دست یابی به توافق هسته ای که سه شنبه ۱۴ جولای ٢٠١٥ ميلادي متحقق شد و لغو برخی تحریم ها، بی تردید اثراتی مثبت، هرچند محدود، بر زندگی مردم خواهد داشت. اکنون هریک از طرفین تحقق این توافق را به حساب خود مینویسد، غافل از آینکه توافق حاضر هنوز نهایی نیست و کاملا مشروط است به پاي بندي ايران به قول و قرار های خود.
امر خوش ايند انكه إز اين طريق حد اقل جلوي حمله نظامي به ايران گرفته شد و نیز آنکه غرب توانست زیاده خواهی نظامی و اتمی یک قدرت اهریمنی و خطرناک همچون جمهوری اسلامی را بلاخره مهار کند و ایران اتمی نشد (آینده را نمی دانیم) و سرانجام عقب کشید. مردم بحق إز اين بابت خشنود هستند. این مذاکره سخت و پیچیده که چند دهه تنش میان ایران و غرب را کاهش میدهد، البته یک برد بزرگ هم برای ایران (زیرا میتواند به تولید صنعتی اتمی با محدودیت هایی ادامه دهد) و هم برای غرب ( خصوصا آقای اوباما - زیرا ایران اتمی آینده را مهار کرد – مذاکره ای بدون جنگ) خواهد بود.
اگر چه لغو محدود تحریم های غرب علیه ایران باعث خوشنودي مردم ما میباشد، لیکن متاسفانه این دستگاه سیاسی حاکم است که بیشترین سود مالي را از این معامله خواهد برد. نظام حاکم از این ثروت هنگفت باد آورده و پولی که به ایران بتدریج سرازیر میشود، بجایی یاری رساندن به تولید داخلی و کمک به مردم، برای حفظ موقعیت خود در منطقه، در یمن، عراق، سوریه و لبنان استفاده خواهد کرد. جمهوری اسلامی حتی در همین دوران تحریم های بسيار گسترده غرب عليه ايران، ملیاردها دلار به سوریه کمک کرده است. و بیم آن میرود که این عمل ابلهانه پس از توافق هسته ای، با روند پرشتاب تری ادامه یابد.
بعد از این توافق، فضای سیاسی درایران لزوما تحول چشم گیری بخود نخواهد دید. رژیم ایران با مهارت و به روشنی "داخل" را بکلی از "خارج" جدا نموده است. با نگاه به عمل کرد کنونی رژیم حاکم، امضاء توافق هسته ای، اگر چه به نوعی از تنش میان ایران با غرب پايان ميدهد، لیکن اين به معنای نزدیک شدن جمهوری اسلامی با غرب نیست. و اگر هم برفرض اندکی چنین باشد، و رژيم مانورهايي دراين حوزه بدهد، این تحول - برعکس دیدگاه های برخی خوش بینان - در حال حاضر و تا مدت ها اثرات چندانی در بهبود وضعيت سیاسی و اجتماعی داخل کشور نخواهد داشت.
البته قطعي شدن قرارداد امضا شده هنوز متضمن خروج پيروز مند دولت اوباما در نزاع جدي با جمهوري خواهان در هفته ها و ماه هاي اينده در امريكا است.
در اين ميان كنفي عريان اقاي خامنه اي را خواهيم ديد زيرا امضا قرار داد هسته اي، برعكس خواسته وي، با "لغو فوري همه تحريم ها" عليه ايران همراه نبود.
اقاي أوباما در سخنراني خود در کاخ سفید پس از امضا قرار داد، بروشني به حفظ برخي تحريم ها تاكيد كرد.
با اينحال اطمينان داريم كه طراحان سياسي جمهوري إسلامي، اين كنفي عريان را با ترفندهاي ماهرانه هميشگي بخوبي توجيه خواهند كرد بگونه اي كه اخرش امريكا "بازنده" جلوه كند.
و اما دولت روحاني بيشك، همچنانكه در چند روز اخير نداي ان بگوش ميرسيد، خود را برنده قطعي سناريوي هسته اي قلمداد خواهد كرد و باز با يك چرخش آرام ديگر اقاي خامنه اي نيز از قبل ان و به نفع خود بهره ها خواهد برد!
عطا هودشتیان
14 جولای 2015
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
