فستیوال بینالمللی ادبیات در شهر اوترخت هلند ،روز شنبه ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۵ میلادی برگزارشد. در فستیوال امسال نیز شمار بزرگی از نویسندگان، شاعران و هنرمندان، برای شرکت کنندگان و علاقمندان سخنرانی کردند، از ادبیات گفتند، شعر خواندند.
نسیم خاکسار نویسنده و شاعرِ میهمان فستیوال در سخنرانی خود به زبان انگلیسی، یاد کرد از جنبش «زن،زندگی،آزادی،» از مبارزه ی زنان و دخترانِ آزاده علیه بٌن و بنیادهای نظام واپسگرا، برای آزادی، برای حقِ انتخاب. نسیم خاکسار، در شعرخوانی و در گفتار کوتاه خود یاد کرد و نام برد از زنان و دخترانِ آزادهی در بند؛ شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی.
نسیم خاکسار، در سخنان و در شعر خود از رنج مردم غزه، گرسنگی تحمیلی، بمباران ها، و نسلکشی اسرائیل هم گفت .
ویدئوی پیوست، گوشهای از سخنان نسیم حاکسار است به زبان انگلیسی در یادکردن از جنبش «زن، زندگی، آزادی» و در یاد کردن از زنان زندانی، شریفه محمدی، وریشه مرادی، پخشان عزیزی، و یادکردن از رنج مردم غزه.
هر دو شعر نسیم خاکسار، «بیانیه درخواست از تمام کلاغ های جهان» و «غزه» ،در سایت عصر نو و سایت رادیو زمانه منتشر شدهاند.
بیانیهی درخواست از تمام کلاغ های جهان
این شعر نیست
بیانیهای است
برای لغو حکم اعدام شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی
آزادی زندانیان سیاسی و نه به اعدام
برای غزهی ویران، مویان
که هرروز و هر ساعت کشته میدهد.
برای دفاع از کودکان گرسنه
مادران و پدرانِ فرزند از دست دادهی اردوگاههای المواصی، خان یونس
همراهی با صدای محزون مادر شریفه محمدی
و کارزار سه شنبههای نه به اعدام
از دوستانِ داستان نویس و شاعرم در ایران و در تبعید میخواهم این بیانیه را امضا کنند
و از نویسندگان و شاعران مُرده، اعدام و تیرباران شده یا در کف خیابان و ویرانهای اجسادشان پیدا شده،
از نیما و هدایت، شاملو و فروغ، سعیدی سیرجانی، سلطان پور با سه شقایق خون بر پیراهن، مختاری با طنابی بر دور گردن، از پوینده،،، تا بکتاش آبتین و شهرزاد که خاک گورش تازه است میخواهم برخیزند از خاک و این بیانیه را امضا کنند.
از سازمان ملل متحد چیزی نمیخواهم
این زعمای قوم و قدرت،
میدانند در آن حد که مجازند
چه کنند، چه نکنند.
مردم جهان بی منشور آنان
راهِ خود خوب میدانند
در همین هلندِ کوچک ما، دوبار در شهر دن هاخ
در میدان بزرگی جمع شدند
در خیابانهای شهر راه افتادند
با پیراهنهای قرمز و جمعیتی بیش از صد هزار نفر
و علیه نسل کشی در غزه فریاد زدند
از آنان هم چیزی نمیخواهم
تنها از چند کلاغی که در روزهای آفتابی
دور و برم روی چمنها میچرخند
وقتی در پارک مینشینم
و برایشان
تکههای سیب، بادام زمینی و دانههای بلال بو داده روی علفها میریزم
و خوشم با آنها
و لذت میبرم از هوش و حواسشان،
میخواهم
پیغام ما نویسندگان و داستان نویسان و شاعران زنده و مرده ایرانی را
به تمام کلاغهای جهان برسانند.
در این بیانیه از آنها میخواهیم
در سوگ این همه قربانی
و اعتراض به این همه بیداد
که میرود بر انسان
برای یک روز
تنها برای یک روز
در یک پرواز عظیم جمعی
آسمان جهان را سیاه کنند.
هلند. اوترخت
۹ سپتامبر ۲۰۲۵
پیش از شعرخوانی ، گفتارم را با شعار زن، زندگی، آزادی شروع می کنم. زن، زندگی ، آزادی نام جنبشی است که سه سال پیش جهان را تکان داد، وقتی هزاران پسر و دختر در ایران در دفاع از آزادیِ زنان و علیه تبعیض برخاستند.
نخستین شعری که میخوانم عنوان آن هست: بیانیه درخواست از تمام کلاغهای جهان. این شعر را در نهم سپتامبر نوشتم. اما یک هفته ای طول کشید تا آن را تمام کردم. من این شعر را در دفاع از زندانیان سیاسی در ایران نوشتم، کسانی که نام شان را در شعرم می آورم، و در حمایت از تدوام کارزار آنها در پشت میله ها با شعار : نه به اعدام، که هر سه شنبه ادامه دارد.
این شعرهم چنین به طور عمیقی متاثر از وقایع دردناکی است که در غزه میگذرد.
پیش از این حرفی نمیزنم. زیرا شعر هرآنچه را که میخواهم بگویم خود بیان میکند.