را ادامه و الهام گرفته از مبارزات و فداکاریها و جانفشانیهای مبارزین گذشته دانست و افزود: " سه دانشجوی شهید واقعه خونین 16 آذر قهرمان بوده و خواهند بود."
پس از آن با همراهی جمعیت شعارهائی داده شد و یکی دیگر از رفقای مجری در دو نوبت بین سخنرانیها یاد جانباختگان مبارز استاد دکتر نجات اللهی ( آبان 57) و زندانی دو رژیم، نویسنده و هنرمند کمونیست رفیق سعید سلطانپو(تیرماه 60) را گرامی داشته و به سرکوب وکشتار هنرمندان و نویسندگان متعهد و مبارز توسط رژیم و برگزاری همزمان مراسم یازدهمین سالگرد " قتلهای زنجیره ای" در تهران اشاره کرد.
خانم سوزان پرایس سخنران دیگراین مراسم و نماینده اتحادیه ملی آموزش عالی دانشگاه نیوساوث ویلز و عضو "اتحاد سوسیالیست" استرالیا با تشکر از دعوت کمیته همبستگی اظهار داشت: " امروز ما یادمان 16 آذر روز دانشجو را گرامی میداریم . هیچ جنبش انقلابی بدون شرکت و رهبری جوانان نمیتواند شکوفا شود. جوانان و دانشجویان ایران بار دیگر شجاعت خویش را در رویاروئی با سرکوب بیرحمانه نشان داده اند. امروز تظاهراتهائی در سراسر ایران و جهان در شرف انجام هستند. طبق اخبار اینترنت در تهران تظاهرات از 6 نقطه بسوی دانشگاه تهران صورت میگیرد". سوزان در مورد سیاست سرکوب رژیم نسبت به فعالیتهای اتحادیه ای، حقوق زنان، همجنسگرایان، آزادی بیان، و نیز تهدید به دستگیری شکنجه و یا اعدام فعالین مخالف رژیم نیز توضیحاتی داد . وی دربخشی از سخنانش به شکل گیری کودتای مرداد 1332، نقش سازمان سیا و حمایت دولتهای آمریکا و انگلیس دربراندازی دولت مصدق و اعتصاب دانشجویان علیه دیدار نیکسون از ایران اشاره و تاکید نمود که : " این حرکت نه تنها اعتراض به سرکوب بعد از کودتا و نقش امریکا در ایران، بلکه تلاشی برای شکستن فضای ترس و تهدید بعد از کودتا بوده است. ما باید از عمل این دانشجویان در مبارزه مان علیه سلطه امپریالیسم و برای دمکراسی و سوسیالیسم الهام بگیریم." سوزان با شعار " زنده باد شهدای 16 آذر" به سخنرانی اش پایان داد.
دیگر سخنران مهمان خانم دایان فیلدز از "سوسیالیست آلترناتیو" بود. ایشان ضمن تشکر از دعوت وابرازهمبستگی با مبارزات دانشجویان و مردم ایران علیه رژیمهای دیکتاتور وقدرتهای امپریالیست، مورد سرکوب و پایمال نمودن حقوق کارگران (با ذکرنمونه هائی چون سندیکاهای شرکت واحد و نیشکر هفت تپه) و جنبشهای اجتماعی در ایران و سایر کشورها را یاد آور شد و بر ضرورت مبارزه علیه سرمایه داری و امپریالیسم نه تنها درایران بلکه در استرالیا و سراسر جهان تاکید نمود " مبارزه علیه دیکتاتوری وامپریالیسم فقط محدود به ایران نیست بلکه درهمه جای دنیا باید این مبارزات صورت بگیرد." دایان فیلدز مسئله افزایش 000. 40 نیروی نظامی در افغانستان توسط دولت امریکا را به پیش کشید و دولت استرالیا را بخاطر حضور نظامی اش در افغانستان و عراق و پایمال نمودن حقوق کارگران در اینجا بخشی ازنظام سرمایه داری و امپریالیسم جهانی قلمداد نمود. لازم به ذکر است که در 10 دسامبر روز جهانی حقوق بشر در سیدنی به اعتراض علیه جنگ در عراق و افغانستان اختصاص یافته و تظاهراتی در ساعت 5.30 عصر در تاون هال شهر صورت میگیرد. مجری برنامه با امتنان فراوان از سخنان و ابراز همبستگی مهمانان استرالیائی خطاب به آنان و جمعیت حاضر اعلام داشت که "این سخنان و حمایتها ی شما در گزارش کمیته همبستگی انعکاس یافته و موجب امید ودلگرمی صدها هزار دانشجو و دیگر شهروندان ایران خواهد شد".
