از اینکه سال سرشار از بحران، فاجعه، بیماری، مرگ و رشد فقر و گرسنگی 2020 به پایان میرسد، خوشحالیم، اما مطمئن نیستیم فرا رسیدنِ سال جدید 2021 را شادباش بگوئیم یا نه؟
مبارزین راه آزادی، برابری، شادی، رفاه - در یک کلام سوسیالیسم - همواره معتقد بودند که جهانی بهتر، هم ممکن و هم ضروری است. حفظ امید برای تحقق این رویای بزرگ، جزیی جدایی ناپذیر از اندیشه و آرمان سوسیالیستی بوده است. البته نه "سوسیالیسم" استبدادی و اردوگاهی، بلکه سوسیالیسمی مبتنی بر وسیعترین و عمیق ترین نوع دمکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی .
اما این آرزو و آرمان نیک، نه با "التماس دعا"، بلکه در سایه عزم و تلاش اکثریت اردوی کار و رنج در دنیا به دست می آید . نظام سرمایه داری در سالی که گذشت سعی کرد علت بحران عظیم جهانی را ناشی از شیوع ویروس کووید 19 معرفی کند تا نقش اساسی خود را در فراهم کردن این فاجعه کتمان نماید. تردیدی نیست که پاندمی کرونا که تا کنون سبب ابتلای حدود 100 میلیون و کشته شدن دو میلیون شده است، در همه زمینه های بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی تاثیرات فاجعه بار و دامنه داری داشته است. اما پرسش این است که این "ابر – ویروس ها" از کجا آمده اند و از چه رو جهش پیدا کرده و تمام هستی بشریت را به مخاطره انداخته اند؟
اکنون بیش از هر زمان مشخص شده یا باید مشخص شده باشد که الگوی توسعه اقتصادی نظامات طبقاتی بویژه سیستم سرمایه داری در دویست سیصد سال اخیر، سبب تخریب سیستماتیک محیط زیست – طبیعت و جانوران – شده است. حالا این فقط طرفداران سوسیالیسم و یا هواداران رادیکال حفظ محیط زیست نیستند که بر علیه نظام سرمایه داری، کیفرخواست صادر میکنند، حتی دانشمندان و صاحب نظرانی که به این نظام وفادارند، ناگزیر از اعتراف شده اند که الگوی توسعه مخرب اقتصادی آنها عامل اصلی چنین جهش ها و ابرویروسهایی بوده است. وقتی حتی دبیرکل سازمان ملل - آنتونیو گوترش - اعتراف میکند که: " بحران کرونا، انتقام طبیعت است از بشریت" !! پیداست که فقط احمق های سوپر دست راستی نظیر ترامپ میتوانند منکر آن شوند.
سرمایه داری جهانی که قبل از شیوع کرونا نیز با بحران و رکود نسبی دست و پنجه نرم میکرد و بر خلاف دوره های پیشین در دو قرن اخیر بعد از بروز بحران عظیم اقتصادی 2008 نتوانسته بود کمر راست کند و شاهد " موج بلند رونق" شود با پدیدار شدن کرونا، عملا در چهارگوشه جهان، زمین گیر شد و درماندگی خیره کننده ای از خود به نمایش گذاشت. این سیستم که در نیم قرن اخیر با تجویز سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی، مشغول خصوصی سازی، رها سازی افسار بازار، بهینه کردن "ارزش نیروی کار" و زدن سیستماتیک بودجه های اجتماعی – بویزه آموزشی و بهداشتی – بوده، در جریان پاندمی کرونا – حتی در پیشرفته ترین کشورهای سرمایه داری – ناتوانی خود را در جمیع جهات به نمایش گذاشت، در راس آن آمریکا قدرتمند ترین کشور سرمایه داری جهان با بیش از 330 هزار کشته، فراتر از تلفات این کشور در همه جنگهای یک قرن اخیر.
