"جعفر پناهى بجاى اينكه بگذارد روحيه‌اش در هم بشكند و تسليم شود، بجاى اينكه بگذارد وجودش از خشم و نااميدى پُر شود، يك نامه‌ى عاشقانه به سينما خلق كرده است. فيلم او سرشار از عشق به هنر، به جامعه‌اش، به كشورش، و به تماشاگرانش است."
اين حرف را "دَرن آرونفسكى"، خالق فيلم زيباى "قوى سياه" كه رياست هيئت داوران "جشنواره برليناله" را به‌عهده داشته، زده است.
گرچه هنوز فرصت ديدن فيلم "تاكسى" را نيافته‌ام تا نظری در مورد حرف و حدیث‌های حاشیه‌ای آن داشته باشم، اما به‌دلیلی مشابه با آنچه از آرونفسكى نقل کردم، موفقيت چشمگير جعفر پناهى را در جشنواره سينمائى برلين به او، و به كنشگران سينماى معترض در وطن، صمیمانه تبريك می‌گويم
