تا هست "اِلا" خاطر ِ من ساکت و رام است
وی عمر مرا مایه ی امید و دوام است
گفتم ز همان لحظه ی دیدار ِ نخستین
این پیر ترا ،تا به ابد مثل غلام است
در خنده ی او عنصر ِ پاکی است که من را
زهراست اگر، تلخی ی ایّام به کام است
گرم است زمستان ِ من از هُرم وجودش
از هر طرفش بوی بهارم به مشام است
برق نِگَهَش باعث آرامش ِ خاطر
آواش به هر شیوه مرا جانِ کلام است
پیرانه سَرَم شعر ِ تَری نیست، ولیکن
او چون غزلی دلکش و شیرین و تمام است
***********************
برای یکسالگی "الا"
