گيرم که من هيج بودم وهيچ
وعادتم به هيچ بودن
و شمايان را همه چيز
عادت تان شمايان به این همه چیزداشتن کرده است؟
چرایی تان به همه چیز
وچرایی مان به هیچ؟
مگر نه آنکه
"زایشِ مان ، انسانیتِ مان
ونه
اصل و نسب مان؟"
پس چرا شمایان را همه چیز
و مایان را هیچ چیز؟
قرن هاست که عادت مان آرزوی "چیزی" داشتن
و قرن هاست که شمایان را همه چیز
خدای ناوجودتان اين راخواست؛
فریب تان ، دين مان بود
ـ پُرکنندهء سوراخِ های تا بی تنهایت عبایان تان
نفرین زمین و زمان بر شمایان باد
که مارا کردید نفرین شدگان زمان و زمین
ـ برای همیشه؟
م ایل بیگی
milbeigi@yahoofr
xalvatinfo
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد