۳۷ سال از تابستان خونین ۱۳۶۷ گذشته است؛ از فاجعه‌ای که در آن، هزاران زندانی سیاسی به‌فرمان مستقیم روح‌الله خمینی و با همکاری نهادهای امنیتی، قضایی و اجرایی جمهوری اسلامی، در سکوت و بی‌محاکمه به قتل رسیدند. بسیاری از این زندانیان یا دوران محکومیت خود را می‌گذراندند یا حتی حکم آزادی‌شان صادر شده بود.
این اعدام‌ها در شرایطی انجام شد که بعد از پایان جنگ ایران و عراق و پذیرش قطعنامه از سوی خمینی، درحالی که خانواده‌ها از سرنوشت عزیزان‌شان بی‌خبر بودند، اجساد بسیاری از قربانیان به‌شکل مخفیانه در گورهای دسته‌جمعی و بی‌نام‌ونشان، از جمله در خاوران، به خاک سپرده شد.
کشتار ۶۷، یک جنایت سازمان‌یافته و نظام‌مند برای حذف فیزیکی دگراندیشان بود، نه خطایی فردی یا استثنایی. این جنایت بخشی از زنجیره‌ی سرکوب مستمر در جمهوری اسلامی‌ست؛ سرکوبی که از دهه‌ی ۶۰ آغاز شد و در قتل‌های زنجیره‌ای، کشتار دانشجویان در تیر ۷۸، سرکوب خونین اعتراضات در سال‌های ۸۸، دی ۹۶، آبان ۹۸ و تا جنبش «زن، زندگی، آزادی» ادامه یافته است.
ما، آزادی‌خواهان و مدافعان حقوق بشر، ضمن گرامی‌داشت یاد جان‌باختگان تابستان ۶۷، بر اصول زیر تأکید می‌کنیم:
- حق دانستن حقیقت، یک حق بنیادین انسانی‌ست. ابعاد این جنایت باید به‌روشنی روشن شود، اسناد آن گردآوری و روایت‌های بازماندگان و خانواده‌ها ثبت و شنیده شود.
- عدالت، شرط لازم برای پایان دادن به چرخه‌ی خشونت و ساختن آینده‌ای انسانی‌ست. آمران و عاملان این جنایت‌ها باید در دادگاهی مستقل و مردمی پاسخ‌گو باشند.
- فراموشی و سکوت، بستر تکرار جنایت‌اند. تنها با زنده نگه‌داشتن یاد قربانیان و پیگیری مستمر دادخواهی، می‌توان دیوار مصونیت از مجازات را شکست.
امروز نیز در شرایط بحرانی پس از جنگ ۱۲ روزه، حکومت اسلامی با استفاده از همان الگوهای سرکوب، تلاش می‌کند با ایجاد فضای رعب و تهدید، مبارزان را خاموش کند. دستگیری‌های گسترده، اتهام‌های ساختگی جاسوسی و صدور احکام اعدام، بخشی از این سیاست سرکوب‌گرانه است.
ما از تمامی نهادهای حقوق بشری، سازمان‌های بین‌المللی، رسانه‌ها، فعالان مدنی، کنشگران حقوق زنان و وجدان‌های بیدار در سراسر جهان می‌خواهیم:
در کنار مردم ایران، هم‌صدا با قربانیان این جنایات باشند و برای شکستن دیوار سکوت، تلاش کنند. ما خواستار توقف فوری صدور و اجرای احکام اعدام، به‌ویژه علیه ۵۶ *زندانی سیاسی، و آزادی بی‌قید و شرط تمامی آنان هستیم.
یاد جان‌باختگان تابستان ۶۷ و همه‌ی قربانیان ۴۷ سال گذشته در جمهوری اسلامی، همواره در حافظه‌ی تاریخی ما زنده خواهد ماند. دادخواهی ما ادامه دارد؛ نه برای انتقام، بلکه برای تحقق عدالت و پاسداشت کرامت انسانی.
#دادخواهی
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#نه_به_اعدام
#زن_زندگی_آزادی
شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
مرداد ۱۴۰۴ - ژوئیه ۲۰۲۵
* اسامی ۵۶ زندانی سیاسی محکوم به اعدام:
ابوالحسن منتظر- احمدرضا جلالی-ادهم نارویی-افشین قربانی میشایی-امیر رحیم پور-امیرمحمد خوش اقبال-امیرحسین مقصودلو (تتلو)-بابک علیپور-بهروز احسانی-پخشان عزیزی-پژمان سلطانی-
پویا قبادی-تیفور سلیمی بابامیری-حاتم اوزدمیر-حبیب دریس-حسین نعمتی- معین خنفری- رحیم میربلوچ-رزگار بیگ زاده بابامیری-روزبه وادی-سالم موسوی-سامان محمدی خیاره-شاهین بسامی-
شریفه محمدی-عدنان غبیشاوی-عیدو شه‌بخش-علیرضا برمرزپورناک-علیرضا کفایی-علیرضا مرداسی-علی (سوران) قاسمی-علی عبیداوی-علی مجدم-عبدالغنی شه‌بخش-عبدالرحیم قنبر زهی گرگیج-عیسی عیدمحمدی-فرشاد اعتمادی‌فر-فرشید حسن زهی-کاوه صالحی-مالک داورشناس-محراب(مهران) عبدالله زاده-محمد تقوی سنگ‌دهی-محمد زین‌الدینی-محمدرضا مقدم
-محمدجواد وفایی-محمدمهدی سلیمانی-مسعود جامعی-مهدی حسنی-منوچهر فلاح-معین خنفری-میلاد آرمون-نوید نجاران-وحید بنی‌عامریان-وریشه مرادی-یوسف احمدی-عباس دریس-
اکبر دانشور کار
امضاکنندگان:
۱ - انجمن زنان ایرانی - آلمانی کلن
۲ - انجمن زنان پرتو
۳ - انجمن زنان مونترال
۴ - اتحاد چپ زنان
۵ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۶ - انجمن فرهنگی ایران و سوئیس - ژنو
۷ - انجمن حقوق بشر در قرن ۲۱، آلمان
۸ - بنیاد اسماعیل خویی
۹ - جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران
۱۰- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۲- زنان برای آزادی و برابری پایدار
۱۳- شبکه جهانی برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران
۱۴- صدای زنان سوسیال دموکرات ایران
۱۵- فدراسیون اروپرس
۱۶- کانون فیلم - تئاتر "روند"
۱۷- کانون فرهنگ و هنر فرزنو
۱۸- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۹- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - هجا
۲۰- کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران
۲۱- کمپین توقف قتل های ناموسی
۲۲- کمیسیون حقوق بشر حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
۲۳- کمیسیون حقوق بشر زنان حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران
۲۴- گروه نه به جمهوری اسلامی - اورنج کانتی، کالیفرنیا
۲۵- مادران پارک لاله - آلمان (دورتموند تا کلن)
۲۶- مادران صلح مونترال
۲۷- نهاد «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۲۸- همبستگی ملی ایرانیان فرزنو - کالیفرنیا
۲۹- همکاری کلکتیو- کلن
با حمایت:
۳۰- حزب آزادی و رفاه ایرانیان (آرا)
