«آدم عاقل از یک سوراخ چندبار گزیده نمی شود» ( زبانزد فارسی)،
«احمق کسی است که یک امر را چند بار تجربه می کند و هربار انتظار نتیجه ای متفاوت دارد» (منسوب به انشتین)،
«آنکه ناموزد ز رسم روزگار – هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار» (شعر پند آموزفارسی)،
«تا زمانی که فریب خوار وجود داشته باشد، فریبکار هم وجود خواهد داشت» (نیکولو ماکیاول، سیاستمدار و نظریه پرداز سیاسی قرن شانزدهم).
اینها تنها چند نمونه از انبوه تعبیرهایی است که می توان برای رفتار آن دسته از مردمی که با توهم ایجاد تغییر روز شنبه 7 اسفند پای صندوق های رأی نمایش فریبکارانه و مضحک "انتصخابات" حکومت پلید آخوندی رفتند به کاربرد.
تمهید مقدمات این نمایش تکراری و دغلبازانه – که بی شباهت به کارهای بزرگ شعبده بازی "دیوید کاپرفیلد" در غیب کردن کلیسا و آسمان خراش های بزرگ نیست -، از چند ماه پیش با هیاهوی بسیار آغاز شد. سیاهی لشکرهای بسیاری به صحنه آورده شدند. برخی از زندان آزاد شدند تا نقش خاک ارّه را برای گرم کردن تنور آن ایفا کنند. گروهی دیگر در خارج از کشور، به مثلث سازی پرداختند تا به زعم خود "دیو"ها (جنتی – یزدی – مصباح یزدی) به مجلس خبرگان راه نیابند و "فرشته"هایی چون (علی اکبر هاشمی رفسنجانی – محمدی ریشهری – درّی نجف آبادی) جای ایشان را بگیرند!
شیادان اصلاح طلب – که همچنان از توضیح ماهیت اصلاحات مورد نظرشان عاجزند -، و پس از سال ها فریبکاری از در رانده شده بودند، از پنجره وارد شدند و با آن که شورای نگهبان منصوب ولی مطلقه فقیه صلاحیت 99 درصد از نامزدهایشان را رد کرد، بازهم درکمال خواری و خفت پذیری با بی شرمی اعلام کردند که درهر شرایطی تاپایان این نمایش مسخره – که توهین آشکار به شعور انسان است – نقش خود را بازی خواهند کرد و کردند!
نمایش بدون حضور و شرکت چهره های شناخته شده، جلوه و جلای لازم را نمی یافت. هنرپیشگانی چون مهناز افشار، حمید فرخ نژاد و پرویز پرستویی، کارگردان های بنامی مانند رخشان بنی اعتماد و اصغرفرهادی و شاعرانی مثل هیلا صدیقی و هوشنگ ابتهاج (ه.ا. سایه) به عنوان میهمان افتخاری به صحنه نمایش کشانده شدند تا با توجیه هایی عجیب و غریب مردم را به مشارکت در نمایش دعوت کنند!
پس از اجرای نمایش همه اعلام پیروزی کردند و به خود، مردم و دیگران تبریک و تهنیت گفتند. "هیاهوی بسیار برای هیچ" پس از اجرای نمایش نیز تداوم یافت. شیخ حسن روحانی، ملقب به "روباه بنفش"، دریک دروغگویی آشکار، که هیچ چیز حتی وقاحت بی حد نمی تواند آن را راست بنمایاند، ادعا کرد: «شیوه حکمرانی را مردم مشخص می کنند... درمواردی که درسیاست داخلی و سیاست خارجی نظرات متفاوتی وجود دارد، این آرای مردم است که راه صحیح و درست را برای کشور مشخص می کند». شیخ حسن، گویی که قانون اساسی حکومت آخوندی را حتی یکبار روخوانی هم نکرده، البته هیچ مدرک و سندی که بتواند ادعایش را ثابت کندارایه نکرد زیرا چنین مدرک و سندی وجود خارجی ندارد. به عکس، جای جای قانون اساسی نظام ولایت فقیه، با صراحتی غیرقابل انکار یا تفسیر، تصریح براین دارد که "سیاست های کلی نظام را رهبر تعیین می کند". دربهترین و محترمانه ترین تعبیر، رییس جمهوری نقشی بیش از یک تدارکاتچی ندارد، از نمایندگانی که پیشاپیش تعهد "التزام عملی به ولایت مطلقه فقیه" سپرده اند کاری جز اطاعت محض برنمی آید و مردم نیز اصولا محلی از اعراب، جز برای آمدن پای صندوق رأی و تجدید بیعت با ولی مطلقه فقیه ندارند!
آنچه که شیادان اصلاح طلب را به سردادن فریاد پیروزی واداشت، انتخاب هر 30 تن نامزدهایشان برای مجلس شورای اسلامی و 15 تن از 16 نامزد فهرست مجلس خبرگان برای تهران بود. این نتیجه البته تعجب برانگیز و معنادار هست، ولی به هیچوجه به معنای متعارف پیروزی در انتخابات – که کسب اکثریت کرسی های مجلس است – نیست. رأی گیری روز جمعه یک انتقامجویی شخصی و تسویه حساب برای هاشمی رفسنجانی بود که 3 روز پس از رأی گیری، گویی که خود پاک، معصوم و نیالوده است، گفت: «به انواع و اقسام تهمت ها، توهین ها و دروغگویی ها متوسل شدند»!
