با فصل های در گذرِ باد
پیرا نه سر،
ایام را ورق می زنند
آوازهای بومی می خوانند
واسب ِباد پای زمان را
در شبخوانی ها یشان
مثل ستاره
رصد می کنند :
ای جان ِ جان
جان ِ جهان
نمان
در چله ی زمستان !
میعادگاه
سحرگا هی ا ست
شنگرفی و شکوفان
در مرغزار ِ بی افق ِ خیس
سرشار ِشیهه اسبان باردار
و نم نم باران
آنجا ؛
جهان
جوان .
و نان و آزادی
با آبادی
در هفت خانِ شادی
خان ِاول
خواهد شد
در این گذارسخت سر ِ تلخ
راه ِ بهار ،
چون داس ِماه
در شب ِ ا بری
پنهان است !
و را هپیمایان ،
دسته
دسته
گروه
گروه
با چشما نی خسته
دریایی آرزو
خورشیدی در سر
بغضی در گلو
بی خیال ِ تاول ِ پا
بر سنگلاخ ِ سخت
پای می کشند
و راه می بُرند
تا از شبانه ی خرافه و غارت ،
گذر کنند
در فصل های برگ ریزان
در فصل های سرد
مه۲۰۱۷ پاریس
متن PDF
