این رژیم میخواهد از یکطرف با به فلاکت کشاندن هر چه بیشتر کارگران و زحمتکشان و از سویی دیگر با افزایش بودجه نهادهای سرکوبگر میخواهد خود را برای سال حساس ۹۸ آماده نگه دارد. اینجا باید گفت: اکثریت عظیم جامعه دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. اگر قرار است گرسنگی و افیون و خودکشی و خودفروشی و ... مردمان کشورمان را به نابودی تدریجی سوق دهد، بگذار این هزینه سنگین در میدان مبارزه و در سلسله اعتصابات و تظاهرات زنجیره ای و عمومی پرداخت شود. نبرد سرنوشت ساز با هیولای استبداد و استثمار فرا رسیده است. طبقه کارگر و جنبش چپ لازم است با تقویت همگرایی و تشکل یابی و سازماندهی، خود را بیش از پیش برای این پیکار دشوار اما حیاتی، آماده سازد. | |
سرانجام بعد از هفته ها "رایزنی" که بیشتر نمایشی بود برای راهزنی و سرقت آشکار از سفره محقر کارگران، شورای عالی کار رژیم اسلام و سرمایه، تصمیم گرفت فقط چهارصد هزار تومان به حقوق ماهانه کارگران تحت شمول قانون کار بیفزاید.
شورای عالی کار علیرغم ظاهر سه جانبه گرایانه اش – متشکل از نمایندگان دولت، کارفرمایان و نهادهای قلابی کارگری- سه هیچ به ضرر دهها میلیون کارگر ایران عمل میکند. هر سال در آستانه نوروز، این به اصطلاح شورا، نمایش مضحکی براه می اندازد تا از افزایش واقعی دستمزد کارکران فرار کند. در جریان این کارناوال، ابتدا نهادهای "کارگری" وابسته به رژیم، در مورد خط فقر و وضعیت اسفبار طبقه کارگر آه و ناله سر میدهند. مثلا امثال آقای تاجیک یکی از همین نمایندگان به اصطلاح کارگر در شورای عالی کار گفت که حداقل حقوق ماهانه باید دست کم یک میلیون و ۸۹ هزار تومان افزایش یابد. و یا فراکسیون "کارگری" مجلس شورای اسلامی اذعان کرد که حداقل حقوق باید دست کم سه و نیم میلیون تومان باشد. تشکلهای مستقل کارگری ایران اما با انتشار بیانیه هایی به درستی با رجوع به نرخ واقعی تورم و نیز سبد معیشت یک خانوار کارگری در حال حاضر، خواهان حقوقی معادل شش یا هفت میلیون تومان بودند تا کارگر به خط فقر برسد. طبق ماده ۴۱ قانون کار خود این رژیم، حداقل دستمزد کارگران باید بر مبنای دو مولفه تعیین شود: نرخ تورم و سبد معیشت یک خانوار کارگری. اما سالهاست که شورای عالی کار حتی حاضر نیست این بند از قانون کار را اجرا کند. از یکطرف نرخ تورم را به مراتب کمتر از نرخ واقعی افزایش بهای کالاهای اساسی تعیین میکند و از سویی دیگر کاری به هزینه معیشت خانوار کارگری و به عبارتی به نرخ خط فقر ندارد.
امسال نیز در برابر غر و لندهای کاذب نمایندگان قلابی کارگران در شورای عالی کار، از یکطرف کارفرمایان و سرمایه داران تاکید داشتند که حداقل دستمزد نباید از ۲۲ درصد تجاوز کند و اگر چنین شود برای اقتصاد کشور مضر خواهد بود و از طرفی دیگر حسن روحانی نیز چند روز قبل اعلام کرد که دولت بیشتر از بیست درصد نمیتواند دستمزد کارگران را افزایش دهد چون نرخ تورم نیز همین قدر است و بهتر است مردم همه نفرین ها را سر امریکا و تحریمهای آن خالی کنند. این در حالی بود که طبق مصوبه مجلس قرار است حقوق کارمندان چهارصد هزار تومان افزایش یابد و اگر تصمیم دولت و کارفرمایان مبنی بر افزایش بیست درصدی اجرا میشد بدین معنی بود که کارگران فقط حدود دویست هزار تومان اضافه دستمزد دریافت میکردند یعنی کمتر از حقوق بگیران ادارات. اما آنها عمدا این سیرک و کم فروشی را راه انداختند تا بعد که تصمیم گرفتند نهایتا به همان میزان کارمندان حقوق کارگران را اضافه کنند منت بر آنها گذاشته و بگویند علیرغم اینکه تورم ۲۰ درصد است آنها ۳۵ درصد حقوق را اضافه کرده اند.
