چگونه می توان جنبش زنان در ایران را فریب داد؟

چه گروهها و افرادی سعی در فریب کاری در جنبش زنان در ایران دارند؟
راست افراطی در خارج از کشور بدنبال فریب زنان در ایران نیست. آنها اهداف سیاسی خود را بطور روشن بدون فریب بیان می کنند. راست افراطی هدف سرنگونی حاکمیت را دارد و از هرگونه شیوه های موجود از جمله روش های قهر آمیز و حتی دخالت نظامی خارجی حمایت می کند. در برنامه آنها زنان و مردم بطور عمومی لشگر پیاده نطامی بیش نیستد.
چپ سنتی مانند حزب توده و چپ دموکرات مانند سازمان فدائیان اکثریت و گروههای مشابه نیز در تلاش فریب کاری از جنبش زنان ایران نیستد. این دسته بطور علنی و در اسناد رسمی خود برنامه سیاسی خود را بطور روشنی مطرح کرده اند.هدف سیاسی آنان بطور غالب بر اساس تغییر حاکمیت با روش های اصلاح طلبانه و رفرمیستی است. جنبش های زنان بخشی از جنبش های دموکراتیک برای این دسته هستند که بار اصلی تغییرات را بر دوش دارند.
خطر فریب کاری در جنبش زنان در ایران تفکری ست از طرف گروهها و شخصیت هایی در خارج از کشور که مجموعه ای است که رشد و شخصیت یابی سیاسی آنها از درون چپ های افراطی زمان انقلاب بهمن مانند سازمان های پیکار و اتحادیه کمونیست ها و مشابه، بوده است و اکنون در خارج از کشور بنام گروهها و شخصیت های مستقل مدافع منافع زنان شناخته می شوند.
این مجموعه تفکر خود را تحت عنوان گروههای مستقل زنان، نویسندگان و آکادمیسین ها و فعالین حامی جنبش زنان خود را معرفی می کنند. هسته اصلی فریب کاری آنها این است که چگونه می توان تئوری های قدیمی چپ های افراطی را با آرایش دفاع از منافع زنان و تحت پوشش دموکراسی و سکولاریسم، پیش برد.
هدف سیاسی اصلی این مجموعه انقلاب خشونت آمیز است. این گرایش اصلاح حاکمیت را غیر ممکن می داند و هر گونه اصلاح و رفرم را صرفا جهت فشار و شکاف در حاکمیت در نظر می گیرند. نزدیکی آنها به جنبش زنان تاکتیکی جهت جذب نیرو برای سرنگونی حاکمیت است.
این مجموعه بر خلاف راست افراطی شناخته شده که بطور علنی از هدف اصلی سیاسی خود مبنی بر سرنگونی رژیم دفاع می کند، با زیرکی سیاسی هدف اصلی سرنگونی حاکمیت و انقلاب خشونت آمیز خود را زیر پوشش انبوه تحلیل های ژورنالیستی پنهان می کند. این مجموعه با زیرکی درک می کند که جنبش زنان در ایران تمام روش های خشونت آمیز و انقلاب را نفی کرده است. به این علت است که نمی توانند چهره انقلابی خودش را نمایان سازند. مفهومی که می تواند نمایانگر ماهیت این مجموعه باشد ، واژه های "انقلابی های یواشکی" و یا انقلابی های خجالتی می تواند مناسب باشد.