آخرین سخنران برنامه یک دانشجوی ایرانی سوسیالیست - که برای جمعیت حاضر همچون نماینده ای ازنسل دانشجویان مبارز ایران مینمود - با حضور و سخنان خویش به این مراسم شور و غنای دیگری بخشید. وی با اشاره ای مختصر به تاریخچه ی ۱۶ آذر و دیگر مبارزات تاریخی مردمان ایران در راه آزادی و برابری، برعزم راسخ آنان برای پیروزی در این کارزار تاکید ورزید. سپس با تشریح ساختار جنبش سبز ایران و آنچه او شکاف و اختلاف میان رهبری و توده ی این جنبش خواند خواهان تحلیلی دقیق تر از آنچه در ایران میگذرد از سوی اپوزیسیون خارج از کشور شد. وی در پایان با تاکید بر نقش تعیین کننده و کلیدی طبقه ی کارگر در پیروزی این جنبش و همچنین در پایان دادن به مصائب ساخته و پرداخته نظام سرمایه داری بین الملل همچون بهره کشی، فقر و تبعیض نژادی، جنسی و جنسیتی، خواهان اتحاد کارگران، دانشجویان مترقی و دیگر گروه های تحت ستم حول منافع طبقاتی طبقه کارگر برای بر اندازی این نظام و جایگزین کردن آن با نظامی سوسیالیستی، مبتنی بر انسانیت، آزادی و برابری شد.
دربخش پایانی برنامه پس از قرائت قطعنامه ، سرود قدیمی "16آذر" پخش و نسخه هائی از بیانیه و قطعنامه به هردو زبان توزیع گردید. اعضا و فعالین سیاسی و آزادیخواه شرکت کننده در این برنامه ضمن حمل پلاکارد وشعارهایی بزبان فارسی و انگلیسی با همراهی صمیمانه خویش در شعارها و سرودهای قدیمی و انقلابی در بین قسمتهای مختلف برنامه و پخش سرود پایانی برنامه " 16 آذر"، فضایی آکنده از حس همبستگی واتحاد با مردم ستمدیده و مبارز و نسل جوان، پرشور و انقلابی ایران را بوجود آورده بودند. حتی مهمانان انگلیسی زبان ما تلاش میکردند همان کلمات را به فارسی تکرار کنند. سردادن این شعارها و سرودها، میز کتاب، حضورکارگران، دانشجویان، استادان، فعالین سیاسی و مردم آزادیخواه ایرانی و استرالیائی ، پلاکارد بزرگی که بر آن شعار قدیمی و همیشگی دانشجویان ایران" اتحاد، مبارزه، پیروزی" نوشته شده بود همراه با پرچمهای سرخ در قلب این گردهمائی و آغوش طبیعت شاداب و زنده هاید پارک این فضا را صد چندان پرشورتر و زیباتر جلوه میداد. این شعار درپایان چندین باربه هردو زبان و با بالابردن دستهای بهم گره خورده تکرار شد.
هاید پارک و خیابانهای مشرف به آن محاط به پل معروف دارلینگ هاربر و محل اپرا هاوس، دو دانشگاه ، کتابخانه، پارلمان، تئاتر، موزه وگالری هنر، و چند اتحادیه کارگری ایالت نیوساوث ویلز هستند. این پارک زیبا در طی دهه های اخیر یکی ازمکانهای تجمع عمومی در زمینه های مختلف مثل فستیوال های بزرگ هنری کشورهای مختلف، اعتراضات ضد جنگ، دفاع از مردم فلسطین، دفاع ازپناهندگان بازداشتی، برگزاری روزجهانی زن و روز جهانی کارگر بوده است.
با تشکر وسپاس از همراهی فعالین و مردم آزاده ای که در این مراسم شرکت نموده و در رساندن هرچه وسیعتر صدای دانشجویان و مردم مبارزایران به جهانیان به ما یاری دادند. 18 آذرماه 1388
کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا
proletarianunite@gmail.com
پنجاه و ششمین سالگرد 16 آذر بر دانشجویان و مردم مبارز ایران گرامی باد!
