"تسکین": از نگاه یک سراینده

پس ازآن غیبت_ دور و درازش / به دیدار آمد او ، با دلربایی
گرفتم خوش دوباره دست_ نازش / به رسم_ ابتدای آشنایی
شرارگرم دست_ چاره سازش/ بشد تسکین و درمان جدایی
*
آنکه تسکین می نمود آلام را / خود، گرفتار_ بسی آلام شد
آنکه شادی بخش بود ایام را/ خود، اسیر_ محنت_ ایام شد
*
من که عمری با تو همدل بوده ام/ یار_ تو ، در حل_ مشکل بوده ام
در بسا ، دوران_ غم آلود و سرد/ داده ام تسکین ترا ، تا رفع_ درد
این زمان ، افتاده ام ، بس ناتوان/ روی خود سازی چرا از من نهان
می روی هر دم، ز کوی_ این دیار/ می کنی ، آشفته تر ، حال و قرار
در کنار_ من ، بمان ، ای نازنین/ لحظه های_ مانده را ، کن دلنشین
زندگی را، جلوه بخش با نور عشق/ ضربه ای زن باز ، بر تنبور عشق
نغمه ای بنواز ، با شیپور عشق/ خوان دوباره، آن سرود_ شور عشق
لحظه های مانده را ، کن دلنشین/ در کنار_ من ، بمان ، ای نازنین

دکتر منوچهر سعادت نوری

پیوند ها به منابع در متن اصلی:
http://saadatnoury.blogspot.com/2020/11/blog-post_6.html
آرشيو مقالات و سروده ها
http://asre-nou.net/php/ar_author.php?authnr=1023