تحریم؛ نسل‌کشی بی‌صدا، مداوم و پنهانی مردم ایران

دولت آمریکا تحت زعامت دونالد ترامپ از پنجم نوامبر بازگشت تمامی تحریم های قبل از "برجام" را اعلام و اجرائی کرد. علیرغم تمامی ادعاهای دولت آمریکا و مدافعان تحریم، تحریم ها مردم ایران را مستقیمآ هدف قرار داده اند. پاسخ سرراست مسئولان آمریکائی به درخواست همتایان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی خود که خواسته بودند لیست سفیدی در اختیار بانک‌ها قرار دهند تا معاملات دارویی از این طریق انجام شود، بسیار گویاست: «ایرانیان باید زجر بکشند، آنها باید فشار تحریم‌ها را بطورکامل حس کنند»(گاردین). همین نگاه آمریکائیان در نوع سازماندهی تحریم ها سبب شده است تا گزارشگر ویژه سازمان ملل تاکید کند: «ساختار فعلی تحریم‌ها، واردات کالاهای بشردوستانه را برای ایران ناممکن می‌سازد ‌و می‌تواند به دلیل کاهش ذخیره دارویی بیمارستان‌ها، منجر به مرگ‌ خاموش و بی‌صدای بیماران بشود». سازمان بهداشت جهانی نیز در گزارش رسمی در آبان۹۷ درباره اثر تحریم ها بر سلامت عمومی مردم ایران آورده است: «نمی‌شود تهیه دارو را از تحریم‌های اقتصادی جداکرد و هر بحران اقتصادی نیز به صورت مستقیم روی سلامت و دسترسی مردم عادی به خدمات بهداشتی و درمانی تاثیر منفی می‌گذارد». بر همین اساس سازمان «صلح، عدالت و حقوق‌بشر» از نهادهای مشاور سازمان ملل درباره تاثیر تحریم‌ها بر سلامت مردم در گزارش خود آوره است: «تحریم‌ها ناقض حقوق‌بشر ایرانیان است و شواهد نشان می‌دهد برای مردم ایران مانند یک نسل‌کشی بی‌صدا، مداوم و پنهانی عمل می‌کنند.». روشن است که تحریم های دوازده ساله عراق و سیاست نفت در برابر غذا، دقیقآ همین نتایج را برای مردم کشور همسایۀ ما به دنبال داشت. آمار سازمان ملل نشان می دهد که تحریم های دوازده ساله موجب مرگ ۵۰۰هزار تا يک ميليون کودک عراقی شده است تا جائی که يک زن روزنامه نگار آمريکائي در ۱۹۹۵، از خانم مادلن آلبرايت سفير وقت آمريکا در سازمان ملل پرسيد: « آيا ادامۀ تحريم ها ارزش جان ۵۰۰ هزار کودک عراقي را داشت؟» و دنيس هاليدی،هماهنگ کننده کمک هاي بشردوستانه سازمان ملل در عراق، این سیاست را «نسل کشي» نامید و در اعتراض به آن در ۱۹۹۸ از این سمت استعفاء داد. توجه داشته باشیم که در جریان تحولات پس از تحریم و حمله آمریکا به عراق، این کشور شاهد ۳ میلیون آواره از جمله ۱میلیون۳۰۰ هزار کودک و ۵ میلیون یتیم ناشی از جنگ بوده است.

سیاست تحریم دولت آمریکا، جزئی از سیاست کلان این کشور و متحدان اصلی اش؛ دولت اسرائیل و دولت آل سعود برای «تغییر رژیم» (رژیم چنج) در ایران است. این سیاست تجاوزکارانه مورد حمایت بخشی از اپوزسیون وابسته به این قدرت هاست . سایت ها و رسانه های فرقه رجوی با آب و تاب کامل اخبار این تحریم ها را از زبان مسئولان آمریکائی درج می کنند. همین وضعیت را در رسانه های حزب دمکرات کردستان ایران به رهبر مصطفی هجری می توان مشاهده کرد. نو رستاخیزی های "فرشگردی" نیز در دفاع از تحریم ها سنگ تمام گذاشته اند و با تمام نیرو برای موفقیت هر چه بیشتر آن تلاش می کنند. تمامی این نیروها درنسل‌کشی بی‌صدا، مداوم و پنهانی مردم ایران شریکند و باید به تاریخ این کشور پاسخ گو باشند.

