تحصن و در واقع اعتصاب عمومی دو روزه معلمان ایران در روزهای ۲۲ و ۲۳ مهر در بیش از دویست شهر و هزاران مدرسه در سراسر کشور یکی از درخشانترین حرکات مبارزاتی سالهای اخیر بوده است. این حرکت شورانگیز در متن اعتصابات پی در پی – اما پراکنده - کارگران صنایع، سومین دور اعتصاب سراسری رانندگان کامیون در یکسال اخیر، اعتراضات سراسری بازنشستگان و حتی اعتصاب عمومی بخشهایی از بازاریان (که عموما پیوندی با جنبش کارگران و زحمتکشان ندارند) صورت گرفته است.
حدود یک میلیون شاغلین سیستم آموزش و پرورش این بار پررنگ تر از هر زمان علاوه بر تاکید بر خواستهای صنفی خود نظیر افزایش حقوق و رفع تبعیض از معلمان در نظام استخدامی کشور، مصرانه بر خواستهای اجتماعی و سیاسی معینی نیز پای فشردند. نظیر: حق تشکل مستقل و آزادی بیان، تاکید بر آزادی کلیه معلمان زندانی، تاکید بر ارتقای کیفیت آموزش و نیز تجهیز مدارس و حق کامل آموزش رایگان و جلوگیری از طبقاتی تر شدن آن و ... اما همچون موارد گذشته نیروهای امنیتی رژیم پاسخی جز سرکوب در برابر این موج اعتصابات عمومی در چنته خود ندارند. دستگیری صدها راننده کامیون، موج دستگیری فعالین خلق عرب در خوزستان – علیرغم این که مشخص شده که فعالین خلق عرب در حمله مسلحانه به رژه اهواز نقشی نداشته اند – دستگیری شمار جدیدی از بهائیان و دیگر اقلیتهای مذهبی، صدور احکام سنگین برای فعالین جنبش دانشجویی، کارگری و برخی فعالین مدنی ... از جمله واکنش های یاس آلود رژیم در برابر موج مبارزات توده ای است.
در رابطه با جنبش معلمان نیز پاسخ رژیم جز بگیر و ببند نبوده است. در آستانه تحصن اخیر، عباس واحدیان در مشهد و محمد صالح شکری در سقز دستگیر شدند و به دنبال تحصن نیز محمدرضا رمضان زاده دبیر کانون صنفی معلمان در خراسان شمالی و از مسئولین شورای هماهنگی تشکلهای فرهنگیان ایران و کانال تلگرامی آن و نیز عبدالرضا قنبری شاعر و معلم مبارز دستگیر شدند.
معلمان ایران ۲۰ اردیبهشت امسال نیز در اعتراض به وضعیت معیشتی و طبقاتی تر شدن آموزش و پرورش مقابل ساختمان سازمان برنامه و بودجه تجمع کرده بودند. در جریان آن تجمع، شماری از معلمان بازداشت شدند.
محمد حبیبی عضو کانون صنفی معلمان تهران، یکی از بازداشت شدگان آن روز بود. دستگاه قضایی جمهوری اسلامی حبیبی را به ۷ سال و نیم زندان، دو سال ممنوعیت فعالیت سیاسی و اجتماعی و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرده است.
علاوه بر او، شش تن دیگر از بازداشت شدگان این تجمع نیز به ۹ ماه زندان و جریمه نقدی و حتی ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدند از جمله خانم عالیه اقدام دوست.
محمود بهشتی لنگرودی، اسماعیل عبدی، روح‌اله مردانی، علی‌اکبر باغبانی، بختیار عارفی و محمد ثانی از دیگر فعالان صنفی معلمان نیز هم قبلا به زندان یا تبعید محکوم شده‌اند.
جنبش معلمین و عموم جنبشهای اجتماعی لازم است شعار آزادی فوری و بی قید و شرط همه فعالین و زندانیان سیاسی و عقیده تی را در سرلوحه خواستهای خویش قرار دهند. این زندانیان در این جهنم خفقان سیاسی و فلاکت اقتصادی جرمی جز تاکید بر حقوق حقه مردم مرتکب نشده اند.
بگیر و ببند معلمین مبارز و خط و نشان کشیدن برای آنها در حالی صورت میگیرد که در آستانه تحصن دو روزه اخیر، معاون پرسنلی وزارت آموزش و پرورش فاش کرده است که دستگاه آموزشی کشور از کمبود سیصد هزار معلم رنج می برد و حقوق معلمان بین یک میلیون و دویست هزار تومان تا دو ونیم میلیون تومان در نوسان است. این در حالی است که برخی نهادهای رژیم اعتراف میکنند که خط فقر برای یک خانواده چهارنفره به بیش از چهار و نیم میلیون تومان در ماه رسیده است در حالیکه اقتصاددانان مستقل و فعالین کارگری آنرا اکنون بیش از شش میلیون تومان میدانند. فقر مطلقی که روزبروز سفره کارگران و زحمتکشان را خالی و خالی تر میکند و کارد را به تمام معنا به استخوان رسانده و جان دهها میلیون تهیدست شهر و روستا را به لب رسانده است.
در برابر این موج سرکوب و بحران اقتصادی، راهی جز گسترش مبارزه و اعتصابات عمومی و خیزش انقلابی برای سرنگونی رژیم اسلامی سرمایه داری وجود ندارد. پیش بسوی این هدف بزرگ!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۵ مهر ۱۳۹۷
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