با گرامیداشت 56 امین سالگرد روز دانشجو 16 آذر (7 دسامبر) و یاد مبارزان و جانباختگان راه آزادی، عدالت اجتماعی و دمکراسی که در سنگر دانشگاه و هر جبهه ای الهام بخش مقاومت و جنبشهای اجتماعی علیه دیکتاتوری، نظام سرمایه داری و امپریالیسم جهانی بوده و هستند. مراسم روز دانشجو همانطور که در فراخوان کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرالیا خوانده اید هرساله در ایران و خارج توسط دانشجویان و فعالین سیاسی برگزارمیشود. روز دانشجوی امسا ل اما درپی جنبش اعتراضی میلیونی پس از تقلبات و کودتای انتخاباتی رئیس جمهوری در 22 خرداد و کشتار و سرکوب گسترده مردم معترض بیدفاع درخیابانها از ویژگی خاصی برخوردار است. فرو ریختن مشروعیت کامل رژیم درچشم جهانیان ، خیزش و نمایش قدرت میلیونی مردم وضعف و ترس آشکار رژیم، و پیوند عمیق تر بین جنبش دانشجوئی و مبارزات توده های ستمدیده برای کسب عدالت اجتماعی و آزادیهای دمکراتیک ، نوید آینده ای روشن تر برای جامعه ایران است. امسال سنگر مقاومت ومبارزه در دانشگاهها و کوچه وخیابانهای ایران بیش از پیش درهم آمیخته است، سنگری مشترک در نبردی سهمگین با دژخیمان تا دندان مسلح .
16 آذر، بعنوان اولین واقعه خونین در تاریخ جنبش دانشجوئی ایران و نمادی از مبارزه علیه نظام سرمایه داری و امپریالیسم ارج گزارده میشود. پس از مبارزات پیگیر مردم ایران وملی شدن صنعت نفت توسط دولت ملی دکتر مصدق – رهبرجبهه ملی- شرکتهای بزرگ جهانی نفت، دولت آمریکا و انگلیس که پیش از آن در زمان رضا شاه سهم بسیار ازنفت ایران میبردند و منافع اقتصادی و سیاسی شان با ملی شدن نفت و جنبش اعتراضی بخطر افتاده بود با حمایت درباریان، روحانیون و قدرتهای اقتصادی و سیاسی و نظامی داخلی وابسته به امپریالیسم واستعمار، و با کودتائی علیه مصدق در 28 مرداد 1332 حکومت سلطنتی مستبد محمد رضا پهلوی پسر رضا شاه را به قدرت رساندند. ضعف و تعلل دولت مصدق در رهبری جنبش اعتراضی مردمی علیه درباریان و دخالت قدرتهای استعماری نیزدر موفقیت این کودتا نقش مهمی ایفا نمود. درپی برنامه سفر ریچارد نیکسون معاون آیزنهاور-رئیس جمهوری آمریکا- به ایران، و مشاهده حرکتهای اعتراضی مردم خشمگین، پلیس دانشگاه تهران را زیر کنترل شدید گرفته و در روز 16 آذر در پاسخ اعتراض دانشجویان و شعار" دست نظامیان از دانشگاه کوتاه" بسوی آنها تیراندازی نموده، سه دانشجوی جوان آزادیخواه را از پای درآورده و تعدادی دیگر را مجروح میکنند. واقعه سیاسی 16 آذر و یاد جانباختگان آزاده : مصطفی بزرگ نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی همواره درحافظه تاریخی مردم ایران و جنبش دانشجوئی زنده خواهد ماند.
