در حمایت از اعتصابات زنجیره ای کارگران به جان آمده بپاخیزیم

∙ پرداخت فوری حقوق های معوقه،
∙ انحلال بنگاه های پیمانی،
∙ استخدام رسمی همه کارگران با شمول حقوق و مزایای قانونی،
∙ انتقال واحدهای خصوصی شده به تعاونی های کارگری،
∙ درمان رایگان و با کیفیت همگانی

سومین روز اعتصاب کارگران پالایشگاه ها و پتروشیمی جنوب کشور درحالی ادامه دارد که اعتصاب کارگران هفت تپه وارد پنجاهمین روز خود شده است؛ کارگران هپکو در سومین روز اعتصاب شان به سر می برند؛ اعتصاب کارگران خدمات ریلی در مناطق مختلف کشور نیز که بارها به دلیل عقب افتادن ماه‌ها حقوق دست از کار کشیده اند به این مجموعه اضافه شده است؛ پاکبانان ( کارگران حافظ نظافت شهرها) درنقاط مختلف کشور علیه شرکت های پیمانکاری به دلیل عدم پرداخت حقوق معوقه خود درحال اعتراض هستند؛ و کادر درمانی کشور در برابر مجلس به وضعیت اسفناک شغلی خود در جهنمی که بی مسئولیتی جنایت کارانۀ مدیریت جمهوری اسلامی در گسترش فاجعه بار کرونا در کشورایجاد کرده، تجمع اعتراضی داشته اند. این اعتصابات و اعتراضات نشان دهنده مرحله کیفاً جدیدی ازعروج جنبش کارگری ایران است.

فشار خرد کننده و سنگین رکود تورمی افسارگسیخته، سقوط شتابان ارزش ریال و همراه آن افت بیسابقۀ قدرت خرید مردم، جهش روزانۀ قیمت کالاهای اساسی مصرفی و اجاره مسکن، تهدید سونامی بیکاری و بی دفاع بودن اکثریت مزد و حقوق بگیران کشور دربرابر تهاجم جدید و خطرناک تر موج دوم کرونا، بستر ساز اعتراضات کارگران در بخش های گوناگون تولیدی و خدماتی شده است.

جمهوری اسلامی در طی چهار دهه حکومت سیاه و ننگین خود برای ارزان سازی وحق زدائی کامل از نیروی کار، مرز های حداقل حقوق برای بیش از نود درصد مزد وحقوق بگیران را درهم شکسته است. نود درصدی که حتی از حداقل حقوق اسمی و رسمی گنجانده شده در قانون کار کذائی و ضدکارگری جمهوری اسلامی محروم شده اند. نباید فراموش کرد که در مقایسه با استانداردهای جهانی، معیار تعیین حقوق در قانون کار رژیم جمهوری اسلامی درسطح بسیار نازلی قرار دارد.

یکی از ابزارهای ضد انسانی این روند ضدکارگری، محروم کردن کارگران حتی در مشاغل دولتی از استخدام رسمی و کنار گذاشتن هر نوع تعهد دولت و کارفرمایان به رعایت حداقل حقوق و مزایای کارگران است. مسئله این است که استخدام کارگر در اکثریت قاطع حوزه های اقتصاد به بنگاه های پیمانکاری واگذار شده است. این بنگاه های برده داری جدید که کارشان سوداندوزی از طریق استخدام و فروش مجدد نیروی کار به بخش دولتی، خصولتی و خصوصی است با قراردادهای موقت و "سفید امضاء"، بهره کشی کارگران را به حداکثر و حقوق و مزایای آن ها به زیر حداقل سوق می دهند. آن ها اغلب با زدوبند با مقامات دولتی و سرمایه داران بخش دولتی، خصولتی و خصوصی انحصار استخدام را به دست آورده و کارگران را ناچار می سازند که برای یافتن کار و نان از دباغ خانه "پیمان کاران برده ران" عبور کنند. این پیمانکاران تمامآ رانت خوارانی هستند که به درجات مختلف به مراکز قدرت مرتبط هستند. ارمغان زهرآگین قراردادهای موقت و سفید امضاء برای کارگران عبارت است از:

∙ حقوق های معوقه، حقوق و دستمزدهای ناچیز که به هیچ وجه با حداقل معیشت کنونی انطباق ندارد.
∙ محرومیت از هر گونه حمایت قانونی مانند بیمه بهداشت و درمان، کمک هزینه مسکن، کمک هزینه فرزندان.
∙ و بدتر از همه شرایط طاقت فرسای و طولانی کار و بالاخره اخراج فوری و ضربتی در صورت هر گونه اعتراض.