حاکمیت جمهوری اسلامی به تحریم های آمریکائی همچون موهبت آسمانی نگاه می کند. آنها به شکل رذیلانه ای تلاش می کنند تمامی سوءمدیریت ها و سیاست های ویرانگرشان را از نتایج تحریم ها قلمداد کنند. تحریم، هم در گذشته و هم در شرایط کنونی، به عامل و توجیهی برای چپاول و غارت سازمانیافته اموال عمومی و ثروت های ملی توسط نهادها و شخصیت های رده بالای حکومتی تبدیل شده است. اقتصادی ورشکسته، پول ملی بی ارزش شده، کارخانه های تعطیل شده، حقوق معوقه پرداخت نشده، محیط زیستی ویران گشته، صندوق های غارت شدۀ بیمه بازنشستگی و ذخیره معلمان ، و تودۀ ده ها میلیونی زیر خط فقر، از نتایج مدیریت فقاهتی ، اقتصاد مقاومتی رهبر رژیم و برنامه های نئولیبرالی دولت اسلامی است. آن ها نه تنها تلاش می کنند این بیلان بشدت فاجعه بار را به دوش تحریم ها بیاندازند بلکه با اعلام اینکه در جنگ اقتصادی، رسانه ای و سایبری با آمریکا هستند، وحشیانه ای ترین برنامه ریزی سرکوب علیه جنبش کارگری، مدنی و اجتماعی کشور را سازمان داده اند. اتهام، پرونده سازی، احضار و زندانی کردن فعالان و کنشگران کارگری، زنان، دانشجویان، نویسندگان، روزنامه نگاران، طرفداران محیط زیست، دگراندیشان، دگرباوران، و مدافعان حقوق ملیت های تحت ستم را به سیاست روز تمامی نهادهای سرکوب خود تبدیل کرده اند. هیچ روزی نیست که خبر از احضار و بازداشت و زندانی کردن در میان نباشد. بر این سیاهۀ ددمنشانه، باید کاردآجین کردن ها، خودکشاندن ها در زندان ها و روانه بیمارستان های روانی کردن فعالان مدنی و مبارزان حقوق صنفی معلمان را نیز افزود.

اراده مردم ایران اکنون توسط دو قدرت جهنمی به چالش کشیده می شود. از یک سو دولت جنایتکار جمهوری اسلامی که از تمامی امکانات خود برای به عقب نشاندن جنبش در حال گسترش مردمی بهره می جوید تا مبارزات کارگران اعتصابی، کامیون رانان ، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دانشجویان و زنان را سرکوب کرده و در برابر خواست های بر حق شان ایستادگی کند و از سوی دیگر تمامی قدرت های سلطه جوی خارجی که بر پایه سیاست "رژیم چنج" ، چنگال های خون آلود تحریم های فلج کننده را بر گلوی مردم ایران فرو کرده اند. آنها به مثابه متحدان حاکمیت اسلامی برای سرکوب جنبش مستقل و دیرپای مردم ایران عمل می کنند.

راه مستقل مردم ایران، راه فعالان شجاع جنبش کارگران و معلمان، راه جوانان غیور دانشجو و دانش آموز، راه زنان جسور این مرز و بوم، راه نویسندگان، هنرمندان و روزنامه نگاران مستقل، ایجاد ارتباطات و تشکل های صنفی مستقل سراسری بر مبنای مطالبات مشخص و بی واسطه در راستای شکل دادن به اراده تاریخی - توده ای برخاسته از پائین ، به دستِ خودِ مردم درد کشیده این دیار است. تنها از این طریق است که می توان سیاست های سرکوب گرانه حاکمیت اسلامی و تلاش های نیروهای مزدور طرفدار سیاست "رژیم چنج" سلطه جویان خارجی را در هم شکست. تمرکز روی سازمان دهی یک جنبش توده ای گسترده بر مبنای خواست تأمین اجتماعی به عنوان یک حق شهروندی همگانی؛ یعنی تنها خواستی که می تواند کارگران و زحمتکشان متشکل تر و برخوردار از شغل ثابت را با محروم ترین و مظلوم ترین های جمعیت کشور پیوند دهد؛ خواستی که زنان و جوانان شجاع ایران در شناساندن آن به محرومان و تهیدستان کشور نقشی تعیین کننده خواهند داشت، می تواند به قوام بخشیدن به جنبش در حال رشد کنونی کمک شایانی کند و بر قدرت مستقل و متشکل مردم برای مقابله با دو نیروی جهنمی و ضد مردمی بیافزاید.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
جمعه ۱۸ آبان ۱۳۹۷ برابر با ۰۹ نوامبر ۲۰۱۸