مبارزات دانشجویان علیه دیکتاتوری و قدرتهای امپریالیست جهانی - که همواره و اکنون نیز با هدف تسلط بر منابع نفتی و ایجاد خاورمیانه بزرگ سالهاست که کشورها و مردم این منطقه را با توجیهات گوناگون وتحمیل کودتا ، جنگ، اشغال، حملات نظامی و تحریم اقتصادی به فلاکت و ویرانی کشانده اند- متقابلا با شعار استقلال ، آزادی و عدالت اجتماعی و در اشکال مختلف ادامه داشته است. فرازهائی از آن در چند برهه از تاریخ جنبش اجتماعی ایران برجسته تر است: در آذر 1353، تیرماه 1342، انقلاب 1357 علیه رژیم ستمشاهی و دخالت امپریالیسم ، و اردیبهشت 1359 ، تیرماه 1378، آذر 1386 و اعتراضات عمومی پس از انتخابات خرداد 1388 علیه رژیم جمهوری اسلامی. درابتدای شروع اعتراضات، نیروهای بسیجی و امنیتی رژیم در کوی دانشگاه تهران 6 فعال دانشجوئی را به قتل میرسانند. بعضی از دانشجویان معترض در خیابانها با شلیک گلوله ، ضربات باتوم و یا بر اثر شکنجه در زندانها کشته شده اند. هم اکنون در سراسر ایران صدها دانشجو را بدلیل فعالیتهای صنفی و سیاسی و دفاع از حقوق خویش ازتحصیل محروم، اخراج و یا به بهانه های مختلف به زندان افکنده اند. در سه هفته اخیر قبل از مراسم 16 آذر بیش از 90 دانشجو بازداشت و بعضی به احکام شلاق و زندان محکوم شده اند. سلمان سیما دانشجوی زندانی با دنده های شکسته از شکنجه زیرفشار شدید قرار دارد. این احکام نقض آشکارو بیشرمانه حقوق انسانی و دمکراتیک دانشجویان است. ما پایمال نمودن حقوق پایه ای انسانی و سرکوب مبارزات دانشجویان آزادیخواه را محکوم میکنیم و خواهان آزادی بی قید و شرط همه دانشجویان و زندانیان سیاسی هستیم. حق آموزش رایگان، حق تحصیل، آزادی بیان، فعالیت سیاسی و صنفی، تجمع و تشکل مستقل از حقوق مسلم دانشجویان و مورد حمایت مردم و دانشجویان مبارز و آزادیخواه جهان میباشند.
کارنامه قدرت مطلقه "ولایت فقیه" حکومت ارتجاعی وسرمایه داری جمهوری اسلامی با تمام جناحهای باصطلاح اصولگرا با سلطه اش بر بخش اقتصادی و نظامی و سیاسی ، و اصلاح طلبان با سیاست شکست خورده شان در حل بحران اقتصادی واجتماعی و تغییر قدرت سیاسی از بالا شامل موارد زیر است: سی و یکسال ظلم و سرکوب مداوم پایه ای ترین حقوق انسانی اکثریت مردم ایران در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، حقوقی و فرهنگی، سی و یکسال سرکوب آزادی بیان و مطبوعات، سانسورخبری وکنترل دولتی بر رسانه ها و ابزار ارتباطات عمومی، قتلهای زنجیره ای مخالفان سیاسی ونویسندگان در داخل و خارج (هم اکنون درایران یازدهمین سالگرد قتل دونویسنده محمد مختاری ومحمد جعفر پوینده برگزار میشود)، کشتار جمعی زندانیان سیاسی، سی ویکسال نا برابری و تداوم استثمار و بهره کشی، گسترش فقر، بیکاری، اخراجهای وسیع، گرانی، اعتیاد، فحشا، کارکودکان، گسترش خصوصی سازی خدمات اجتماعی ، کارخانجات صنعتی و منابع عمومی، معامله با قدرتهای امپریالیستی و سازمانهای مالی جهانی، حذف رایانه ها از کالاهای اساسی،عدم رفاه وتامین اجتماعی، مسکن، آموزش و بهداشت رایگان عمومی، تبعیض جنسی ، سنگسار زنان و اعدام همجنسگرایان، اعدام جوانان بجرمی که قبل از 18 سالگی مرتکب شده اند ، تبعیض درحق کارگران وپناهندگان افعانی، و سرکوب اقلیتهای ملی ومذهبی .
