پیروزی راست ناسیونالیست و گسترش حملات اسراییل، ریشه در بخشی از نتایج تخلیه " غوش قطیف Gush Katif " دارد.( مجموعه یی از شهرک های اسراییلی نشین در جنوب نوار غزه که شمار آن ها به ده ها می رسد و براساس برنامه عقب نشینی از مناطق اشغالی در سال 2005 تخلیه شد). اسراییلی هایی که در این شهرک ها زندگی می کردند، پس از خروج وارد احزاب راست از جمله حزب لیکود شدند و دولت را برای اجرای پروژه " اسراییل بزرگ " و تشکیل یک دولت واحد با اقلیت کوچک عرب زیرفشار گذاشتند.
این داستان داد و ستد یک قطعه کوچک زمین است. در سال 2005 نزدیک به یک صد کیلومتر مربع همراه با خانه هایی که یهودیان در آن جا ساخته بودند، به سود دیگران رها شد. در یکی از شهرک ها، یک صد و پنجاه تن از مذهبیون که یک جامعه مذهبی یهودی را ساخته بودند، پافشاری می کردند که می خواهند در این شهرک و در کنار هم زندگی کنند. فاصله این شهرک تا تل آویو با اتوبوس یک ساعت بود.
در این شهرک ها، مجموعا 8 هزار و 500 یهودی زندگی می کردند که در سال 2005 و در زمان نخست وزیری آریل شارون با زور و به وسیله ارتش تخلیه شد.
" شجیت جیبورChagit Gibor" یکی از ساکنان " Ganeytal" می گوید: " ما شانس داشتیم. ما تنها کسانی بودیم که با مقامات مذاکره کردیم و تنها ما توانسیتم با هم باشیم و در غزه ماندیم." این شخص که استاد علوم سیاسی است بنا به سفارش حزب لیکود با ما هم کاری می کند و ما [ خبرنگاران اعزامی ] را می پذیرد، امری که خیلی کم پیش می آید زیرا خبرنگاران اروپایی به ویژه خبرنگاران فرانسوی در شهرک ها و کُلنی ها، چندان مورد پذیرش قرار نمی گیرند و یهودیان آن ها " طرفدار عرب " می خوانند.
در " Ganeytal" چیزی به نام پیش و پس از تخلیه سال 2005 وجود دارد. شجیت جیبور می گوید: " عده یی به نام ما ، من و همسرم ، مذاکره کردند. ما با تخلیه خانه مان مخالف بودیم. من این جا را دوست دارم و هر کاری هم که از دستم بر می آمد به طور دموکراتیک انجام دادم تا در این جا بمانیم، اما بالاخره دولت مداخله کرد و ارتش را به سراغ ما فرستاد، خانه ها را ویران کرد و مردم را به زور از این جا راند. این لحظه های بسیار سختی برای اسراییل بود. ما کشور کوچکی هستیم، همه با هم در ارتباط اند، ما خانواده بزرگی هستیم. تمام مردمان جیوش قطیف در سراسر اسراییل پخش و پلا شدند."
شجیت جیور هرگز در خود اسراییل و در چارچوب مرزهای به رسمیت شناخته شده در سال 1948 زندگی نکرده است. او در Gush Etzion زاده شده و در سال 2004 شوهرش که در غزه و در جیوش قطیف زاده شده بود به او پیوست. او تاکید می کند " اندیشه و فکر مان، ماندن در غزه است .هرجوری که شما در باره مشروعیت ما در این جا فکر کرده باشید، مهم اشغال زمین و اجازه ندادن به تروریست ها برای گرفتن این جاست. طی 30 سال گذشته موفق بوده ایم. امروز را نگاه کنید: بچه های مان پیوسته زیر تهدید راکت ها هستند!"
طی سی سال، اغلب فلسطینی های غزه که شمارشان به یک میلیون و هشت صد هزار نفر می رسد، از زمین های شان بیرون رانده و به کشور های دیگر پناهنده شده اند. باقی مانده ها اجازه ندارند از نزدیک شهرک ها بگذرند و در نتیجه به دریا راه ندارند. طی سی سال، شهرک ها به طور پیوسته، اغلب منابع و چشمه های آب کشاورزی فلسطینیان را ضبط کرده اند، یا این که ارتش با گشت زنی های دایم خود مانع از صید و ماهی گیری آنان می شود.
تمام اعضای خانواده Ganeytal که در شهرک های جیوش قطیف ساکن بودند را در سال 2005 مجبور به تخلیه کردند و با کمک دولت، خانه هایی در 30 کیلومتری کرانه باختری غزه به اجراه به آن ها داده اند. شجیت جیور ما را به نزدیک این خانه ها در " یاد بینامین " با 1500 نفر جمعیت می برد و می گوید : " این خانه ها مقوایی بود که پس از تخلیه شهرک در آن زندگی می کردیم. بعدا مردم چند کیلومتر دور تر زمین هایی در " moshav " خریدند."
او هم چنین می گوید که این خانه ها " به طور رسمی موقت و برای یک سال بود و قرار بود دولت زمین پیدا کند و برای مان خانه هایی بسازد.اما هفت سال گذشت. دوسال پیش نخستین خانواده به خانه تازه اش در moshav رفت، اما خیلی از خانواده هاهم هستند که برای ساختن خانه پولی در بساط ندارند و هنوز در این جا زندگی می کنند، خانه هایی که به ویرانه تبدیل شده اند. برای برخی از این مردم که سن بالایی دارند و با دستان خود خانه های شان را ساختند، دوباره ساختن خانه مشکل است. بنابراین اجاره نشین شده اند. در واقع همه از دست دولت خیلی عصبانی اند. "
به هرحال، دولت تا حدودی خسارات وارده به مردم را که در شهرک ها صاحب خانه بودند، پرداخته است. شجیت و شوهرش به عنوان مستاحر یک صد هزار شِکِل معادل 15 هزار یورو دریافت کرده اند. آن ها آپارتمانی اجاره کرده و با سه فرزنداشان در آن زندگی می کنند.
شهرک نشینان سابق این احساس را دارند که دولت به آن ها خیانت کرده است و شکی نیست که دیگر نباید دوباره از نو اتفاق بیفتد. امانوئل ناوون استاد ارتباطات بین المللی و یکی از فعالان حزب لیکود که خود در یکی از شهرک های غزه می نشیند، می گوید: " پس از تخلیه شهرک های یهودی نشین جیوش قطیف، مردمی که شهرک ها را بنا کرده بودند، در گیر سیاست شده و به حزب لیکود پیوسته اند و امروز هم دولت ناگزیر است از آن ها حساب ببرد. "
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد