آفتابت کو، تا از پسِ اینهمه اَبر آید؟
چه واجب است تا پَس مانده گان
میزبان اینهمه بنفشه
اینهمه نسترن باشند
و نور از ایشان دریغ دارند؟
چه کرد او که تصویرش
هفت دریا آنسو تر در ایینه یی پیداست؟
افرا ها و اَقاقیا ها
در خفا
در روشنای خورشید های زندانی
سر به کوتاه آسمان ِ نزدیک می سایند.
هوای آینه نیز غُبار آلود است
آسمانش ، مثلِ آسمان تو ابری است
گیرَم میزبان اَفرُدیت یا آرتِمیس.
نسرین امّا حتّی بی آفتاب ستوده است،
و شاید که آفتاب است او،
بی غروب.
******************************************************
جمعه ۲۵ سپتامبر کُرُنایی ۲۰۲۰ - مریلند