شریعتمداری وزیر جدید کار با وقاحت در جریان اعلام تصمیم نهایی دولت در روز ۲۸ اسفند گفت که حقوق روزانه کارگران برای سال جدید، حول و حوش 50 هزار تومان تعیین شده است یعنی قیمت نیم کیلو گوشت قرمز. حال خود حدس بزنید که کارگران و خانواده آنها چطور میتوانند با چنین دستمزدی معادل یک پنجم خط فقر از پس هزینه های هر دم فزاینده زندگی نظیر غذا – بهداشت – مسکن و ... برآیند؟! یعنی کارگران چگونه میتوانند با یک و نیم میلیون تومان حقوق در ماه گریبان خود را از باتلاق فقر و فلاکت بیرون بکشند. طبیعی است که آنها چنین امکانی ندارند و ناگزیر شاهد رشد پیکارهای طبقاتی کارگران و زحمتکشان در سال خورشیدی جدید خواهیم بود. سالی که خامنه ای نیز در مورد آن هشدار داده است و تحولات درونی اخیر رژیم نیز در راستای آمادگی برای مقابله با موج جدید خیزشهای تهیدستان شهر و روستا است که صورت میگیرد. از اینرو تردیدی نیست که سال ۹۸ سال نبرد عظیم کار و سرمایه در ایران خواهد بود و این مهمترین بستر رشد جنبش چپ و بدیل سوسیالیستی محسوب می شود.
ناگفته نماند که از خیل دهها میلیونی طبقه کارگر فقط حدود ۱۳ میلیون نفر از کارگران تحت شمول قانون کار از این به اصطلاح افزایش حقوق بهره خواهند برد. میلیونها نفر از کارگران موقت، قراردادی، سفید امضا ، زیرمیزی و غیررسمی حتی قرار نیست همین حقوق ناچیز را دریافت کنند و کارگران خانگی و یا شاغل در کارگاههای کوچک و حتی کارگران موقت و سفید امضای شاغل در مراکز بزرگ، رسما از دریافت چنین دستمزدی محروم هستند و همه چیز به "لطف و کرم" کارفرمایان دولتی و خصوصی و خصولتی وابسته است. وضعیت شکننده زنان کارگر بویژه آنها که در منازل خود کالاهایی را برای کارفرمایان تولید میکنند و یا خدماتی را برای آنها انجام میدهند به مراتب دهشتناکتر است. بسیاری از این کارگران حتی همین حالا با حقوق و یا دستمزد چند صد هزار تومانی در ماه "امرار معاش" میکنند. در عین حال حتی در جراید رژیم گزارشات متعددی منتشر شده که کارفرما در ظاهر حقوق کامل را طبق مصوبه رژیم به کارگر میدهد اما از او میخواهد که بعد از دریافت چک، مجددا بخشی از پول را به کارفرما برگرداند وگرنه کارش را از دست خواهد داد. و متاسفانه به دلیل ارتش عظیم بیکاران در جامعه، شاغل مذکور در بسیاری موارد ناگزیر از تمکین است.
تعیین دستمزدی معادل یک پنجم خط فقر برای سال جدید، در حالی صورت میگیرد که نه تنها دریافت حقوقهای بیست میلیونی و پاداشهای فزونتر از آن برای مدیران، طبیعی جلوه داده می شود بلکه شاهد اختلاس های نجومی انواع آقازاده ها، روحانیون و سردار- سرمایه داران و ... هستیم. اختلاسهایی که مدتهاست دیگر به ریال محاسبه نمی شوند بلکه با میلیاردها دلار یا یورو تخمین زده می شوند. دراز کردن چند مهره دست چندم نظیر "سلطان سکه" و "سلطان قیر" و " حامی مالی پرسپولیس" هم نمیتواند ابعاد نجومی این رانت خواری و اختلاسهای میلیاردی را لاپوشانی نماید.
بنابراین بی دلیل نیست که در بسیاری از اعتصابات و یا اعتراضات خیابانی کارگران و زحمتکشان این شعار را به کرات می شنویم : یک اختلاس کم بشه مشکل ما حل میشه!!
رژیم خفقان و فلاکت در حالی درباره وضعیت بودجه دولت و یا مشکلات عدیده اقتصادی کشور و یا اثرات خفه کننده تحریمهای اقتصادی آمریکا هشدار و ناله سرمیدهد که همین حالا حاضر نیست و نشده یک دلار از کمکهای میلیاردی خود به گروههای اسلامی تحت امر خویش در خاورمیانه و... بکاهد و یا از ادامه کمک هنگفت به رژیم بشاراسد خودداری ورزد. و ابدا گوشش به شعارهای ممتد مردم مبنی بر اینکه : سوریه را رها کن فکری به حال ما کن!! بدهکار نیست. در عوض از ترس واژگونی و موج جدید خیزش اردوی کار و رنج، به نحو فاحشی بودجه سپاه پاسداران و نهادهای امنیتی را در بودجه سال جدید افزایش داده است.
این رژیم میخواهد از یکطرف با به فلاکت کشاندن هر چه بیشتر کارگران و زحمتکشان و از سویی دیگر با افزایش بودجه نهادهای سرکوبگر میخواهد خود را برای سال حساس ۹۸ آماده نگه دارد. اینجا باید گفت: اکثریت عظیم جامعه دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد. اگر قرار است گرسنگی و افیون و خودکشی و خودفروشی و ... مردمان کشورمان را به نابودی تدریجی سوق دهد، بگذار این هزینه سنگین در میدان مبارزه و در سلسله اعتصابات و تظاهرات زنجیره ای و عمومی پرداخت شود. نبرد سرنوشت ساز با هیولای استبداد و استثمار فرا رسیده است. طبقه کارگر و جنبش چپ لازم است با تقویت همگرایی و تشکل یابی و سازماندهی، خود را بیش از پیش برای این پیکار دشوار اما حیاتی، آماده سازد.
پیش به سوی اعتصابات عمومی و سراسری
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۹ اسفند ۱۳۹۷
www.rahkargar.com
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
