در این گفت‌وگو، محمدرضا شالگونی، فعال سیاسی چپ و از زندانیان دهه پنجاه، درباره‌ی بازگشت گفتمان دفاع از ساواک در میان نیروهای راست افراطی ایرانی سخن می‌گوید.
او با تکیه بر تجربه‌ی زیسته خود از زندان‌ها و شکنجه‌گاه‌های پهلوی، نشان می‌دهد چگونه پروژه‌ی «سفیدشویی ساواک» تلاشی است برای بازنویسی تاریخ و عادی‌سازی خشونت سیاسی.
شالگونی توضیح می‌دهد که دفاع امروز از ساواک ادامه‌ی همان منطق سرکوب گذشته است؛ منطقی که شکنجه و حذف را با عنوان «ضرورت امنیت ملی» توجیه می‌کند.
او از مشاهدات مستقیم خود درباره‌ی شکنجه، اعدام و فضای اختناقی سال‌های پایانی رژیم پهلوی می‌گوید و نشان می‌دهد چگونه این اختناق، زمینه‌ی قدرت‌گیری جریان‌های مذهبی و سقوط سلطنت را فراهم کرد.
در ادامه، گفت‌وگو به مقایسه‌ی دو نظام پهلوی و جمهوری اسلامی می‌رسد:
از نظر شالگونی، هرچند جمهوری اسلامی در کشتار بی‌رحم‌تر بود، اما رژیم شاه جامعه‌ای کاملاً خفه ساخته بود که در آن «سنگ بسته و سگ گشوده» بود.