درهمه اعتراضات جاری یکی از مطالبات اصلی کارگران پایان دادن به نقش برده دارانه بنگاه های پیمانی و استخدام رسمی و مستقیم کارگران با حذف واسطه های زالو صفت است.

تشدید روند خصوصی سازی های رسوا که با هدف گسترش غارت اموال عمومی و خودمانی سازی آنها صورت می گیرد، در گام اول با به اصطلاح "تعدیل نیروی انسانی" یا به بیان روشن تر اخراج کارگران صورت می گیرد. گام بعدی با سوداگری رذیلانه فروش اموال و زمین واحدهای تولیدی و تبدیل آن ها به سود خالص در همدستی با مقامات دولتی دنبال می شود. روند خصوصی سازی های این چنینی، زندگی هزاران کارگر با سابقۀ واحدهای تولیدی مانند هفت تپه، هپکو، فولاد اهواز، آذرآب، ماشین سازی تبریز و دیگر واحدهای تولیدی را تهدید می کند و آنها را آماده پرتاب به گرداب بیکاری دائمی در شرایط بحران اقتصادی کنونی می سازد. کارگران خواهان معکوس ساختن خصوصی سازی ها و واگذاری این بنگاه ها به کارگران برای راه اندازی مجدد آن ها می باشند. به تجربه جهانی می دانیم که تنها راه حمایت از کارگران و اقتصاد کشور در شرایط بحران حاد اقتصادی و سیاسی کنونی، ایجاد تعاونی های کارگری است که می توانند یکی از گزینه ها برای خروج از بحران بقای این واحدها باشند.

موج دوم کرونا و افشاء تعداد واقعی جان باختگان و مبتلایان که چندین برابر ارقام دستکاری شدۀ دولتی است و نیز انتشارآماری که نشان می دهد نسبت جان باختن کارگران مهاجر دو برابر شهروندان ایرانی است، این واقعیت را بیش از پیش آشکار ساخته که تلفات کرونا اساسا ً به بخش های فرودست جامعه و از جمله کارگران، تهدستان، به حاشیه رانده شدگان و کارگران مهاجر تعلق دارد. درچنین شرایطی علاوه بر مطالباتی مانند پرداخت فوری حقوق های معوقه، افزایش دستمزدها و حقوق ها، دسترسی به بیمه درمان رایگان برای مزد وحقوق بگیران و تهیدستان جامعه ما نقش ریسمانی برای زنده ماندن را ایفاء می کند.

در شرایط سرنوشت سازی که در آن قرار داریم همان طور که موج بزرگ اعتصابات کارگری به ویژه اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی جنوب کشور نشان می دهند، کارگران ایران برای ددفاع از حق زنده ماندن خود و خانواده های شان و برای زندگی شایسته انسانی، نیاز به ایجاد تشکل های سراسری و هماهنگ کردن اعتراض های هم طبقه ای های خود دارند. قدرت داغ و درفش و شلاق رژیم اسلامی دربرابر شکم های گرسنه و مرگی که در کمین کارگران و خانواده های آن ها نشسته، قدرتی پوشالی است. درنگ جائز نیست! لحظه هماهنگی، هم پشتی هر چه بیشتر جویبارهای خروشان جنبش کارگری از طریق پیوند های هر چه گسترده و سراسری شدن تشکل ها و پیکارهای کارگران فرا رسیده است. زمان را دریابیم!

∙ حقوق های معوقه کارگران درسراسرکشور باید فوراً و بی قیدوشرط پراخت شود!
∙ انحلال همه شرکت های پیمانکاری و استخدام مستقیم کارگران با حقوق و مزایای رسمی!
∙ متوقف ساختن حضوصی سازی ها و انتقال بنگاه های خصوصی سازی شده به تعاونی های کارگری!
∙ بیمه درمان همگانی، رایگان و با کیفیت و برابر برای همه مزد وحقوق بگیران!
∙ پیش به سوی هماهنگی اعتراضات همه بخش های مزد وحقوق بگیرن و ایجاد تشکل های سراسری!

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ برابر با ۰۳ اگوست ۲۰۲۰