|
|
|
|
بدون آزادى مطبوعات ، از وجود آزادى نمى توان سخن گفت . «شارلى هبدو» در فرانسه پيشقراول مطبوعات آزاد بود . هفته نامه اى كوچك ، اما با بار و احساس مسئوليت بزرگ پاسدارى از آزادى انديشه و بيان .اين نشريه از هر انگ نژاد پرستانه دور بود . سر سختانه از آزادى بيان همه عقايد جانبدارى مى كرد . با افراط گرائى مذهبى ، اعم از اينكه از كدام ريشه دينى بر خواسته باشد مخالف بود . بيشترين شكايت از اين مجله از طرف كاتوليكهاى متعصب به دادگاه برده شده بود ، اما دستكم اين دسته از دلواپسان دين به قوه قضائيه رو مى آوردند و نه مسلسل و بريدن سر .
آنچه ديروز در پاريس اتفاق افتاد گرفتن رگبار برروى همين ارزش كم نظير آزادى انديشه و بيان بود . فرانسه از ديروز يكپارچه تر شده است . روز شنبه يا يكشنبه ( هنوز زمان آن قطعيت نيافته است ) بى ترديد بيش از يك ميليون نفر به خيابانهاى پاريس سرازير خواهند شد تابه تروريست ها نه بگويند و درتظاهراتى به احتمال قوى بدور از شعارهاى نژاد پرستى و خارجى ستيزى يك صدا فرياد شوند «ما همه يك شارلى» هستيم و آزادى انديشه هميشه ، هميشه . مهم استكه همه ما اين روى سكه را ببينيم و با چنين ندائى هماهنگ شويم . نرديد نبايد داشت كه نژاد پرستان و نئو فاشيستها در اروپا تلاش خواهند كرد تا آنچه افراطيون مذهبى - اسلامى براى آنها كاشته اند درو كنند و در پاى صندوقهاى رأى آراء هر چه بيشترى را از ميان شهروندان مرعوب از آن خود سازند ، اما در اين هم نبايد ترديد داشت كه وجدانهاى بسيارى در همين كشور ها بيدار خواهد شد در دفاع از ارزشهاى بنيادى اين جوامع ، همچون آزادى ، دمكراسى ، برابرى و تحمل يكديگر . من به شعور مدنى ، فرهنگى و اجتماعى و سياسى اين مردم باور دارم . و فكر مى كنم وظيفه هر انسان آزاده ايست كه به جاى پژواك دادن صداى نفرت انگيزان ، به تقويت روحيه كسانى همت كند كه آثار انسانيت و همبستگى در وجود آنها نمرده است . لااقل نزديك به سى سال اقامت در فرانسه و مشاهده لحظات بسيار پرتلاطم ، كه شورشهاى حومه هاى شهرها باشد يا اعتصابات و تظاهرات ميليونى و يا بى صداترين آنها ، صندوقهاى رأى و راه يافتن نماينده راست افراطى به دور دوم انتخابات و يا ده ها نمونه ديگر به چشم خود ديده ام كه ارزشهائى چون آزادى بيان ، احترام به آراء مردم و صندوقهاى رأى ، ماهيت لائيك دولت و نظام آموزشى و همچنين دفاع از حقوق اجتماعى كسب شده براى مردم ارزشهاى قابل گذشت و مذاكره نيستند . همواره در وضعيتهائى كه نام بردم مردم ساكت ننشسته اند تا حتى نمايند گان انتخابى خود آنها ، هر گونه مى خواهند ، قضايا را منعكس كنند و سر هم بندى نمايند . از ديروز مقوله « يازده سپتامبر آزادى بيان» هم وارد عناصر تحليلى صاحب نظران شده است . گفته مى شود كه اگر در يازده سپتامبر ۲۰۰۱ در نيويورك قلب تجارى و اقتصادى غرب نشانه گرفته شده بود ، ۷ ژانويه ۲۰۱۵ در پاريس اين سمبل آزادى بيان در فرانسه و غرب بود كه مورد تهاجم جريان تروريستى القاعده قرار گرفت . شايد در اين بيان حقيقتى نهفته باشد اما بى ترديد مبالقه آميز است و قطعاً جهان با نتايجى شبيه آنچه از فرداى فروريزى برجهاى دو قلو در نيويورك رو برو شد در اينجا مواجه نخواهد شد . امروز صبح پس از ديدار نيكلا سركو زى رئيس جمهور پيشين فرانسه با فرانسوا هلاند رئيس جمهور فعلى ، كه به منظور مشورت بر سر همين موضوع انجام شده بود ، از او بارها شنيديم كه ، اين اعلام جنگ بربريت است در مقابل مدنيت . اين فرمولبندى از صف آرايي كه بين ا سلامگرايان افراطى و غرب بوجود آمده است تازگى ندارد. هر كس مى تواند مابين آن و آن چه جرج بوش بعنوان جنگ خير و شر نام مى برد نزديكهاى بسيارى ببيند، اما من نه پيش و نه تا كنون از زبان هيچ يك از مقامات مسئول كنونى نشينده ام كه صحبتى فراتر از يك معضل سياسى و اجتماعى كه مى تواند و بايد با همبستگى همه مردم ، فارغ از اينكه به كدام اصليت ، «مدنيت» ، مذهب و دين و ايدئولولژى متعلق باشند چاره جوئى شود نديده ام نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|
