نوروز ، در خلوت خیابان ها
چو آهو، رمنده است،
نوروز ،پرسه میزند و می گردد
اما به مهربانی دی نیست
+++
آن سو، دست چپاول سرمایه
انبار سود را، به تماشا نشسته است:
این بهره ها و سود ها و سور ها
هرچند نمایش تاریخ بردگی است
تنها، تصویر دست بستهء کارگر نیست
تصویر روح شکستهء آدمهاست
تصویری از طبیعت برباد رفته است.
بنگر به صخره های مرجانی
بنگر به راه آبی دریاها
بنگر به ماهیان مردهء ساحل
بنگر به جنگلی که دیشب سوخت؛
خشم طبیعت است.
گویا که آز وحشی سرمایه
اکوان دیو را، دیو سپید را،
همه دیوان دور را
فراخوانی داده است:
این دیو ها، به سینهء مردم ، نشسته است.
غولان یک چشم
مارا به روز حادثه، تسخیر کرده است
مارا ، از طبیعت اصلی مان، دور کرده است
مارا درین جزیره ،به زنجیر کرده است.
++++
نوروز، در خلوت خیابان ها
چو آهو، رمنده است
نوروز، پرسه میزند و کم حرف است
نوروز،به مهربانی دی نیست
گویا غریبه ایست.....
