"مِگالومَنیا" که به فارسی میتوان آنرا به "جنون خود بزرگ بینی" ترجمه کرد مشثق از دو واژه یونانیِ" مِگا " به معنی " بزرگ" و " مَنیا " به معنی " جنون " است. هر چند در زبان عامیانه " مگالومَن" به آدم لاف زن و گزافه گو هم اتلاق میشود ولی در واقع " مگالومَنیا " نام یک نوع عارضه روانی ست و بهمین حهت برای جلوگیری از مغشوش شدن مفاهیم در سال 1968 میلادی انجمن روان درمانان آمریکائی نام " اختلالات شخصییتی نارسیسیک " را بجای مگالومَنیا برای این عارضه پیشنهاد کرد. " ویکیپدیا " بعنوان مدخلی برای تعریف این عارضه چنین مینویسد:
نوع عارضه..................................... روانی
علائم............................................. خود بزرگ بینی مبالغه آمیز
معمولِ شروع سن ابتلا به عارضه........... سن بلوغ
طولِ زمان درگیری با عارضه............... غیر محدود
علل بروز عارضه............................... نا معلوم
در صد مبتلایان در هرجامعه ................ حدودا 1%
روند درمان...................................... دشوار
البته باید دانست که بسامد 1% مبتلایان به این عارضه مربوط به افراد غیر معتاد به مصرف مواد مخدر است. در بین مصرف کنندگان مواد مخدر این درصد بین 2% تا 16%، بنا به نوع، سختی و مقدار مواد مصرفی متغییر است.
یکی از عواملی که امکان بعهده گیری و درمان این عارضه را دشوار ساخته آتست که حدودا 99% از مبتلایان به این عارضه هیچگونه آگاهی از وضعیت خود ندارند. تنها 1% از آنها به رفتار بیمارگونه و مبالغه آمبز خود شک میبرند و در باره خود سوالاتی را مطرح میکنند.
درهمه، یا تقریبا همه ی مبتلایان به این عارضه علائم برشمرده در زیر مشهود و قابل ردیابی ست:
1- خود بزرگ بینی و توقع تایید و تصدیق این "بزرگی" از جانب دیگران
2- شیفتگی برای قدرت، موفقیت، هوشمندی، جذبه و کاریسما
3- توهم یگانه بودن، برتری یا همپالگی با مردمان شهیرواستثنائی
4- محتاج و یا متوهم بودن ازاینکه دیگران همه و همه جا در حال تحسین و تکریم او یند
5- متوقع بودن از اینکه دیگران حق بزرگی و شیوخیت او را بجا آورند و گوش به فرمان با شند
6- مترصد بودن در نوشتن هر ابتکاری از دیگری و هر واقعه ی برازنده ای به اسم خود
7- بی تفاوتی به احساس، نظر و عقیده دیگری.
8- حسادت شدید به موقعیت بر تر دیگری و آرزومندِ حسد ورزیدن دیگری به موقعیت خود
9- پُر فیس و افاده در منش و رفتار و درشت گوئی.
در باره علل ابتلا به این عارضه محققان به تاثیر مجوعه ای از عوامل تربیتی، اجتماعی، ژنتیکی و نوروبیولوژیکی اعتقاد دارند بدون آنکه بتوانند بدرستی سهم هریک را بر آورد کنند.
بنا بر نظر چند تن از محققان عوامل محیطی و تربیتی بر شمرده در زیر میتوانند در بروز این عارضه دخیل باشند:
* حساسیت شخصییتی فوق العده و مادرزادی از همان بدو تولد.
* توجه بی حد و حصر و قربان صدقه رفتن های بی مورد و بیش از اندازه در طفولیت
* تشویق کردن های مبالغه آمیز برای کارهای خوب و سرزنش کردن های گزنده و بی تناسب برای کارهای بد در طفولیت
* مبالغه کردن در تحسین و تکریم طفل بتوسط والدین یا دگر اعضای فامیل و یا هر شخصی دیگر
* مبالغه کردن در تعریف از جمایل و حمایل و یا هراستعداد دیگر طفل
* جریحه دار کردن شدید احساسات طفل در طفولیت
* احساس کردن رفتارِ غیر قابل پیش بینی و غیر قابل اعتمادِ والدین از جانب طفل
* احساس کردن رفتارِ بی خلوص نیتِ والدین از جانب طفل
* وسیله قرار دادن موفقیت های طفل برای جبران کمبود ها و عقده های خودِ والدین.
بر پایه علم ژنتیک امروز شواهد قابل اعتنائی در دست است مبتنی برآنکه این عارضه پیامد های توارثی دارد. این عقیده با مطالعه بر روی دو قلو ها و آمار گیری از افراد خانواده های مبتلا به این عارضه قوت گرفته است.
آزمایش های نورو بیولوژیک نشان داده اند که حجم ماده خاکستری در بخش پیش پیشانی مغزِ در افراد مبتلا به این عارضه کمتراز افراد عادی ست.
تئوری روانکاوی فرویدی این عارضه را روندِ سرانجام نگرفته پدیده خود مرکز بینی نوزاد میبیند که گویا همه عالم برای ارضای نیازهای جسمی و روانی او بسیج شده است.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
