سازمان ما در این لحظات تلخ و دردناک با خانواده جانباختگان و آسیب دیدگان این فاجعه دلخراش همدرد است. ما از همه حامیان جنبش کارگری تقاضا داریم از هر طریق ممکن همبستگی خود با خانواده های جانباختگان و حمایت خود از آنان را اعلام دارند و برای اعتراض جمعی علیه زمینه سازان و مسببان این جنایت از هیچ اقدامی فروگذار نکنند. | |
از اولین خبر تا واپسین پیوست خبری در لحظه کنونی که بر پیدا شدن پیکرهای ۳۵ نفر از جانباختگان انفجار معدن زغال سنگ زمستان يورت شمال‌غربي شهرستان آزادشهر تصریح داشته با ۶۷ نفر آسیب دیده و ۴۰ کارگر گرفتار در عمق ۱۸۰۰متری زیر زمین، این فاجعه به بزرگ ترین سانحه مرگبار معدن در کشور ما تبدیل شده است. ضعف دستگاه تهويه ۲۴ ساعته معدن باعث جمع‌شدن گاز در فضاي معدن شده؛ بر پایه گزارشات، در ساعت ۱۱ صبح وقتي موتور ديزل از کار مي‌افتد، کارگران خارج مي‌شوند و هنگام برگشتن و تعمير ديزل، با روشن‌شدن آن، در اثر يک جرقه و به‌علت تجميع گاز، انفجار رخ مي‌دهد. با آن که هنوز یک روز هم از این فاجعه نگذشته روشن شده که شرایط کار کارگران معدن زمستان یورت غربی برده وار و شانزده ساعته بوده، دستگاه سنجش گاز در معدن با وجود استشمام بوی گاز و تذکر آن از سوی کارگران وجود نداشته است. درحالي که بر‌اساس ماده «۱۳۸» مقررات عمومي آيين‌نامه ايمني در معادن،مصوب"وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعي"، قبل از هرگونه عمليات استخراج، متخصصان ايمني در معدن، بايد از سنجش ميزان گاز در جبهه کار اطمينان حاصل کنند.
شرایط کار در این معدن برده وار بوده است. این معدن زغال سنگ در سال ۱۳۸۲ انتفاعی شده و سهم عمده اين معدن یعنی حدود ۲۰درصد متعلق به صندوق مهر ايرانيان (بسيج)، حدود ۱۰درصد متعلق به تكادو (شركت مجتمع صنايع و معادت احياي سپاهان) و بخشي از آن متعلق به نگين طبس است. همچنین در خبرها آمده است که شرکت صنعتی و معدنی شمالشرق شاهرود به مدیرعاملی علی نصیری بهره بردارمعدن زمستان یورت آزادشهراست. با چنین کارفرمایانی، کارگران مشکل دستمزدهای معوقه داشته اند و ماه های متوالی حقوق شان پرداخت نشده است تا جائی که به گفته یکی از از کارگران ، بخشی از آن ها به مدت ۱۷ ماه حقوق دریافت نکرده اند. بخش بزرگی از کارگران بیمه نبوده اند و حتی از تعداد کارگران این معدن نیز اطلاع دقیقی در دست نیست. همین شرایط نشان می دهد که چگونه حرص سرمایه دارانه نهادهای زیر نظر دستگاه ولایت و چشم فروبستن وزارت کار که در عمل حافظ منافع کارفرمایان است، در راستای به حداکثررساندن بهره وری؛ بالابردن سوداندوزی و استثمار بی حساب و کتاب با جلوگیری از شکل گیری تشکل های مستقل صنفی و در مواردی به شلاق بستن کارگران معترض، به قیمت به خطر انداختن زندگی کارگران تمام می شود.
