دین، ابزار سیاسی

هنگامی که حکومت رم پس از سال ها مبارزه و کشتارهای دسته جمعی و وحشیانه از پیروان مسیح نتوانست طرفداران اورا که درمیان طبقات محروم جامعه پایگاهی قوی برای خود به وجود آورده بودند از بین ببرد، سنای رم با صوابدید عده ای از نمایندگان سنا که با تعلیمات مسیح آشنائی پیدا کرده بودند، ناگهان یک صد و هشتاد درجه چرخش انجام داد و دین مسیح را به عنوان دین رسمی حکومت رم پذیرفت.
علت چرخش ناگهانی حکومت رم این بود که آ نها متوجه شدند تعلیمات عیسی مسیح فرا خواندن مردم به آرامش و تحمل شرائط سخت زندگی در این دنیا و رستگاری در دنیای دیگر می باشد، دنیائی که فارغ از تمام سختی هاست و پایانی نیز برآن متصور نمی باشد، تعلیماتی که آن ها را از عصیان و شورشی که ممکن است براثر گرسنگی و فشارهای حکومت ایجاد می شود، جلو می گیرد و این درست همان چیزی است که حکومت رم با نیروی سرباز و زور درسال های متمادی به انجام آن دست نیافته بود.
از آن پس نه تنها حکومت و سنای رم مسیحیت را به عنوان دین رسمی خود پذیرفتند، بلکه بودجه هنگفتی نیز برای ایجاد کلیسا ها و اجیر کردن کشیشان تخصیص دادند تا آن ها با موعظه های خود توده ها را برای همیشه درآرامش نگهدارند.
از آن جائی که کار موعظه برای کشیشان کاری راحت و ایده آل بود بلافاصله بازارشان رونق فراوانی یافت وهر روز تعداد بیشتری لباس روحانیت دین مسیح را بر تن کردند - درست مانند آخوندهای خودمان که روز بروز بر تعدادشان افزوده می گردد - و راندمان کار موعظه ها نیز هر روز بهتر و بیشتر می شد.
چون فوائد این روش بر حکومت ها روشن شد لازم آمد تا برای نفوذ در کشورهای جهان سوم نیز با همین روش مبلغینی را بصورت هیئت های مذهبی به آن نقاط اعزام نمایند تا در میان مردم فقیر و ستم کشیده آن کشورها نیز جای پائی برای استعمار آتی خود بوجود آورند.
قرن ها این روش با قدرت تمام ادامه یافت. قدرتمندان و حاکمین اروپا با استفاده از این روش و قدرت دادن به کلیسا و پاپ (نماینده عیسی مسیح) در طی قرون متمادی مخالفین خودرا از دم تیغ بی دریغ گذراندند، دانشمندانی را که عقایدشان با دین مسیح مباینت داشت در آتش سوزاندند و کشورهای زیادی را با نیروی نظامی تحت سلطه خود در آوردند. آن ها حتی برای گسترش نفوذ اقتصادی خود بر خاورمیانه و خاور دور که با منابع طبیعی فراوان و فرهنگ هزاران ساله خود دیگ طمع تجار و بازرگانان اروپا و غرب را بجوش آورده بودند و مذهب قدرتمند دیگری به نام اسلام راه آن ها را سد کرده بود بار دیگر با استفاده از احساسات مذهبی مردم اروپا جنگ و کشتار بزرگ و خونینی را بنام (جنگ های صلیبی) به راه انداختند.
در دوران شکوفائی اقتصاد و تکنولوژی در اروپا از آن جائی که قدرت کلیسا برای جهان بوژوازی دست و پا گیر شده بود و از توسعه آن جلوگیری می کرد ناچار شدند کاردینال ها و کشیشان را از دخالت درکار دولت ها برکنار و آن ها را به درون کلیسا ها برانند، ولی چون مایل نبودند این ابزار سیاسی مفید را که سال ها از آن استفاده کرده بودند به راحتی از دست بنهند واز طرفی مردم نیز عادت کرده بودند یکشنبه ها در کلیسا ها جمع شده به موعظه کشیشان گوش دهند لذا قدرت واتیکان و کلیسا ها حفظ و آنها را برای روز مبادا نگهداشتند.
در خاور میانه و بعضی از کشورهای افریقائی نیز حکومت های اسلامی در طول هزاران سال کم و بیش با همان روش های غربی از دین به عنوان وسیله ای برای تحمیل فشار بر مظلومان و بریدن صدای اعتراض مخالفان خود استفاده می کردند.
ولی حوادثی که در چند ساله اخیر توسط کشورهای غربی به نام اسلام در نقاط مختلف دنیا اتفاق افتاده فرمول های گذشته را در مورد استفاده ابزاری از دین به هم ریخته و باب جدیدی از آن به وجود آورده است، به این ترتیب که دیگر این مسیحیت نیست که به عنوان ابزار سیاسی مورد استفاده حکومت های غربی قرار می گیرد بلکه این دین اسلام و احساسات مسلمانان است که مورد استفاده قرار می گیرد. از آن جا که مسلمانان با شعار "یک دست قرآن و یک دست شمشیر" برخلاف مسیحیان همیشه آماده جهاد هستند پس اول لازم می آید که آن ها را از گوشه شبستان های مسجد به خیابان ها کشانده وارد کارزار های سیاسی نمایند. برای انجام این امر هر از گاه خبردار می شویم که این جا و آن جا با چاپ عکس نا مناسبی از حضرت محمد و یا یکی از پیمبران اسلامی توده های مسلمان را به کوچه و خیابان می کشانند و یا توسط دولت نوبنیاد اسرائیل به سرزمین فلسطین و یا کشور مصر حمله وزمین را از خون مردم مسلمان رنگین و احساسات مذهبی آن ها را جریحه دار می کنند.
