هنوز هم انسان های مهربان و صادق بسیارند

نیمه شب، از صدای شُر شُر جریان آب بیدار شدم. احتمال دادم که فراموش نموده ام شیر آب در حمام را ببندم. به علت درد شدید کمر قادر نبودم سریع از بستر خارج شوم. اکنون هفتاد و یک سالمه و همه چیز به آن سرعتی که دل خواهم باشد پیش نمی رود.
در حمام اتفاقی نیافتاده بود.
کنجکاوانه خودم را به طرف پنجره کشاندم و با تعجب دیدم که: "باران به همان شدت آبشار نیاگارا از آسمان به طرف زمین سرازیر است".
با اینکه بارش را نعمتی برای ادامه حیات و زنده ماندن طبیعت میدانم، این نوع بارندگی برایم ناشناخته بود و آن را رایج نمی دانستم. پس باید دلیلی داشته و اتفاقی در شرف وقوع باشد.

فکری به مخیله ام رسید. سر منشاء این نوع بارندگی عجیب و غیر منتظره باید کار آن خالقی باشد که می گویند با نیتی پاک همه چیز را در این جهان بنا نمود: کهکشان، ستاره ها و خورشید را به گرد یکدیگر به چرخش وا داشت، انسان ها را بر روی این کره خاکی به روی دو پا روان نمود، ولی اکنون دلش از دیدن این همه بدبختی و نابرابری در روی این کره خاکی به درد آمده و این چنین اشک می ریزد.
روایت است که او ابتدا حیوانات را خلق نمود. احتمالن با دیدن میمون ها در آفریقا به فکر خلقت انسان افتاد.
البته متوجه شده بود که دست میمون ها کج است و به دزدی اموال همنوعان و غیرو اشتغال دارند، اما در این حد را مانع خلقت بشر ندانست.

سپس او خیلی تحت تاثیر وجود انسان قرار گرفته بود. با دیدن اندام های جذاب و زیبا، مغز های متفکر و دور اندیش، عضلات قوی و پر تحرک، بخصوص توان تولید مثل، خود را به هدف خویش رسیده می پنداشت و منظورش از خلقت آدمی هم همین ها بودند.
به نظر می رسید که بهتر بود تا آن خالق در خلقتِ پدیده ای پنهان، غایب و غیر قابل کنترلی بنام شیطان بیشتر درنگ و تأمل می نمود. چرا که ابلیس با داشتن خصوصیات منفی و ضد بشری قادر به: به کج راهه کشیدن آدمیان و انحراف آنها از سراط مستقیم و همچنین عامل تمامی بدبختی ها و نابسامانی ها برای انسان و نابودی چنین نسلی شناخته شد.

لذا خالق یگانه برای جبران این نقیصه سعی نمود تا با ارسال پیامبران از این کژی و کاستی ها بکاهد که متأسفانه نه تنها موفق نگردید بلکه به دلایلی و در بسیاری جهات به تشدید این معضل منجر گردید، چرا که گناهان و به خطا رفتن های انسان ها همچنان و به ترتیبی رو به افزایش است که بسیاری از آدم ها بجای بکار گیری مغز و استفاده از شعور انسانی و حرکت در مسیر سازندگی و پیشرفت، به تبعیت از شیطان:
" ابتدا با تیر و کمان به قصد نابودی به جان یکدیگر افتادند، سپس به آن هم بسنده نکردند و به زور بازو و استفاده از شمشیر روی آوردند، بعد از آن با تفنگ و تیربار به کشتار یکدیگر پرداختند، در این حد هم قانع نشدند و اقدام به تولید تانک و موشک نمودند و تا توانستند به نابودی هم نوعان خویش همت گماردند و میلیون ها انسان را به خاکستر تبدیل نمودند؛ در نهایت و همانطور که هر روز وشب در روزنامه ها می خوانیم و در رسانه های تصویری مشاهده می کنیم متوسل به بمب افکن و تولید سلاح شیمیایی گردیدند تا نه تنها با تمامی توان و امکان قادر به نابودی هم نوعان خود باشند، بلکه سعی می کنند تا مانع بقای زیبایی طبیعت و در صدد نابودی منابع طبیعی گردند .

این ها افکاری بودند که در آن تاریکی و سکوت شبانه، در لحظه مشاهده ریزش باران به آن شدت غیر منتظره به ذهنم رسید.
وقتی مجددن توانستم به بستر بازگردم، به مناسبت این که خوشبختانه هنوز هم بسیاری انسان های مهربان، متفکر، سازنده و صادق در روی این کره خاکی وجود دارند، خوشحال و شاکر شدم و با تبسمی بر لب و در آرزوی دست یابی به رویاهای شیرینم به خواب رفتم.