رادیو فردا: علی اشرف درویشیان، داستان‌نویس مشهور و پژوهشگر حوزه ادبیات عامه، روز پنجشنبه چهارم آبان (۴ آبان) بر اثر بیماری در سن ۷۶ سالگی دار فانی را وداع گفت.
شهناز دارابیان، همسر علی اشرف درویشیان در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، خبر درگذشت این نویسنده را تایید کرده است.
سابقه بیماری او به اردیبهشت سال ۱۳۸۶ باز می گردد که به علت فشار خون بالا و بر اثر پاره شدن رگ های سمت راست مغزش در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان ایرانمهر در تهران بستری شد و چهار روز بعد تحت عمل جراحی مغز قرار گرفت.
علی اشرف درویشیان روز ۱۶ خرداد از بیمارستان به خانه بازگشت.
علی‌اشرف درویشیان، روز سوم شهریور ۱۳۲۰ در کرمانشاه به دنیا آمد. وی پس از پایان تحصيلات متوسطه به عنوان معلم در روستاهای کردستان به تدريس پرداخت.
علی اشرف درویشیان سپس برای ادامه تحصيل به دانشگاه تهران و همزمان به دانشسرای عالی تهران رفت و فوق ليسانس روانشناسی را از دانشگاه تهران و مشاور تربيتی و راهنمايی را از دانشسرای عالی تهران گرفت.
او به دلیل فعاليت‌های سياسی از کار اخراج شد و از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ را در زندان به سر برد.
اولين نوشته‌اش به نام «صمد جاودانه می شود»، در سال ۱۳۴۹ در مجله جهان نو و بعد به صورت کتاب به چاپ رسيد.
آقای درويشيان حدود ۳۰ عنوان کتاب چاپ شده دارد که فرهنگ ۱۹ جلدی «افسانه های مردم ايران» (با همکاری رضا خندان مهابادی) از یکی از مهمترین آثارش محسوب می‌شود.
از ديگر آثارش می توان به مجموعه ۱۰ جلدی «داستان های محبوب من» و ۲۸ عنوان کتاب ديگر اشاره کرد.
به نوشته ایسنا، «بیستون، آبشوران، فصل نان، همراه آهنگ‌های بابام، گل طلا و کلاش قرمز، ابر سیاه هزارچشم، روزنامه دیواری مدرسه ما، رنگینه، کی برمی‌گردی داداش جان و آتش در کتابخانه بچه‌ها» از دیگر آثار این نویسنده مشهور ایرانی بوده‌اند.
همچنین می توان به کتاب های دیگر علی اشرف درویشیان مانند «سی‌ودو سال مقاومت در زندان‌های شاه و افسانه‌ها و متل‌های کردی، سال‌های ابری (۲ جلد)، واژه‌نامه گویش کرمانشاهی، از این ولایت، خاطرات صفر خان (صفر قهرمانیان) و دانه و پیمانه» (با همکاری رضا خندان مهابادی) اشاره کرد.
داستان‌های کوتاه او به زبان‌های انگليسی، آلمانی، فرانسوی، ترکی، عربی، کردی، ارمنی، نروژی و فنلاندی ترجمه شده است.
کتاب‌های علی اشرف درويشيان در قبل و بعد از انقلاب با سانسور مواجه بوده است.
او يکی از قديمی‌ترين اعضای کانون نويسندگان ايران بود.
این نویسنده ایرانی درسال ۲۰۰۶ جايزه «هلمن همت» سازمان ديده بان حقوق بشر را دریافت کرد.
اين جايزه به نويسندگانی تعلق می گيرد که در رژيم‌های مختلف، آثارشان سانسور و خود مورد سرکوب واقع شده اند.