به دنبال شکست عبدالناصر در مصر و ایجاد بحران درسوریه و فلسطین به سرنگونی حکومت شاه ایران - دیکتاتوری که مصرف مفیدش برای حکومت های غربی به آخر رسیده بود - کمک نمایند و در میان ناباوری مردم، دیکتاتوری دیگری با نام شیعه اسلامی روی کار آورند تا آن حکومت علی الظاهر پرچم مبارزه با غرب را در میان کشورهای اسلامی منطقه به دست گیرد.
حال همه چیز برای دولت ایالات متحده و جمهوریخواهان محافظه کار آماده است. اردوگاه سوسیالیستی فروریخته و رقیبی در مقابل نیست پس با اعلام نظم نوین جهانی برای سلطه برجهان تصمیم می گیرد در مرحله اول کنترل منابع نفتی خاورمیانه را در اختیار خود گیرد. برای انجام این منظور با طرحی از قبل تعیین شده حادثه شوم یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ را درکشور خود به وجود و بعد با اعلام این خبر که خلبانان و گردانندگان طرح فوق از گروه های مسلمان و تروریست بوده اند، بدون هیچ عذر موجهی کشور عراق را اشغال می کند و برای اجرای طرح های شوم آینده خود سعی دارد از ایران اسلامی نیز یک غول اتمی بسازد.
با توجه به موارد بالا بیشتر می توانیم به مفهوم دین در عرصه سیاست جهان پی ببریم و این که از هزاران سال قبل دین و احساسات مذهبی مردم همیشه بهترین وسیله و دستاویز برای استفاده - و یا بهتر است بگوئیم سوء استفاده - های سیاسی حکومت ها بوده است.
با حوادثی که در چند سال اخیر در خاورمیانه و کشورهای اسلامی از فلسطین و سوریه و لبنان گرفته تا ایران و عراق و افغانستان و پاکستان اتفاق افتاده مشاهده می کنیم که طراحان سیاسی دنیای غرب براحتی می توانند هر زمان که لازم باشد از سلاح دین برای تهییج و تحریک توده های مسلمان استفاده کنند.
کافی است نویسنده ای چون سلمان رشدی در کتابش اشاره ای ناروا هرچند جنبی به یکی از پیغمبران اسلامی داشته باشد، اشاره ای که شاید با یک پوزش قلمی بتوان براحتی آن را رفع و رجوع کرد ولی با توجه به استفاده ابزاری از دین ناگهان خون مسلمانان به جوش می یاید و تصمیم می گیرند نویسنده مزبور را هرچه زودتر سر به نیست کنند.
در دنیای غرب نیز آقای جرج دبلیو بوش ناگهان حضرت مسیح را در خواب می بیند و از او رسالت می گیرد تا دموکراسی را درتمام جهان برقرار کند.
آقای پوتین رئیس جمهور سابق روسیه در دیدار با آیت الله خامنه ای اظهار می دارد که تمام ویژگی های حضرت مسیح را در او دیده است (شک دارم که آقای پوتین خود شخصا" اعتقادی به حضرت مسیح و یا آن چه گفته است داشته باشد).
محمد رضا شاه ادعا می کرد که امام زمان همیشه نگهدار اوست. او حتی ادعا کرده بود که یک بار هنگامی که از اسب سقوط می کرده امام زمان دست اورا گرفته و از سقوط نجاتش داده است.
آقای احمدی نژاد برای این که از شاه سابق ایران عقب نماند ادعا می کند که با امام زمان از طریق چاه جمکران ارتباط دارد و با او مکاتبه می کند.
کاری ندارم که این افراد واقعا" به آن چه می گویند اعتقاد دارند یا خیر ولی برای فریب افکار عمومی لازم است به آن تظاهر می کنند.
متأسفانه بعد از فروپاشی اردوگاه کمونیستی وشروع دوران تک قطبی فشار سرمایه داری هار جهانی بر گرده توده ها به شدت افزایش یافته است. دراین حال تنها نقطه امید توده ها پناه بردن به کلیسا ها، امامزاده ها و مسجد ها و کنشت هاست. طراحان دنیای سرمایه داری نیز با کمک مخفیانه خود به بعضی از جنبش های مذهبی آن ها را درجهت پیشبرد امیال پلید خود هدایت می کنند. رهبرانی که با موعظه ها و نطق های خود قادرند توده های مذهبی و نا آگاه را فریب داده از آن ها سلاح های زنده بسازند (وقایع یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ و کشتارهای انتحاری که هر روز در نقاط مختلف جهان جان هزاران انسان بیگناه را می گیرد) نمونه های زنده ای از این امر می باشد.
بی جا نیست به این نکته نیز اشاره کنم که سال ها قبل در ایران درجلسه ای که مرحوم نواب صفوی نیز سخنرانی می کرد، حضور داشتم، از او شنیدم که در جواب یکی از حاضرین که از او پرسید تو چگونه افراد را برای ترور شخصیت ها آماده می کنی گفت: "من قدرت بیانی دارم که می توانم از آدم ها آن چه را که می خواهم بسازم".

محمد سطوت
m_satvat@rogers.com
http://mohammad_satwat.blogspot.com/