پدرم کارگر بود
و با آنکه سرمایه نداشت
«سرمایه» اما داشت
پدرم می گفت
سرمایه اگر نبود
« سرمایه» هم نبود
در جهان ِ بدون ِ سرمایه
« سرمایه» بی معنیست
پدرم زاده ی ایل و طایفه بود
که سالی دوبار
کوچ می کرد
از گرمسیر به سردسیر
و از سردسیر به گرمسیر
به هوای ِ آب و علف.
صنعت ِ نفت که آمد
سرمایه هم آمد
کار هم آمد
پول هم آمد
برق و گاز هم آمد
مدرسه و آموزگار هم آمد
واژه و زبان ِ نو آمد
اندیشه های نو آمد
روشنایی و روشنگری آمد
و
ملایان ِ مکتبی
همراه ِ خدایان ِ فرتوت ِ شان
به تاریکخانه ی مکتب ها پناه بردند.
آدم های قدیمی
نو نوار شدند
در فکر و در پوشش
خان ها کوچیدند
از پشت ِ زین ها
به پشت ِ میزها
وبچه ها
از آغل ِ گوسفندها
به کلاس ِ درس ِ مدرسه ها
و قلمروی زنده گی
شد
عرصه ی ستیز ِ کار و سرمایه.
پدرم کارگر بود
و سرمایه ای
جز «سرمایه» نداشت
و همان را
چون گوهری شبچراغ
برای آینده ی من
به ارث گذاشت.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