این کارنامه همچنین شامل سی ویکسال تلاش برای باصطلاح وحدت حوزه علمیه و دانشگاه، رواج خرافات و قوانین مذهبی وبرقراری ارگانهای نظامی وامنیتی و تحمیل احکام انضباطی درمحیط دانشگاه برای کنترل و سرکوب دانشجویان و اساتید و سایرکارکنان، و مقابله با گسترش دانش و دستاوردهای علمی و استقلال دانشگاهها میباشد. رژیم بخوبی میداند که دانشگاه سنگر علم ، روشنگری و مقاومت است و جنبش پیشروی دانشجوئی دارای آگاهی و پتانسیل انقلابی. پس برای تثبیت حکومت قرون وسطی خویش با هر سلاح سیاسی ، ایدئولوژیکی و فرهنگی دست به تحمیق و سرکوب آنها میزند. مبارزات دانشجویان برای حقوق صنفی و سیاسی خویش در اردیبهشت سال 1359 زیر عنوان "انقلاب فرهنگی" با سرکوب خونین و بستن دانشگاهها همراه شد. در مقطع دیگری در 18 تیر ماه سال 1378 زیر حاکمیت همین اصلاح طلبان دیروز و جنبش سبز امروز که همواره برای حفظ و بقای حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی کوشیده اند صدای اعتراض دهها هزار دانشجو و مطالبا ت برحق شان با خشونت سرکوب شد.
هر خواسته واعتراض دانشجویان، کارگران، زنان، جوانان، معلمین، نویسندگان و هنرمندان، و فعالین سیاسی و حقوق بشر در هرگوشه ایران با توجیهاتی چون "اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام ویا برهم زدن نظم عمومی" با تهدید، دستگیری، ربودن، زندان، شکنجه، تجاوز و اعدام روبرو گشته است. رژیم جمهوری اسلامی که در ظاهر امضا کننده و متعهد به اجرای قوانین جهانی حقوق مدنی و سیاسی است برای بقای حکومت خویش در عمل با ایجاد جو ترور و وحشت در جامعه و اختناق بیشتر، علیرغم اعتراضات جهانی همچنان بیشرمانه به سرکوب و خشونت ادامه میدهد. اخیرا پنج عضو هیئت مدیره سندیکای کشت وصنعت نیشکر هفت تپه منجمله مدیرآن علی نجاتی بدلیل تشکیل سندیکای مستقل و اعتراض به عدم دریافت حقوق چند ماه شان و ناامنی شغلی زندانی شده اند. منصوراسانلو و ابراهیم مددی مدیر و نایب مدیر سندیکای اتوبوسرانی شرکت واحد تهران و حومه نیز به دلایل فوق دوران زندان خود را طی میکنند. گردهمائی مسالمت آمیز اول ماه می امسال با ضرب وشتم و دستگیری بیش از150 نفر درپارک لاله تهران روبروگشت.
خیزش مردمی این ماههای اخیر که به بهانه تقلب انتخاباتی شروع شد در واقع نتیجه سی و یکسال رنج، درد و خشم و تداوم مبارزه علیه ظلم واستبداد رژیم جمهوری اسلامی است. این جنبش اعتراضی و مترقی میلیونی که جوانان، دانشجویان و زنان ایران در آن نقش بسیار مهم و فعالی را در همبستگی با مردم داشته اند نیز امسال ویژگی خاصی دارد: توجه گسترده افکارعمومی جهانی بمدد تکنولوژی ارتباطات وتلاش جوانان و فعالین سیاسی درایران و خارج در رساندن اخبار این جنایات و بیرحمی که آشکارا توسط نیروهای بسیجی و پلیس در این 5 ماهه اخیر در خیابانها و زندانهای مخفی وعلنی صورت گرفت بوده است. پس جای تعجب نیست اگر رژیم اسلامی که از پیشروی جنبش اعتراضی بوحشت افتاده در آستانه 16 آذرمبادرت به دستگیری و زندانی نمودن صدها دانشجو و تهدید به سرکوب تجمعات مستقل دانشجوئی کند. جای تعجب نیست اگر دولت دستور بستن و کنترل ارتباطات تلفنی در این روز را مینماید و همراه با تعطیل رسمی روز یکشنبه 15 آذر حتی روز شنبه 14 آذر تمام مدارس و دانشگاههای ایران تعطیل اعلام میشوند. برنامه ای که با هدف خالی نمودن شهرها و دانشگاهها و در واقع برای مقابله با تجمعات و تظاهرات دانشجویان و گسترش عمومی آن است.