فاجعه معدن زغال سنگ زمستان یورت شمال غربی که حدود ۴۰ کارگر در عمق ۱۸۰۰متری زمین گرفتار آمده اند و به گفته مقامات دسترسي به محبوسان غيرممکن است ، تنها حادثه در نوع خود در معادن ایران نیست . در شهريور ۹۵ براثر وقوع سانحه در معدن فلورين شماره ۲ طبس متعلق به شرکت سرمايه‌گذاري توسعه نور، يک کارگر به‌شدت مجروح شد و پيش از رسيدن به بيمارستان جان باخت. در آذرماه سال ۹۱ در حادثه انفجار معدن يال شمالي در طبس، هشت کارگر جان خود را از دست دادند. ريزش اين معدن زغال‌سنگ که توسط شرکت آروين‌نوين در طبس مورد بهره‌برداري قرار گرفته بود در اثر انفجار گازهاي متراکم صورت گرفت که موجب مسدودشدن راه‌هاي ورودي و خروجي به آن و حبس شدن کارگران مشغول به کار در آن گشت، درست مانند اتفاقي که در معدن زغال سنگ زمستان يورت غربي نیز فاجعه آفریده است. در اسفند ماه ۹۲ نيز در پي ريزش معدن زغال‌سنگ چشمه پودنه در کوهبنان کرمان، سه کارگر جان خود را از دست دادند. در بهمن ۹۳ در اثر انفجار و ريزش تونل معدن زغال‌سنگ گله توت کرمان يک کارگر ۲۳ ساله معدن ، جان باخت. واقعیت این است که مجهز نبودن معادن به تجهيزات ايمني از جمله نامناسب‌بودن سيستم تهويه، تجهيزات پايش گاز يا عدم رعايت مقررات در بسياري از معادن زيرزميني، سالانه به طور متوسط منجر به کشته‌شدن ۵۰ کارگر معدن می شود. کارشناسان ايمني بر این نظرند که معادن زغال‌سنگ به دلیل احتمال تجمع گاز متان در لايه‌هاي زغالي، تجمع گردوغبار و ايجاد جرقه توسط دستگاه‌هاي مختلف از ريسک انفجار بالايي برخوردار هستند. با این حال مقامات جمهوری اسلامی و بویژه وزارت کار رژیم، برای حل این مشکل و موظف کردن کارفرمایان، هیچ اقدام جدی انجام نداده اند و در عوض کارگران معدن آق دره را به دستور رهبر رژیم به شلاق بسته اند و کارگران معدن بافق یزد را نیز محکوم به شلاق کرده اند که به تازگی این حکم شلاق به جزای نقدی تبدیل شده است.
آنچه در معدن آزادشهر رخ داد معنایی جز همدستی سرمایه، نهادهای وابسته به دستگاه رهبری و کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی در کشاندن کارگران به کام مرگ ندارد. آنچه در شهرستان آزادشهر رخ داد یک حادثه نیست، قتل عمدی فاجعه بار است. مسبب این فاجعه، نظام جمهوری اسلامی است که راه غارتگری بی حد و مرز و وحشیانه ترین شکل های بهره کشی از نیروی کار را بر روی سرمایه داران باز گذاشته است. مردم ما شاهد چنین فاجعه ای در پلاسکو نیز بودند. اما درست در چنین شرایطی که فاجعه انفجار معدن، خانواده های قربانیان را داغدار و مردم منطقه و کشور را عزادار ساخته، کاندیداهای ریاست جمهوری که بی شرمانه سنگ محرومان و تهیدستان جامعه را به سینه می زنند، تلاش می کنند از جان کارگران و درد و رنج خانواده هایشان، برای تبلیغات انتخاباتی خود سود جویند. اما کارگران فریب این بازی ها را نخواهند خورد. آنها نیک می دانند که که بدون وجود تشکل های مستقل کارگری که نظارت بر شرایط ایمنی کار را بر عهده داشته باشند؛ بدون موظف کردن کارفرمایان به رعایت موازین قانونی در معادن، و بدون رسانه های آزاد که اخبار وضعیت کارگران و شرایط کار را تمام و کمال و آزادانه منتشر کنند، نمی توان جلو این فجایع که بصورت مدام تکرار می شوند را گرفت.
سازمان ما در این لحظات تلخ و دردناک با خانواده جانباختگان و آسیب دیدگان این فاجعه دلخراش همدرد است. ما از همه حامیان جنبش کارگری تقاضا داریم از هر طریق ممکن همبستگی خود با خانواده های جانباختگان و حمایت خود از آنان را اعلام دارند و برای اعتراض جمعی علیه زمینه سازان و مسببان این جنایت از هیچ اقدامی فروگذار نکنند.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی! زنده باد سوسیالیسم!
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
چهارشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۶ برابر با ۳ می ۲۰۱۷
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
