با گرامی‌داشت ۲۵ نوامبر، روز جهانی منع خشونت بر زنان، ما بر این باوریم که جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" یک قیام بنیادین علیه خشونت نظام‌مند و ساختارهای مرد-پدرسالاری مذهبی-سیاسی در ایران است. این جنبش، تبعیض عمومی علیه زنان و تبعیض مضاعف بر زنان اقلیتهای اتنیکی در ساختار اجتماعی و سیاسی کشور را بیش از پیش آشکار ساخت.
ریشه خشونت علیه زنان در ایران، پدیده‌ای فردی نیست، بلکه نتیجه‌ی مستقیم نظام حقوقی و ایدئولوژیکی است که بر مبنای فرهنگ مردسالاری و قوانین مذهبی شکل گرفته است. این خشونت دولتی در ۴۷ سال گذشته تلاش کرده است کرامت و حقوق زنان را سلب و زن را به شهروند درجه دوم تبدیل کند.
اگرچه قانون پوشش اجباری در جامعه توسط جوانان به چالش کشیده شده است، اما به عنوان نماد تعدی دولتی و سلب حق بر بدن هم چنان باقیمانده است. قتل‌هایی چون ژینا (مهسا) امینی در بازداشت، نشان میدهد که خشونت علیه زنان از یک تخلف، به یک وظیفه حکومتی تبدیل شده است.
قوانین شریعت حکومت اسلامی، زن را در حوزه‌ی خصوصی تحت سلطه‌ی کامل حقوقی مرد قرار میدهند، از لزوم اجازه برای خروج از کشور و نابرابری در طلاق و حضانت، تا تعریف زن به‌عنوان "نافرمان" (عدم تمکین)، تعیین نصف بودن سهم ارث، شهادت و دیه‌ی زنان نسبت به مردان، به وضوح ارزش انسانی زن را در ساختار قانونی تنزل میدهد و برای عاملان خشونت، هیچ کیفری در قانون تعیین نشده است.
یکی از هولناک‌ترین نمودهای خشونت قانونی، ارتکاب قتلهای ناموسی (زنکشی، انسان کشی با انگیزه‌های به اصطلاح "شرف و ناموس") و حمایت ضمنی قانون از عاملان آن است. طبق ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی، پدر یا جد پدری به دلیل کشتن فرزند خود قصاص نمی‌شوند. این امر عملاً امنیت حیاتی زنان و جامعه دگرباشان را در برابر پدران و اجداد پدری از بین می‌برد.
مقرراتی چون ماده ۶۳۰ قانون مجازات اسلامی، خشونت شدید(قتل) را با عنوان دفاع از "ناموس" توجیه کرده و مجازات را تا حد حبس های کوتاه مدت تقلیل میدهد، در حالی که این قتلها اغلب ریشه در مالکیت مرد بر زن دارند. این قوانین، به جای اینکه عامل بازدارنده باشند، به قتلهای ناموسی مشروعیت میدهند و زن را از دایره شمول حقوق اولیه یک انسان خارج میسازند. باید خاطر نشان شود که آمار واقعی زن کشی و خشونت چندین برابر آمار ثبت شده، تخمین زده میشود!
تبعیض، در مورد زنان اقلیتهای اتنیکی، به شکلی حادتری اعمال میشود. زنان اتنیک علاوه بر تبعیض‌های جنسیتی عمومی، درگیر تبعیض‌های قومی و مذهبی مضاعف هستند که آسیب‌پذیری آنان را به طور تصاعدی افزایش میدهد.
جنبش انقلابی " زن، زندگی، آزادی"، انقلابی برای حقوق شهروندی کامل زن است و خواستار تغییر ریشه‌ای در ساختارهای اجتماعی و سیاسی است. این جنبش اصرار بر شهروندی کامل و بی‌قید و شرط و پایان دادن به نصف بودن زن در قانون دارد. این جنبش مطالبه‌ی حق بر یک زیست عادی، شاد و ایمن و حفاظت کامل قانونی از جان زنان در برابر هر نوع خشونت است. نفی قیمومیت ایدئولوژیک و سیاسی و جایگزینی قوانین تبعیض‌آمیز با برابری کامل قانونی یکی از اهداف این جنبش است. جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" علیرغم همه تهدید ها و سرکوب ها در حال وسعت است و اراده‌ی جمعی برای برچیدن ریشه‌های خشونت ساختاری و تأسیس یک آینده دموکراتیک و برابر را در خود دارد.
در آستانه روز جهانی منع خشونت بر زنان، روزی که خواهران میرابال ۶۵ سال پیش برای مبارزه با دیکتاتوری جان خود را از دست دادند، یاد همه زنان مبارزی را که جان خود را در راه بدست آوردن آزادی و برابری فدا کرده اند، گرامی میداریم.
ما امضاکنندگان این بیانیه، از جامعه جهانی و همه آزادیخواهان و برابری طلبان میخواهیم:
از کنشگران جنبش انقلابی "زن، زندگی، آزادی" حمایت‌های عملی و سیاسی داشته باشند.
برای از بین بردن کامل ساختارهای مردسالارانه، تبعیض‌آمیز، زن‌ستیز و سرکوبگر در حکومت اسلامی همراهی کنند.
خشونت قانون مدار در ایران را محکوم کنند و بر لزوم ابطال فوری مواد قانونی مشروعیت بخش قتلهای ناموسی (به ویژه ماده ۳۰۱) تأکید ورزند.
نه به خشونت بر زنان
زن، زندگی، آزادی
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
نوامبر ۲۰۲۵ برابر با آبان ۱۴۰۴
امضاکنندگان:
۱ - انجمن زنان ایرانی - آلمانی کلن
۲ - انجمن زنان ایرانی پرتو
۳ - انجمن زنان مونترال
۴ - اتحاد چپ زنان
۵ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۶ - انجمن فرهنگی ایران و سوئیس - ژنو
۷ - انجمن حقوق بشر در قرن ۲۱، آلمان
۸ - بنیاد اسماعیل خویی
۹ - جمعیت ایرانی حقوق بشر شمال کالیفرنیا
۱۰- جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
۱۱- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۲- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۳- زنان برای آزادی و برابری پایدار
۱۴- شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
۱۵- صدای زنان سوسیال دموکرات ایران
۱۶- فدراسیون اروپرس
۱۷- کانون فرهنگ و هنر - فرزنو
۱۸- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۹- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - هجا
۲۰- کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران
۲۱- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۲۲- کمپین توقف قتل های ناموسی
۲۳- کمیسیون حقوق بشر حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
۲۴- کمیسیون زنان حقوق بشر حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
۲۵- گروه نه به جمهوری اسلامی - اورنج کانتی، کالیفرنیا
۲۶- مادران پارک لاله - آلمان (دورتموند تا کلن)
۲۷- مادران صلح مونترال
۲۸- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۲۹- همبستگی ملی ایرانیان فرزنو - کالیفرنیا
۳۰- همبستگی جمهوری خواهان ایران - مونترال
۳۱- همکاری کلکتیو – کلن
۳۲- جمهوری خواهان جنوب کالیفرنیا
با حمایت:
۳۳- حزب آزادی و رفاه ایرانیان (آرا)