در جریان این بحران، ثابت شد که نه تنها کشورهای "جهان سوم" از زیرساختهای بهداشتی و درمانی لازم برای مقابله با شیوع ویروسها برخوردار نیستند بلکه در اکثر کشورهای پیشرفته نیز تخت بیمارستانی، امکانات پزشکی و دارویی کافی وجود ندارد، زیرا در تمام دهه های اخیر این نظام مشغول حذف این "مخارج اضافی" بوده است.
این سیستم اگر چه در برخی کشورها از ترس شورش گرسنگان و خیزش مردم، ناگزیر از اعطای برخی کمک های اقتصادی شد اما اولا بخش اعظم این کمکها به حلقوم سرمایه داران و شرکتهای آنها ریخته شد و ثانیا کمک های ناچیز مالی به بیکاران و مردم عادی، کفاف تامین معاش را نمیداد و تقریبا در همه جهان اکثریت کارگران و زحمتکشان فقیرتر شدند. بگذریم که در این میان بخشی از کمپانیها و سرمایه داران نظیر شرکت آمازون، از قبل پاندمی کرونا، سودهای دهها میلیاردی به جیب زدند.
اکنون نیز که تولید انواع واکسن امریکایی، آلمانی، روسی، چینی، انگلیسی و ... امیدهایی را در پایانه سال 2020 برای متوقف کردن چرخه بی امان مرگ و میر، ایجاد کرده است، خود تولید و توزیع این واکسن در میانِ هفت میلیارد سکنه کره زمین نیز بدل به یک چالش بزرگ شده است. پیش بینی میشود که اکثریت مردمان محروم ساکن کشورهای فقیر، حالا حالاها باید صبر کنند تا این واکسن ها در اختیار آنها قرار گیرد. ازاینرو جنبش کارگری و چپ با کوبیدن بر روی خواست ِتوزیع همگانی، رایگان و فوری این واکسنها برای همه مردمان جهان و جلوگیری از هر گونه تبعیض و سودجویی، سعی دارند این مطالبه را به یکی از شعارهای عاجل تبدیل کنند.
اگر این بحران در کشورهای پیشرفته سرمایه داری فاجعه آفریده است، در ایران که سرمایه داری با یک رژیم به غایت استبدادی، مذهبی، فاسد، رانت خوار و جنایتکار عجین شده است، حساب مردم عادی کاملا مشخص است. در حالیکه در همان هفته اول بهمن ماه مرگ ناشی از کرونا رسما درایران به ثبت رسیده بود، حکام رژیم اسلامی برای نمایش 22 بهمن و مضحکه انتخابات اسفند و تشییع جنازه قاسم سلیمانی و عزاداریهای ماه محرم و... معرکه گرفتند و حسن روحانی با وقاحت در تلویزیون اعلام کرد که سیاست قرنطینه متعلق به دوران منسوخ وبا و طاعون است. بعلاوه جهالت مذهبی ناشی از شفابخش بودن "روغن بنفشه" و "ادرار شتر" و طب اسلامی و مهمتر از آنها عدم حمایت مالی کافی از دهها میلیون تهیدست و افراد بیکار شده و ضربه دیده از پاندمی، سبب شد که میلیونها نفر از شهروندان کشور به کرونا مبتلا شوند و انبوهی از آنها جان خود را از دست دهند. هر چند آمار رسمی دروغین رژیم فقط مرگ حدود شصت هزار نفر را تائید کرده است که همه قرائن نشان از جعلی بودن آن دارد و اینرا برخی مقامات رژیم هم گواهی داده اند. اکنون نیز با معرکه گیری و مانور در مورد واکسن های "ملی" ساخت شرکتهای زیرمجموعه فرمان رهبری و عقب ماندگی کامل از سایر کشورها برای سفارش و خرید واکسن های خارجی، دارند روزبروز بر نگرانی مردم می افزایند و جان آنها را فدای بازیهای سیاسی خود میکنند.
با این همه تردیدی نیست که دیر یا زود شاهد غلبه نسبی بشریت بر پاندمی کووید 19 خواهیم بود زیرا این ویروس عملا بخش مهمی از ساز و کارهای خود سرمایه داری را هم از کار انداخته و سرمایه جهانی نیازمند برون رفت فوری از این "بحران بهداشتی" است وگرنه ابعاد رکود و بحران اقتصادی و پس لرزه های سیاسی اجتماعی آن غیرقابل کنترل خواهند بود.