تفاوت مجموعه " انقلابی های یواشکی" با اهداف جنبش زنان در ایران

مجموعه "انقلابی های یواشکی" استراتژی خود را بر این پایه قرار می دهد : اینکه ماهیت حاکمیت قابلیت اصلاح ندارد و در نتیجه هر گونه هدف استراتژیک بر اساس فعالیت های اصلاح طلبانه نفی می شود. دراین استراتژی حرکت های اصلاحی صرفا بعنوان تاکتیک فشار، تشدید بحران در حاکمیت و جذب نیرو مشروعیت دارند.
در تفاوت اساسی با هدف انقلابی ، برای جنبش زنان نهادهای مدنی زنان یگانه تضمین کننده منافع آنان است. مطالبات و خواسته ها ویژه زنان بخش اصلی استراتژی جنبش زنان را شامل می شود. استراتژی مطالبه محوری جنبش زنان با هدف تامین این خواسته های اصلی بطور طبیعی شیوه های رفرمیستی رسیدن به این اهداف را تعیین می کنند.
این مطالبات ویژه زنان جدا از ماهیت حکومت ها نیاز حیاتی به ایجاد نهادهای مدنی زنان دارند. تنها نهادهای مدنی زنان تضمین کننده منافع زنان هستند و واگذاری این وظیفه نهادهای مدنی زنان به حاکمیت ها و یا احزاب سیاسی اشتباه محض است. بخشیدن چندین دهه توان جنبش زنان در اختیار اپوزیسیون و در آینده نامعلوم طرح خواست منافع زنان از دولت "دموکراتیک سکولار" جدید یک سیاست تجربه شده ، شکست خورده و بسیا ساده گرایانه است. اما ایجاد نهادهای مدنی زنان نیاز به زمان طولانی و طرح بسیاری از خواسته های کوچک و جزیی دارند و پایه ای برای مطالبات بزرگ زنان فراهم می سازنند. واقعیت است که پایه گذاری برای هر مطالبه اصلی - کلان زنان نیاز به عملی شدن دهها مطالبه جزیی – روزمزه شامل خواسته های اقتصادی،فرهنگی اجتماعی و سیاسی دارد و با حرکت در اجرایی شدن درباره این مطالبات جزیی و مسئولیت پذیری - مشارکت و سازمایابی زنان در عملی شدن آنها است که جنبش زنان درفرهنگ عمومی جامعه و حاکمیت پایه های مادی و فرهنگی نیاز به تغییرات کلان - عمومی را در یک روند طولانی بوجود خواهد می آورد. مجموعه این روندها تنها در یک رابطه غیر خصمانه "چانه زنی" با حاکمیت ها شرایط رشد و قوام پیدا می کنند و با استراتژی های هدف تغییر قدرت سیاسی ناسازگار هستند.

چگونه فریب کاری عملی می شود : نمونه موضوع حجاب و "دختران خیابان انقلاب"

برای تفکری که بطور غالب از مجموعه انقلابی های جدا شده از چپ های افراطی زمان انقلاب بهمن تشکیل شده است، مبارزات زنان برای آزادی پوشش صرفا یک نماد - نشانه مبارزه علیه کلیت رژیم و هدف براندازی رژیم را دارد و هماهنگ با استراتژی سیاسی آنان جهت استفاده از هر اعتراض اجتماعی برای ایجاد فشار و شکاف در حاکمیت است. مبارزات زنان صرفا یک ابزار سیاسی است. مبارزات مدنی زنان در ایران با تبلیغات نیروهای افراطی در خارج از کشور نماد و سمبل سرنگونی حاکمیت معرفی می شود و بهانه لازم برای سرکوب آن به حاکمیت داده می شود. این بطور دقیق نقطه ای است افراطی ها در داخل و خارج به همدیگر کمک می کنند.

نمونه هایی از استفاده ابزاری از مبارزات زنان برای آزادی پوشش بعنوان یک نماد سیاسی

" بحث بر سر مبارزه بر علیه آن نمادیست که سد ارتجاع را می شکند..... مبارزه برعلیه حجاب و مهمتراز همه روسری فقط مبارزه برای آزادیِ پوشش نیست. یک مبازره ی عمومی است بر شکستن سدِ ارتجاع" (مهین میلانی ).
"اعتراض دختران انقلاب ... مرحله جدیدی در پیکار علنی و رودررو علیه همه مظاهر استبداد مذهبی ضد زن حاکم بر ایران است. جنبش زنان میدان انقلاب آتشفشان زنان در جمهوری اسلامی را به فوران در آورد".
" تردیدی نیست که حجاب اجباری زنان جزئی از نماد و پایه های موجودیت نظام جمهوری اسلامی است و حذف آن که اکنون یکی از خواسته های زنان و دختران خیابان انقلاب است، به معنی زدن یکی از پایه های اصلی نظام جمهوری اسلامی میباشد. از نظر فقهای حاکم کوتاه آمدن در برابر این خواست زنان غیر ممکن است همان گونه که سطح مبارزه زنان ایران نیز اکنون به مرحله غیرقابل بازگشتی ارتقاء یافته است. پس باید هر چه مصمم تر برای دست یابی به این خواست که با سرنگونی رژیم گره خورده است، تلاش کنیم"( آزاده ارفع).

دختر(ان) خیابان انقلاب» امکان جدیدی را گشوده‌اند. آنها نشان داده‌اند چه بالقوه‌گی عظیمی برای متشکل شدن حول مبارزات زنان وجود دارد...... سیاست ایجابی رهایی‌بخش آنجایی پدید می‌آید که بتواند تمامی این مبارزات و روندها را به هم مربوط کند، ربط لغو حجاب اجباری را به انقیاد استثمارگرانه‌ی بدن‌ها در نظم اقتصادی نولیبرالی آشکار سازد و امکان رهایی «همه‌گان» را فراهم آورد" (بهاران رستمی).

