حکومت ِ شب

یک باره تاریک شد هوا
و برق از سر ِ درخت ها پرید
توفان/ هشدار داده بود
صدای دشنام آمد/ به روشنایی
و حرف های درشت
که پرتاب می شد
به شان ِ این و آن
کلاغ های غارغار
مجال ِ حرف ندادند
به آدم ها
و کله های پوک ِ شان
نشانه ی حکومت ِ شب بود.
کسی ندانست چرا
یکباره تاریک شد هوا
تنها رهگذرها گفتند
شغال ها را دیده اند
که فکرهای روشن را
باخود
به سوراخ های تاریک ِ شان برده اند
وزان پس بود
که شب حکومت کرد
در پناه ِ تاریکی.
خورشید ِ دادگر/ اما
از پس ِ همین لحظه های
رویش ِ شعور و نور
طلوع خواهد کرد
و
روسیاهی ِ شبان ِ بی ترانه/ بی سرود
خواهد ماند
به زوزه ی شغال ها و
غارغار ِ بی مجال ِ کلاغ ها.