اما دانشجویان مبارز ایران مانند سالهای گذشته با شعارهای محوری خویش چون: "دانشگاه پادگان نیست"، "آزادی و برابری"، "جنبش دانشجوئی متحد جنبش کارگری و زنان"، "مرگ بردیکتاتور"، "نه به ارتجاع جمهوری اسلامی، نه به امپریالیسم"، " نه جنگ، نه تحریم " و "سوسیالیسم یا بربریت" به میدان مبارزه میایند. جنبش دانشجوئی با بهره گیری از تجربیات تاریخی گذشته قوی تر و مصمم تر از همیشه با پشتیبانی سایر جنبشهای اجتماعی مترقی و در اتحاد با طبقه کارگر- که در سالها ی اخیر با اتکا و آگاهی به قدرت جمعی و نقش پیشروی خویش در روند مبارزات طبقاتی و تحولات و تغییرات اجتماعی و سیاسی ازپائین و نه اصلاحات از بالا، اعتماد بنفس و توان بیشتری یافته اند - بار دیگر و بار دیگر برای بزیر کشیدن حکومت دیکتاتوری و درهم شکستن مناسبات ناعادلانه سرمایه داری و برقراری جامعه ای برابر و آزا د با یک استراتژی سوسیالیستی به میدان مبارزه خواهند آمد. (7 دسامبر 2009) 16 آذر 1388
زنده باد سوسیالیسم!
زنده باد همبستگی جهانی علیه دیکتاتوری، نظام سرمایه داری و امپریالیسم!
کمیته همبستگی با جنبش کارگری ایران – استرا لیا proletarianunite@gmail.com
قطعنامه بمناسبت پنجاه و ششمین سالگرد 16 آذر، روز دانشجو در ایران
با تشكر از شما عزيزان براى شركت در اين مراسم
با گرامى داشت 16 آذر ( رو دانشجو) و با ياد همه آنهايى كه در راه آزادى و دمكراسى در سنگر دانشگاه جان دادند تا پرچم مقاومت و مبارزه را در برابر ارتجاع و امپرياليسم برافراشته نگه دارند.
16 آذر روزى كه يادآور مبارزات دانشجويان عليه نظام هاى ديكتاتورى و سركوب گر سلطنتى و جمهورى اسلامى از يك سو و مداخلات امپرياليستى از سوى ديگر است. محمد رضا شاه دیکتاتور ، با خشم مى گفت نمى دانم چه مشكلى است كه هر كسى پايش به دانشگاه باز مى شود در صف خرابكاران ( بخوان، نيروهاى انقلابى) قرار مى گيرد و ديكتاتور بعدى، آيت الله خمينى دانشگاه را مركز فساد مى دانست و در بهار سال 1359، فرمان سركوب و كشتار دانشجويان و بستن دانشگاه ها را صادر نمود. دانشگاه ها، اما همچنان سنگر مبارزه مى باشد و هر ساله شاهد اخراج، زندان و اعدام دانشجويان به بهانه هاى مختلف مى باشيم. سركوب دانشجويان در تيرماه 1378، را بياد داريم. در ايران، دانشجو نشانه مبارزه با ارتجاع و نابرابرى خواهد ماند. دانشجويان ايران، همگام با كارگران، زحمتكشان و ساير نيروهاى مترقى در صف اول مبارزه عليه بى داد رژيم هاى سركوب گر بوده اند. در جريان مبارزات اخير مردم ما عليه رژيم سرمايه دارى حاكم، ده ها دانشجو كشته و صدها نفر اخراج و زندانى شده اند. با آغاز باز گشايى دانشگاه ها در مهر ماه امسال و شروع نبرد جانانه دانشجويان با حكومت جمهورى اسلامى، مير حسين موسوى، از رهبران جنبش سبز حكومتى به وحشت افتاد و در مذاكرات با نمايندگان مجلس رژيم، هشدار داد كه مبارزات مردم و بويژه جنبش دانشجويى روز بروز راديكاليزه مى شود. مردم در حال گذار از همان جمهورى اسلامى اى هستند كه مير حسين موسوى نه يك كلمه بيشتر و نه يك كلمه كمتر آن را خواهان است.
وحشت رژیم جمهوری اسلامی از مبارزات كارگران، دانشجويان و ديگر گروه هاى اجتماعى، همچون، زنان، جوانان و غيره، موجب تشديد سركوب، قتل و تجاوز، زندان و شكنجه روز افزون، دستگاه هاى قدرت نسبت به مردم شده است. رژيم در جلوگيرى از حركت هاى خروشنده جنبش دانشجويى تا پيش از 16 آذر، نزديك به صد فعال دانشجويى را از محل كار، تحصيل و زندگى آنها ربوده و به زندان ها انداخته است. صدها كارگر و زحمتكش شهرى را تنها بخاطر مبارزه براى زندگى بهتر به اسارت انداخته كه اخيرا دستگيرى هاى گسترده فعالين سنديكاى كارگران هفت تپه را شاهد بوده ايم.
