« شامگهی گذرا »*

شامگهی گذرا بر روستائی متروک
و چشمانی در خواب
سی سال راپشت سر می گذارم
و پنج جنگ را
و می بینم که روزگار
برایم خوشه گندمی پنهان کرده

آوازه خوان می خواند
از آتش و دور از وطنان
شامگه می رسید
وآوازه خوان ،می خواند

بازجوئي اش کردند :
برای چه می خوانی ؟
گفتا :
برای این که می خوانم !

سینه اش را جستجو کردند
چیزی نیافتند مگر قلبش
قلبش را جستجو کردند
چیزی نیافتند مگر خلق اش
صدایش را جستجو کردند
چیزی نیافتند مگر اندوه اش
اندوه اش را جستجو کردند
چیزی نیافتند مگر زندان اش
زندان اش را جستجو کردند
چیزی نیافتند مگر خود را در بند .

آوازه خوان، می خوابد در پس تپه ها ،
تنهای تنها...

ودر ماه مارس ،
سایه ها از او دور می شوند .

__________________________

* قطعه ای است از شعر ً قصیدة الارض ً .اخیرا ترجمه کامل شعر در کتا ب
ًپیشگامان شعر امروز عرب ً از آقای موسی اسوار ، به دستم رسید. م.