پس انداز

به پس اندازِ بی بهره می ماند؛
در بانکِ زندگی!
وا می ریزی در آن به روزمرّه گی
نامحدود!
می برداری از آن به قدرِ نیاز،
آنگاه که نیازی هست.
پرسشی نیست،
جریمه یی هم نمی باید پرداخت.
سرمایه ی زوال ناپذیرِ عظیمی است این!
به گاوصندوق نیازی نیست،
به قفل و چفت و بست هم.
حصاری ؟ نه لازم نیست.
نگاهبانی، قراولی ؟
نه لازم نیست.
امن است این سرمایه، این پس انداز،
حصار،بی حصار،دیوار بی دیوار.
طرفه گنج ِ بی بدیل که این است!
آنچه در این حساب هست
مصون ِ از زمان و مکان ،
ابدی است؛ ابدی.
هرگاه از هرگوشه اش برگیری،جوان است، جوان!
میان تو و این این حساب ِ پس اندازِ بی بهره
تنها رابط ساکت آیینه است، آیینه،
به یک افتراق،
تو را زمان پیموده و
پس اندازت را ،نه!
حاصل عمر این است،
صندوقِ خاطراتِ بی زوال.
پس اندازی در حد فاصل جوانی و پیری
و باقی:
باد است هرآنچه گفته اند ای ساقی*.
--------------------------------------------
*سخن حکیم ِ نیشابور است
15 فوریه 2019 مریلند