احمد رافت در برنامه ساعت صفرکه در تاریخ 4-10-2020 تهیه شده در گفتگو با آقایان بهروز بیات و جمشید اسدی ومحسن سازگارا دردقیقه 44:03 در ارتباط با تحولات کشور تونس موسوم به "بهار عربی" می گویند:
"این احزاب از دل جنبش بیرون آمدند.بنده از طرف رسانه ای که در ایتالیا مشغول بودم به تونس رفتم و تمامی این احزابی که در حال حاضر در پارلمان حضور دارند بعد از جنبش به وجود آمدند و به غیر از حزب اسلامی که از قبل وجود داشت،بقیه احزاب بعد از این جنبش بوجود آمدند و وجود خارجی نداشت"(به نقل از سخنان احمد رافت در دقیقه 44:03 همان برنامه)
و اما ماجرای تونس که آقای رافت بدون کمترین اطلاعی در خصوص تاریخچه احزاب و سازمانها و دیگر تشکل های موجود در تونس اطلاعات نادقیق و نادرست به مخاطب خود میدهد.
سازمانها و اتحادیه های سیاسی ـ اجتماعی*
در تونس به دلایل مختلف ازجمله نزدیکی جغرافیایی با اروپا، آشنایی اکثریت مردم به زبان فرانسه، گستردگی سیستم آموزش، وجود مراکز متعدد آموزش عالی، رفت و آمد میلیونها گردشگر خارجی و بهخصوص اروپایی، گستردگی فعالیت مطبوعات و در دسترس بودن مطبوعات خارجی، رشد و آگاهی مردم به نسبت سایر کشورها بیشتر است و مفاهیمی همچون حزب و سندیکا و صنف و آزادی مطبوعات شناخته شده است.
این آگاهیها و وجود آزادی نسبی در کشور موجب پیدایش احزاب و سندیکای مختلفی شده که مهمترین آنها عبارتند از: تجمع دموكراتیك قانون اساسی (حزب حاكم)، جنبش التجدید احمد ابراهیم، مجمع دموكراتیك برای كار و آزادی مصطفی بنجعفر، حزب سوسیال لیبرال به رهبری منذر ثابت، جنبش سوسیالیستهای دموكراتیك به دبیر كلی اسماعیل بولحیه، حزب اتحاد مردمی دبیركل محمد بوشیحه، اتحاد دموكراتیك متحد احمد الاینوبلی، حزب دموكراتیك پیشرو به دبیركلی خانم میه الجریبی، حزب سبز برای پیشرفت به رهبری منجی الخماسی در تونس وجود دارد كه از بین آنها شش حزب دارای نماینده در پارلمان هستند. حزب حاكم مركب از دو میلیون عضو و شش هزار نمایندگی در سراسر كشور است. سیاست حزب بر اساس اصول لائیك استوار بوده و تمام احزابی كه در مجلس دارای نماینده هستند از یارانهی دولت برای هزینههای نشر و انتشار بهره میبرند.
۱- جمعیت طرفداران قانون اساسی دمکراتیک (RCD) که در سال ۱۹۸۸ توسط زینالعابدین بنعلی رئیس جمهور بهجای حزب سوسیالیست (پ.اس.د) تشکیل شده که خود آن حزب نیز در سال ۱۹۳۴ به وسیلهی حبیب بورقیبه تأسیس شده بود که یک حزب میانهرو و جمهوریخواه متمایل به چپ بود. ریاست این حزب بر عهدهی زینالعابدین بن علی است و دبیر کل آن شاذلی نفاتی است.
۲- جنبش برای اتحاد خلق (M.U.P) که یک حزب طرفدار اصلاحات است و به دو شاخه تقسیم شده است. یک شاخهی آن به رهبری احمدبن صلاح و شاخهی دیگر به رهبری بالحاج آمور در انتخابات ۱۹۸۱ شرکت کرده و در سال ۱۹۸۳ به رسمیت شناخته شده است و نام حزب اتحاد برای خلق را برگزیده است.
۳ -جنبش سوسیال دمکرات (MSD)این جنبش در انتخابات ۱۹۸۱ شرکت کرده و در سال ۱۹۸۳ به رسمیت شناخته شد و طرفدار سیستم سیاسی جمعگرا است.
۴ -حزب کمونیست تونس (PCT)که در سال ۱۹۳۹ تأسیس شد و طی سالهای ۱۹۶۳ تا ۸۱ فعالیتش ممنوع شد. این حزب در سال ۱۹۹۳ به نام التجدیه تغییر نام داد.
۵- جمعیت سوسیالیستهای تونس که در سال ۱۹۸۳ تأسیس شد و دبیر کل آن نجیب است که فردی چپگرا است.
