* همه زنان ایران، همه دختران، همه مادران، دلشان می خواهد نامی کنارِ آن «بانووَش بی پروا» ، نگاهی به پنجره آن « تهورِ رو به دریا»، نُت ملتهبی در طنین آن «سمفونی بی صدا» و رازی گره خورده در سکوتِ «دخترِ میدان انقلاب» باشند!
*«دختر میدان انقلاب» (تعبیرِ سادهِ «اهتزاز شال های سفید» رو به همه بادهای آزاد جهان)، به لهجه همه «دختران بُغض»، به فهمِ ناشکیبیِ پرسه های گام، به خاطر همه هِق هِق های فروخورده روزگار-- «خلوتِ تاریکِ» «دختران ایران» را به «سایه روشن امیدها» رساند!
*دختر میدان انقلاب(«فروغِ» آن دقیقهِ روزگارِ ما) گویی خواب «ستاره قرمزی» را دیده بود؛ خواب «کفش های جفت شده» را دیده بود؛ خواب کسی را دیده بود که مثل همه «دختران ایران» (مثل همه فروغ های زندانی)، دلش می خواست روی «چارچرخه یحیی»، میان چراغ زنبوری و هندوانه ها بنشیند و دور «میدان محمدیه» بچرخد، دور «میدان آزادی» بچرخد، دور «میدان انقلاب» بچرخد!
*چقدر دور میدان چرخیدن خوب است، چقدر «باغ ملی» رفتن خوب است، چقدر روی پشت بام خوابیدن خوب است، چقدر احساس گردش باد در گیسوان بی شال و روسری خوب است، چقدر شانه کردن گیسو در بادهای آزاد خوب است!
*همه دختران ایران، همه آنان که گلویِ «تاریخ بغض» در انتظارِ شکستن اند، همه آنها که دیگر نمی خواهند اشکی گره خورده در فرجام «گریه تاریخ» باشند، گویی دلشان می خواهد فریادی گره خورده در سکوت «دختر میدان انقلاب» باشند!
*دیگر قرار نیست «آفتاب زمستان» تنبل باشد؛ قرار نیست «مردمِ کشتارگاه» دست روی دست بگذارند! همه دختران ایران، «پله های پشت بام» را جارو کرده اند، پنجره شیشه ها را شسته اند. صدای کسی می آید، کسی که صدایش با ماست، کسی که نگاهش با ماست، کسی که جلوی آمدنش را نمی شود گرفت...
* دختر میدان انقلاب کجاست؟
**************
1- مطب بالا پُر است از ارجاعاتی به یکی از شعر های «فروغ فرخزاد» با عنوان: « کسی که مثل هیچکس نیست» . لینک شعر در پایین درج شده:
http://dashmili-5.blogfa.com/post-59.aspx
2- با توجه به ویدیویی که از «دختر میدان انقلاب» در اینترنت موجود است به نظر می رسد که این حرکت نه یک «اعتراضِ خودجوش» بلکه یک «آکسیونِ هنریِ» زیبا (Performance) و «فریادی پُر از سکوت» بر علیه «حجاب اجباری» بوده باشد.