متاسفانه در خارج از كشور، همراهى ايرانيان با مبارزات مردم كشورمان، با تعلل و محافظه كارى بسيارى همراه بوده است. بخشى از مدافعان رژيم گذشته و فعلى ايران در تلاشند كه با قلب واقعیت های تاریخی و از بین بردن حافظه تاریخی مردم ما و ظاهرا تحت عنوان متحد کردن ایرانیان مقیم خارج از کشور زير شعار، " همه باهم"، جنبش را در واقع به زير شعار " همه با هم زير پرچم من" بكشانند. با وجود آزادى نسبى ابراز عقايد و نظرات در كشورهايى همچون استراليا، متاسفانه اين افراد، با منحرف كردن همراهى ايرانيان ساكن اين كشورها، همان شعار فریبکارانه آيت الله خمينى در" همه باهم" بودن را تداعى مى كنند.
تاریخ مبارزاتی صد سال اخیر بویژه بعد از جنبش مشروطیت نشان می دهد که بدون بیان حقایق و واقعیت های تاریخی . بدون دفاع از خواست های دموکراتیک ، مترقی و عدالت خواهانه توده های مردم نمی توان هیچ قدمی در راه آزادی در ایران از قید حاکمین برداشت به همین دلیل به اعتقاد ما، جبهه وسيع و دمكراتيكى از همه نيروها و فعالين سياسى كه دلشان براى مردم و زحمتكشان مى تپد، مى توانند با حفظ استقلال فكرى و نظرى خود، نيروى قدرتمندى در مقاومت عليه سركوب جمهورى اسلامى بوجود آورند. ما خواهان:
1- آزادى همه زندانيان سياسى و عقيدتى
2- لغو اعدام و شکنجه به هر شكل و اجرايى
3- آزادى و برسمیت شناختن تشکل های مستقل و حقوق صنفی –سیاسی دانشجویان
4- آزادى اندیشه و بیان
5- برچیدن ارگان های نظامی و امنیتی از دانشگاهها ، و لغو احکام انضباطی از محیط دانشگاه
6- آزادی بی قید و شرط تمام فعالین جنبش دانشجویی و پرداخت غرامت به خانواده های دانشجویان زندانی و جانباخته
7- به محاکمه کشیدن تمام افرادی که در سرکوب جنبش دانشجویان دست داشته اند
8- ایجاد ارتباط وسیعتر بین جنبش کارگری و دانشجویی در جهت شکل دهی مبارزات هماهنگ
پيش به سوى درهم شکستن مناسبات ديكتاتورى حاكم و برقرارى نظامى دمكراتيك و عادلانه در ایران
زنده باد سوسياليسم
اتحاد ، مبارزه ، پیروزی
كميته همبستگى با جنبش كارگرى ايران- استراليا آذر 1388
About the Writers in Prison Committee
International PEN established the Writers in Prison committee in 1960 in response to the harassment, torture, imprisonment and murder of writers by governments around the world. Through its letter-writing campaigns and lobbying of foreign and local governments, PEN seeks to end both custodial and non-custodial forms of repression of writers' free expression. Over the years, many writers have been released from prison, largely due to the international pressure brought about by PEN and other organizations. Nevertheless, these abuses show no sign of abating.
The WiPC team alerts the PEN membership of urgent cases keeps it abreast of developments on individual cases of attacks as well as global trends affecting free expression and gives advice on actions and campaigns. These include protest letters, lobbying governments, and public awareness raising.
Today there are Writers in Prison Committees in 64 PEN Centres worldwide.
Over 120 Sydney PEN members have registered to join us in sending appeals on behalf of writers harassed, censored, imprisoned and murdered. The following areas are considered to be of particular concern to our members:
- Vietnam, the Philippines and Thailand
- Burma
- China
Sydney PEN members wishing to get inolved in Writers in Prison work can do so by contacting our office. Please click here to read a letter from the Chair of our Committee, Gaby Naher.
Sydney PEN's Writers in Prison Committee
Gaby Naher, Chair
Caroline Lurie
Sara Dowse
