سبزینه های جنگل
باور نمی کنند
باران ِ مهربان ِ نگاهت را
بر برگ برگ ِ من.
من، تازه می شوم
چون آب ، در روایت ِ یک چشمه، یک طلوع.
آن نسترن که بوی ترا دارد
می داند:
وقتی نگاه ِ تو می بارد
من ، تازه می شوم.
وقتی تونیستی
وقتی
باران ِ مهربان ِنگاهت نیست
تنها صدای توست که می بارد
اینجا
بردلم.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