به گزارش خبرگزاری حکومتی "مشرق"، صادق زیبا کلام، استاد دانشگاه و به اصطلاح روشنفکر هوادار رفسنجانی نیز نتوانست ازابراز تعجب خودداری کند: «پیروزی اصلاح طلبان درتهران به ویژه خود اصلاح طلبان را شگفت زده و شوکه کرد چون دراین دوره حتی یک چهره جدی و واقعی اصلاح طلب را تأیید صلاحیت نکردند و دوسوم این لیست ائتلاف اصلاح طلبان، افراد ناشناخته بودند»!
مناسب ترین تعبیر درمورد شرکت در رأی گیری از آن بهاره هدایت، فعال سیاسی و مدنی و زندانی سیاسی در زندان اوین بود که به گزارش تارنمای رادیو "زمانه"، پس از اعلام شرکت خود و دوتن دیگر از زندانیان زن در رأی گیری در زندان اوین نوشت: «با خودم فکر می کنم ما داریم می رویم به صادر کنندگان حکم اعدام خواهر و برادر و پدر و مادر این ها رأی بدهیم... تنم می لرزد»!
در جناح مقابل نیز فریادهای اعلام پیروزی رواج داشت. به گزارش خبرگزاری "ایلنا"، سید علی خامنه ای در پیامی پس از اعلام نتیجه رأی گیری گفت: «خداوند دانا و توانا را سپاس که در آزمون بزرگی دیگر، ملت آگاه و مصمم ایران را به پیروزی رساند. آنان توانستند برای سی و ششمین بار از آغاز انقلاب اسلامی، در انتخاباتی سراسری، با عزم راسخ و شور و نشاط به یاد ماندنی حضور یابند و سرنوشت کشور را در مقطع کنونی رقم زنند، نمایندگان خود را برای تشکیل دو مجلس پرقدرت و پراهمیت برگزینند و باردیگر مردم سالاری دینی را در چهره درخشان و پراقتدار خود به جهانیان نشان دهند». سیدعلی خامنه ای، درکمال بی آزرمی، "نه" بزرگی را که مردم تهران به او گفتند به روی مبارک نیاورد و زیرسبیلی رد کرد!
با این حال، سیدعلی خامنه ای نتوانست از به رخ کشیدن قدرت بی حد و حصر خود چشم بپوشد و در بیانی دیگر، که به بخشنامه دستوروار به نمایندگان شباهت دارد گفت: «انتخاب شوندگان، ایستادگی شجاعانه دربرابر مداخلات بیگانه، واکنش انقلابی به نقشه های بدخواهان و خائنان و منش جهادی در اندیشه و عمل را برنامه دائمی خویش در دوران این مسئولیت بدانند و به هیچ قیمتی از آن تخطی نکنند»!
خبرگزاری حکومتی "فارس"، وابسته به سپاه پاسداران، در تحلیلی کوشید هرگونه سوء تفاهم یا توهم درمورد نتیجه رأی گیری در تهران را برطرف کند: «استفاده جریان سیاسی و رسانه های حامی دولت و اصلاح طلبان از موفقیت لیست انتخاباتی شان در تهران، شاید از منظر ژورنالیستی برای تقویت روحیه بدنه اجتماعی کاربرد داشته باشد و برای چند روز هیجان و خوشحالی مجازی تولید کند، اما درعرصه واقعیت این فضا سازی رسانه ای واجد هیچ ارزش سیاسی و راهبردی نیست»!
روزنامه "کیهان" که بازگوکننده نظرات سیدعلی خامنه ای است، درمقاله ای با عنوان "دروغ بزرگ" از بی اساس بودن "خوشحالی کاذب" رأی دهندگان تهران، با استناد به اعداد و ارقام پرده برداشت: «تبلیغات وسیع نشریات رسانه های زنجیره ای با تکیه بر آمار تهران، نشان از آن دارد که 111 را بزرگ تر از 153 می دانند و ریاضیات جدیدی را مبنای محاسبات خود قرارداده اند».
و سرانجام، همین روزنامه "کیهان"، همه پرده های دروغ و فریبی که عمود خیمه ادعای برگزاری "انتخابات" بر آن استوار است را به کنار زد و بی رودربایستی و تعارف ماهیت خودکامه، پلید، اهریمنی و ضد دموکراتیک نظام ولایت مطلقه فقیه را به نمایش گذاشت: «ساختار نظام به گونه ای است که اولا هیچ یک از جریانات سیاسی، نمی توانند کمترین تأثیری در تغییر ساختار و یا رفتار برگرفته از اصول نظام داشته باشند و اساسا رأی به نمایندگان در محدوده وظایف قانونی و تعریف شده آنها در قانون اساسی است و باید گفت: در دوره موسوم به اصلاحات، تمامی دولت و اکثریت قاطع مجلس را در اختیار داشتید و از هیچ کوششی برای تغییرات یاد شده دریغ نکردید. خُب، به کجا رسیدید؟»!
شهباز نخعی
Shahbaznakhai8@gmail.com
12 اسفند 1394
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
