به سخره گرفتن مرگ در راه آزادی و دادخواهی

حق حیات و لذت بردن از زندگی آزادانه، از بدیهی‌ترین حقوق تعریف شده در اعلامیه جهانی حقوق بشر است. در دنیای کنونی که بشریت متمدن در حال تلاش برای هر چه بهتر ساختن شرایط زندگی است، حکومت گران ولایت مطلقه فقیه با دستاویز قرار دادن قوانین عقب مانده ایدئولوژیک، خود را صاحب این حق می‌دانند که جان زندانیان سیاسی عقیدتی را به هیچ انگارند و به غیر از ادامه‌ی حکومت دیکتاتوری خویش به چیزی نیندیشند. سابقه‌ی سیاه کشتار زندانیان سیاسی در دهه‌ی 60 و به ویژه در سال 67، اعدام ده‌ها هزار دگراندیش و به فقر و فحشا و اعتیاد کشاندن میلیون‌ها شهروند ایرانی، همه و همه، تایید کننده‌ی این حقیقت تلخ است که در حکومتی فقیه مدار، که هم اکنون در آستانه سی و هشمین سال ظهور بدشگون آن قرار داریم، جان، آسایش و آزادی شهروند ایرانی بی ارزش‌ترین است.

فعالان سیاسی و اجتماعی و مدافعان حقوق بشر در ایران در حال مبارزه با حکومتی سرکوبگر هستند که نه تنها به قوانین بین‌المللی وقعی نمی نهد، بلکه قوانینِ ناعادلانه داخلی نظام خویش را هم محترم نمی شمارد. در فضای خفقان آلود و سرکوب و جنایت حکومتی، شاید اعتصاب غذای زندانیان سیاسی عقیدتی، اقدامی بی ثمر و بازی کردن با جان خود بنظر رسد. اما کمی تامل نشان می‌دهد که چنین نیست و کسانی که به منظور رساندن فریاد دادخواهی خویش به مردم ایران و جهان در زندان‌ها و شکنجه گاه‌های حکومت اسلامی دست به اعتصاب غذا می‌زنند، در حقیقت با دست شستن از جان عزیز خود، درنده خوئی حکومت اسلامی ایران را بیش از پیش در برابر افکار عمومی جهانیان عریان می‌سازند. حکومتی که در عین پاسخگو نبودن به ابتدائی‌ترین نیازهای انسانی یک زندانی سیاسی، حاضر است برای تسلیم ساختن و درهم شکستن زندانیان، درحصرماندگان و تبعیدیان به هر اقدام ضد بشری و فراقانونی نیز متوسل شود.

آرش صادقی، نرگس محمدی، سعید شیرزاد، علی شریعتی، نسرین ستوده، جعفر عظیم زاده، محمد صدیق کبودوند، رسول بداغی، بهنام ابراهیم زاده و ده‌ها زندانی سیاسی و عقیدتی دیگر که در گذشته و حال خبر اعتصاب غذای آن‌ها به گوش مردم ایران و جهان رسیده و می‌رسد، همگی عاشق زندگی‌اند و مبارزه آنان علیه شرایط و قوانین ناعادلانه است که حق زندگی را از مردم سلب نموده است، بی تردید آن‌ها که دست به اعتصاب غذای طولانی می‌زنند، به عوارض ناشی از آن نیز واقف‌اند. اما در این میان نکته قابل تامل این است که در غیاب یک جنبش فراگیر اجتماعی-سیاسی، این فرزندان آزاده و شریف مردم ایران آگاهانه جان خویش را وثیقه دفاع از ارزش‌های انسانی ومیهنی قرارمی دهند. اینان به عنوان طلایه داران آزادی و حقوق بشر در ایران، علیرغم اعدام‌ها و سرکوب‌های وحشیانه‌ی جمهوری اسلامی، پرچم دادخواهی وعدالت جوئی را با جسمی رنجور و بیمار، ولی با عزم و اراده‌ای قوی و سازش ناپذیر بر شانه‌های خود حمل می‌کنند و مردم را به قیام برای دفاع از حقوق پایمال شده خود فرا می‌خوانند.

ما نهادهای حقوق بشری داخل و خارج از کشور، ضمن اعلام پشتیبانی از مطالبات برحق زندانیان سیاسی عقیدتی در ایران، از تمامی فعالان جامعه مدنی و مدافعان حقوق بشر در داخل و خارج از کشور درخواست می‌کنیم که اگر براستی نگران جان عزیزانی هستیم که در زندان‌های جمهوری اسلامی اقدام به اعتصاب غذا می‌نمایند، می‌بایستی به کارزار جهانی دفاع از زندانیان سیاسی عقیدتی در ایران جان تازه‌ای ببخشیم و با مبارزه‌ی خود دستگاه قضائی ستمگر و مسئولان امنیتی و قضایی حکومت اسلامی را مجبور سازیم که به مطالبات برحق زندانیان سیاسی عقیدتی بی کم و کاست پاسخ دهند.

شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران
ژانویه ۲۰۱۷

امضای نهادها:

۱ - انجمن زنان ايرانى - مونترال
۲ - انجمن تئاتر ایران و آلمان ـ کلن
۳ - انجمن همبستگی ایرانیان - دالاس
۴ - انجمن جمهوریخواهان ایران - پاریس
۵ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۶ - بنیاد اسماعیل خویی
۷ - جامعه دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران - سوئد
۸ - مادران پارک لاله ایران
۹ - حامیان مادران پارک لاله - دورتموند
۱۰- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۱- حامیان مادران پارک لاله - لندن
۱۲- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۳- شبکه همبستگی ملی فرزنو - کالیفرنیا
۱۴- فدراسیون اروپرس
۱۵- کنشگران «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۶- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۷- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۱۸- كمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني
۱۹- مادران صلح مونترال
۲۰- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - مونترال
۲۱- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - نیویورک
۲۲- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - لوس آنجلس
۲۳- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - ونکوور