۶- جنبش اسلامی النهضه که رهبر آن راشد الغنوشی میباشد و فعالیتهای آن از سال ۱۹۸۱ ممنوع شده و فعلاً یک حزب غیرقانونی تلقی میشود.
همچنین اتحادیه های مهمی که تعداد آنها به پانزده اتحادیه میرسد در تونس فعالیت میکنند که مهمترین آنها عبارتند از:
۱ –اتحادیه ی عمومی کارگران تونس (U.G.T.T)که در سال ۱۹۴۶ توسط فرحت حاثه بنیان گذاری شد و بیش از ۱۷۵۰۰۰ نفر عضو دارد که متشکل از ۲۳ اتحادیه میباشد.
۲ –اتحادیه ی ملی زنان تونس (U.N.F.T)که در سال ۱۹۵۶ تأسیس شد و بیش از ۴۵ هزار نفر عضو دارد. دبیر کل این اتحادیه فاطمه دویق (F.Douik) است.
۳ –اتحادیه ی عمومی دانشجویان تونس (U.G.E.T) که در سال ۱۹۵۳ تأسیس شد و و رهبری فعلی آنرا مکی فتوری بر عهده دارد که بیش از 50 هزار عضودارد.
رسانه های گروهی
رسانه های گروهی در رشد افکار، ارائه آرای گوناگون، بازگو کردن نظرات احزاب و دستهجات سیاسی موافق و مخالف، نقش بهسزایی دارند. امروزه تنوع رسانههای گروهی از هر نظر به ویژه در عرصه های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و علمی، زمینه ی تبادل اطلاعات مختلف را آماده کرده، رشد آگاهی عمومی از جریانها و حوادث را افزایش داده است. این ویژگیها در تونس قابل لمس است و ازدیاد مطبوعات مختلف به صورت روزانه، هفتگی و ماهانه به دو زبان عربی و فرانسوی از نمودهای آن به شمار میرود. در زیر برخی از رسانه های مهم گروهی معرفی میشود:
الف) روزنامه های عربی
۱- الصحافة (دربردارندهی مطالب متنوعی از مسائل داخلی، منطقه و بین المللی است و از سوی دولت حمایت میشد. این روزنامه متعلق به داماد زینالعابدین بن علی است که از مییلونرهای تونسی است بوده و در روزهای اخیر از کشور گریخته است).
۲- الصباح (دربردارندهی اخبار سیاسی، فرهنگی و اجتماعی است که نیمه رسمی بوده است و از سوی دولت حمایت و کنترل میشد).
۳- الحریة (وابسته به حزب التجمع الدستوری)
۴- الشروق
ب) هفته نامه های عربی
۱- الانوار (به صورت مستقل است).
۲- الایام (دربردارندهی مسایل سیاسی، اجتماعی و هنری از قبیل موسیقی و ورزش است).
۳- الاخبار (مستقل بوده و در دارتونس هبدو منتشر میشود).
۴- الاعلان (دربردارندهی مسایل سیاسی ـ اجتماعی، اخبار ورزشی و آگهیهای مختلف سندیکایی است).
۵- صباح الخیر (دربردارندهی اخبار هفته، مسائل علمی، پزشکی و حوادث است).
۶- الهدی (دربردارندهی مسائل اجتماعی، اخبار و حوادث منطقه و تونس است)
۷- الحدث
ج) مطبوعات فرانسویزبان
۱- روزنامه اونرو (ارگان حزب حاکم RCD)
۲- روزنامهی لاپرس (این روزنامه ترجمهی فرانسوی زبان الصحافه است)
۳- روزنامه ی لوتام (ترجمه فرانسوی زبان الصباح)
۴- هفته نامه ی ابدو (دربردارنده ی مطالب سیاسی و اجتماعی)
در پایان جهت اطلاع ایشان اشاره می کنم که اتحادیه زنان تونس در مقطع بهار عربی بیش از پنجاه هزار عضو و اتحادیه دانشجویان تونس نیز بیش از پنجاه هزار عضو داشتند و فراتر از آن تونس دارای ساختاری دیکتاتوری سکولار بود که از دیر باز نهاد سازی در آن شکل گرفته بود.مازاد بر آن، حزب کمونیست تونس دارای سه نماینده در مجلس وقت در دوران بن علی بود.هم چنین اتحادیه کارگران تونس با بیش از یکصد و پنجاه هزار عضو از بزرگترین تشکل های موجود در زمان بهار عربی بودند.
حمید حمیدی(هلند)
6 اکتبر 2020
_________________________
*- این مطلب بخشی از تحقیقاتی است که در زمان اقامت در تونس در قبل از بهار عربی تهیه نمودم.
رونوشت:به تلویزیون کلمه بابت عذر خواهی از مخاطبان، به دلیل انتشار اطلاعات نادرست و نادقیق از سوی یکی از برنامه سازانش
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