نظریه پردازان تفکر انقلابی

شهلا شفیق، شادی امین و مهرداد درویش پور از نمایدگان برجسته فکری گرایش فکری انقلابی های پنهانی هستند.
مهرداد درویش پور که در ستایش های بدون رابطه با اهداف اساسب اصلاح طلبانه جنبش زنان، انقلاب آینده ایران را زنانه می داند، در واکنش طبیعی این گرایش در مواقع تظاهرات مردمی در ایران ( دو مورد جنبش سبز و دی ماه سال جاری) فرصت را مناسب می بیند تا بخشی از اهداف پنهانی ساخته شده در دوره انقلاب بهمن خود را علنی کنند. در موقع تظاهرات جنبش سبز مهر تایید بر مقابله خشونت آمیز می زند:
" ما همواره بر مسالمت آمیز بودن این تظاهرات تاکید ورزیده ایم و بر این باوریم تنها حضور میلیونی مردم می تواند اقتدار توده ای را بر قدرت سرکوب دشمن چیره گرداند. هر چند مسئولیت تحمیل هر قهری بر این جنبش بیش از همه متوجه حکومت است"(اسفند ۱٣٨۹).
درویش پور درباره تظاهرات دی ماه امسال خواهان " عبور از جمهوری اسلامی" و از تبدیل اعتراضات به" جنبش تمام عیار" و "آستانه انقلاب " و احتمال اینکه " ایران آبستن انقلاب دیگری " است، می شود.(مهرداد درویش پور، ایران آبستن انقلابی دیگر؟).

شهلا شفیق از راه حل "خیزش‌های مردمی که امروزه کشورهای موسوم به مسلمان را به لرزه در آورده اند، خواست آزادی، عدالت اجتماعی و دموکراسی را پرچم مبارزات خود کرده اند" جانبدارای می کند و بعد از انتخابات 88 می نویسد:

"اما اين بار، نمايش بی قدرتی رای دهندگان چه تاثيری بر جنبش های مدنی در حال رشد، اين تنها ميدان نمايش قدرت مردم، خواهد داشت؟ آيا از فضای يأسی که در پی دارد زيان خواهند ديد؟ يا به عکس، چشم از بالا برخواهند گرفت و با سلاح قدرتمند همبستگی، هيولای در حال احتضار رژيم اسلامی را به چالش خواهند کشيد؟" (شهلا شفيق – 23 خرداد 1388).

شادی امین خواهان این است که "ما بايستی تکليف خود را با سياست حاکم وجاری مشخص کنیم" به نظر او از"عوامل علت شکست جنبش بعد از انتخابات 1388 امید به بالایی ها و تلاش برای حفظ کلیت نظام و دوری رهبران از نیروهای برانداز بوده است" ( امین – فروردین 1391).
در نتیجه : به سود منافع جنبش زنان در ایران و همچنین همسو با منافع این مجموعه گروهها و شخصیت های انقلابی است که نظرات این گرایش با شجاعت و به روشنی بیان شوند. رسیدن به اهداف اساسی سیاسی این گرایش بدون سرنگونی، براندازی حاکمیت غیرممکن است.
نمی توان با تبلیغ هر چند پنهانی و زیرکانه خواست انفلاب و نتایج خشونت آمیز آن همزمان خواهان تایید جنبش زنان در ایران شد، جنبشی که در طول زمان کوتاه دو دهه گذشته توانسته است نیروهای سیاسی مردانه با فرهنگ خشونت آمیز چند قرنی آنرا با فرهنگ مدنی و گفتگو ذاتی خود آرام سازد.
_____________

منابع
آزاده ارفع- جنبش علیه حجاب اجباری! - اخبار روز- ۱۰ فوريه ۲۰۱٨
بهاران رستمی - چرا دختر(ان) خیابان انقلاب اهمیت دارند؟ اجبار روز-3 فوریه 2018
مهین میلانی رفع و دفع حجاب شکستن سد ارتجاع است – اخبار روز -30 ژانویه 2018
شهلا شفيق – 23 خرداد 1388- از پسلرزه سرد انتصابات – عصر نو
مهرداد درویش پور – ایران آبستن انقلابی دیگر؟ اخبار روز-31 دسامبر 2017
شادی امین – فروردین 1391- جنبش زنان در یکی از ضعیف ترین مقاطع حیات خود در رابطه با مخاطبینش قرار دارد – اخبار روز