ـ پروانه وپرستو وپلنگ
می توانستند ،
آری می توانستند ،
از د ستا نِ عا شقا نه ایشان ،یا ران
آ ب وعسل بنوشند .
اما نگذا شتند ،
نگذا شتند ...
دشمنان کار ،
دشمنانِ رفیقان ما
آ ندم درپوست شیر برآمدند .
به فرمانِ جلاد لاجوردی کرکس
همه جیب ها را گشتند ،
چیزی نیافتند ،
نیا فتند جز تمنای سه حرفِ عشق ...
باز دوباره نَبرد مخفی گشت ،
خانه ها ی پنهانِ دوستی را ،
دریافتند ودریدند .
گروه ،گروه یاران ،مبارزان
در بند ها ی دشمن ،آرمیدند .
سرود آی لورکا ،
ای عروسی در خون !
آ ه ای سلطا نپور !
در سلول ها
زمزمهٔ گلِ دها نِ لادن ها وسوسن ها بود .
هنوز پروازِ یادِ ما ،
هم چون کبوتر سپیدِ سرگردان ،
بر فراز سربدارانی
بسان توما ج وکاک فوَاد ،
شهرام وپوران ،
اُردین وپا ک نژاد ،می چرخید .
که تبرِ تاراجِ ستم
بر گریبانِ تبارِ اندیشه ورا ن
فرو اُفتا د .
موج ورودِ سیامک ونرگس ها
نابت وارژنگ ها .
پشت به دیوارِ آزار
سرافراخته به چشم باز
میا ن رگبار تیر
خواند ند آزاد :
دیگر این بلندای اوین ،مباد هرگز !
برج گوهردشت وبند قزل حصار ،
همه ویرا ن با د !
از ما به نیلوفر ،
از ما به ارغوان بگو :
قلب ایران ما دران ،
سراسر با د در رها ییِ بوستا ن !
تا جِ گلِ مزار ما با د ،
این خون شکوفه ها ی بوسه وبدرود
با شما با مهربان انسا ن
روزی می تراود ،
با یادِ جا ودا نه خا کِ خا وران .
تا بهار در بها ران
از عطر تن ما
مشا مِ هوش وجانِ آد می سرشارتر !
آ ه یا دآورید یا را ن ،
از خارِ عقرب در گل
شلیک به گلدانِ اُ ستخوان .
به لخته خون پارهٔ ما
با گلِ سرخ ،با گل
یا د آورید یا را ن !
ما را به مَدار شا دی وفخر خویش ،
سربلند بازآورید ،یا را ن !
مجید خرمی
هزاروسیصدوشصت ونُه
بیبلیز ،آ لما ن .
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
