زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر!

در سه سال گذشته یعنی از دیماه ٩۶ تا آبانماه ٩۸ شاهد بودیم که اعتراضات کارگری بر علیه سیاست های نئولیبرالی رژیم از جمله دستمزدهای زیر خط فقر، افزایش فقر و گرسنگی، تعطیلی و خصوصی سازی کارگاه های تولیدی و بیکارشدن دهها هزار کارگر در ایران به جنبش های گسترده ای انجامید که عمدتا تهیدستان و کارگران در آن شرکت داشتند. خیزش آبان در اعتراض به گرانی بنزین که اعتراضی بود به وضعیت معیشتی اکثریت مردم جامعه با سرکوب شدید نیروهای امنیتی- نظامی حاکمیت روبرو گردید. اعتراضاتی که همزمان در خاورمیانه، درشمال آفریقا و در شیلی به سیاست های نئولیبرالیستی صورت گرفت، در ایران موجب کشته شدن بیش از ۱٥۰۰ نفرشد. در پی پیگردهای گسترده، هزاران نفر دستگیر شدند و این پیگردها همچنان ادامه دارد. این جنبش درغیاب یک سازمان سراسری کارگران و زحمتکشان سرکوب شد.

برخی از کارگران زندانی و فعالین کارگری که در روز جهانی کارگر درسال ٩۷ دستگیر شده بودند با وثیقه های بسیارسنگین و بطور مشروط هر کدام پس از چند صد روز حبس آزاد شدند. بسیاری از کارگران ، مدافعان حقوق کارگران، فعالین حقوق زنان وفعالین دانشجوئی و... علیرغم خطر ابتلا به ویروس کرونا هنوز در زندان به سر می‌برند.

در شرایط بحران کرونا که معیشت تهیدستان درجهان سرمایه داری و ایران دشوارتر شده و شعار "در خانه بمانید" برابر با گرسنگی است، دولت جمهوری اسلامی ایران ،دستمزد حداقلی را برای ده ها میلیون کارگر واعضای خانواده هایشان یک میلیون و ۸۳۵ هزار تومان اعلام کرده که چندین برابر زیر خط فقرقرار دارد.

در این شرایط تنها سلاح کارگران برای کسب مطالبات مسلم شان، تشکلهای مستقل برای پیشبرد متحدانه مبارزه است. ما ضمن تلاش برای جلب حمایت اتحادیه های کارگری و نهادهای مترقی از مبارزات کارگران ایران در سطح بین‌المللی از مطالبات آنان برای ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری دفاع می‌کنیم.

ماهمچنین خواهان آزادی فوری همه زندانیان سیاسی- عقیدتی و به‌ویژه کارگران زندانی هستیم .

تشکل سراسری و مستقل کارگری حق مسلم کارگران است!
کارگر زندانی آزاد باید گردد!
نه به جمهوری اسلامی!
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی در ایران – برلین
۱۰ اردیبهشت ۱۳٩٩