اما اشتباه خواهد بود که فکر کنیم تولید و تاثیر واکسن ها سبب پایان بحران جهانی خواهد شد. بالعکس این تازه آغاز یک سونامی جدید خواهد بود که اثرات دامنه داری در سراسر جهان خواهد داشت. به این دلیل ساده که اکثریت دولتها و کشورها حتی قبل از شیوع کرونا نیز دچار بحران کسری بودجه و بدهکاری عظیم به نهادهای مالی داخلی و بین المللی بوده اند. در راس آنها امریکا که بزرگترین دولت بدهکار جهان در دهه های اخیر بوده است. در تمام طول سال 2020 اکثریت دولتها سعی کردند با استقراض از بانکها و یا چاپ اسکناس بی پشتوانه و ریختن آن به بازار و کمک به شرکتها و کسبه خرده پا و مردم بیکار شده، از انفجار سیاسی اجتماعی جلوگیری کنند. اما پرسش این است که این بدهی یا وام های چند ده یا چند صد میلیارد دلاری را چه کسانی باید در آینده بازپرداخت کنند؟
پس لرزه بزرگتر پس از پایان بحران کرونا، دقیقا همین چالش و سونامی بدهی ها است. روشن است که پاسخ ما سوسیالیستها و عموم کارگران و مردم پیشرو، الغای همه بدهی ها و وام ها، اجتماعی کردن بانکها و کلا پایان دادن به مالکیت خصوصی و نظام سرمایه داری است. اما پاسخ همه دولتمداران و حامیان نظام جهنمی سرمایه داری، حذف بیشتر بودجه های اجتماعی با رمز" کاهش هزینه های دولت" و افزایش مالیات مردم بویژه کاهش دستمزد نیروی کار است و این یعنی ادامه رشد فقر و نابرابریهای عظیم طبقاتی در سراسر جهان از جمله در کشورهای متروپل!!
پرواضح است که نظام سرمایه داری "چشم طمع" به سودهای میلیاردی کمپانیها، بانکها و بورژوازی نخواهد داشت آنها روی کوچک کردن جیب و سفره اکثریت نیروی کار و رنج حساب باز کرده اند، غافل از اینکه کمربندهای کارگران و زحمتکشان همین حالا هم سفت تر شده و جا برای ریاضت بیشتر ندارند و ابرجنبش ها در راه خواهند بود و مانعی جدی برای پیشرفت سیاستهای خانمان برانداز سیستم سرمایه داری.
از اینرو و در پرتو این آگاهی و هوشیاری است که باید به استقبال سال جدید 2021 رفت و ضمن تشدید مبارزات اجتماعی و طبقاتی، به طور گسترده حول مطالبات فوری و مهم نظیر: بیمه بیکاری مکفی، افزایش واقعی دستمزد کارگران، آموزش و بهداشت رایگان، حفظ محیط زیست و تععین ضرب العجلی برای نجات طبیعت و کره زمین، لغو بدهی کارگران و زحمتکشان و نیز بدهی دولتها به بانکها و سرمایه داران، تامین مسکن مناسب برای همه تهیدستان، پایان دادن به انواع تبعیضات قومی، نژادی، جنسیتی و جنسی، مبارزه برای شفافیت، علنیت و آزادی بی قید و شرط اندیشه، بیان، تشکل، تجمع و اعتصاب ... و انبوه خواستهای باواسطه و بی واسطه دیگر، عرصه را بر جهان سرمایه و یکه تازی آن تنگ کنند. بدون چنین مبارزاتی، سونامی اقتصادی اجتماعی پس از پایان پاندمی کرونا، زندگی را برای اکثریت مردم جهان روزبروز تلخ تر خواهد کرد. بودن یا نبودن، پرسش اساسی این است!
به امید سالی بهتر برای همه مردمان جهان
نابود باد نظام غارتگر و جنایتکار سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
31 دسامبر 2020
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
