در هفته های اخیر گزارش های نگران کننده ای درباره محروم کردن زندانیان سیاسی ایران از خدمات درمانی رسیده است.
جعفر عظیم زاده فعال کارگری که تنها به خاطر فعالیت های صنفی در دفاع از حقوق کارگران زندانی شده است، نزدیک به شش هفته پیش اعلام اعتصاب غذا کرد. خواست او حذف اتهام امنیتی از پرونده قضایی خود است. در طول اعتصاب غذا، مسئولان زندان اقدامی برای ارائه خدمات درمانی لازم به عظیم زاده نکرده اند. شرایط جسمی او روز به روز وخیم تر می شود و مقامات قضایی ایران هیچ احساس مسئولیتی در مورد خطری که سلامت و جان عظیم زاده را تهدید می کند، نمی کنند.
محمدصدیق کبودوند روزنامه نگار کرد ایرانی در حالی که پس از سال ها تحمل حبس غیرقانونی به پایان دوره محکومیت ظالمانه خود نزدیک می شود، با اتهامات جدیدی مواجه شده است. از این رو وی نزدیک به چهار هفته است که در اعتصاب غذا به سر می برد. وضعیت جسمی او وخیم گزارش شده است.
گروه کاری بازداشت های خودسرانه سازمان ملل اخیرا خواستار آزادی زینب جلالیان زندانی سیاسی کرد ایرانی شد. زینب جلالیان در میان زنانی که در حال حاضر به علل سیاسی در زندان های ایران اند، بیش از همه حبس از سر گذرانده است. او در حالی از سال ۱۳۸۶ در زندان است که بیرون از زندان تنها به فعالیت های بشردوستانه و سیاسی مسالمت آمیز مشغول بود. او به علت محرومیت از خدمات درمانی در طول بیش از هشت سال حبس، به بیماری هر دو چشم مبتلا شده است و خطر نابینایی به طور حاد او را تهدید می کند.
همچنین گزارش آمده است احسان مازندرانی مدیر مسئول زندانی نشریه فرهیختگان در شرایط وخیم جسمانی به سر می برد. او نزدیک به سه هفته است که در اعتصاب غذا به سر می برد.
حکومت جمهوری اسلامی ایران علاوه بر کارنامه ده ها ساله خود در اعدام و شکنجه زندانیان سیاسی، در گذشته از طریق محروم کردن زندانیان از خدمات درمانی نیز بسیاری از آنان را شکنجه کرده است. برخی از آنها به علت این نوع شکنجه جان خود را از دست داده اند. برخی دیگر برای همیشه دچار نارسایی جسمی یا بیماری لاعلاج شده اند. بر این همه باید فشار روانی ناشی از این نوع شکنجه را نیز افزود.
محروم کردن زندانی از درمان یعنی شکنجه و اقدام به قتل او. هر حکومتی مسئول جان همه زندانیانی است که به اسارت گرفته است. طبق موازین بین المللی حقوق بشر، جای زندانی بیمار نه در زندان، که در بیمارستان است. تا هنگامی که زندانی دچار یک بیماری سخت، به سلامت کامل بازنگشته است، نگه داشتن او در حبس یا باز گرداندن او به زندان نقض فاحش حقوق بشر است.
موارد فوق نشان می دهد که مقامات قضایی جمهوری اسلامی می کوشند با خودداری از آزادی زندانیان پس از پایان دوره محکومیت آنان، اسرا را وادار کنند برای احقاق حق خود به تنها حربه ای که در اختیار دارند یعنی اعتصاب غذا روی آورند. به نظر می رسد محاسبه شومی از سوی قوه قضاییه جمهوری اسلامی صورت می گیرد برای آنکه زندانی جان خود را از دست بدهد یا مادام العمر بیمار شود. این نیز نوعی سر به نیست کردن است، بدون آنکه حکومت ناچار شود حکم اعدام صادر کند.
ما از همه نهادهای ایرانی و غیرایرانی مدافع حقوق بشر می خواهیم نسبت به این نوع شکنجه و اقدام به قتل زندانیان سیاسی ایران حساسیت بیشتری نشان دهند.
هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان فداییان خلق ایران )اکثریت(
۱٧ خرداد ۱۳۹۵(٦ ژوئن ٢٠١٦)
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد