زنده باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران

اول ماه مه روز جهانی کارگران، روزی است که تضاد طبقاتی کار وسرمايه با مبارزهء يکپارچه کارگران عليه نظام سرمايه داری و کارفرمايان به نمايش گذاشته می شود. ولی اول ماه مه امسال (۲۰۰۹) با سال های قبل تفاوت دارد. زيرا بحران عظيم نظام سرمايه داری با سياست های به غايت مخرب نئوليبراليسم، چهار گوشه جهان را فرا گرفته است. بحرانی که اساس هز ينه های آن به دوش پائينی ها يعنی کارگران و مزد بگيران در بخش های مختلف سنگينی می کند، شکاف طبقاتی تعميق بيشتری می يابد، به موازات آن قدرت خريد سقوط بی سابقه ای نموده و فقر و بيکاری و محروميت های اجتماعی را بيش از پيش افزايش خواهد داد. اين روندی است که اکثريت جمعيت کره زمين يعنی کارگران جهان را تهديد می نمايد.
فرياد اعتراضی ميليون ها کارگر و حقوق بگير در فرانسه،خروش هزاران هزار از استثمارشوندگان در آتن،هامبورگ،فرانکفورت،برلين و ازنپال تا تايلند،ازماداگاسکارتا ايران و مشت های گره کردهء هزاران نفر در لندن عليه حضور بيست کشور بزرگ مالی و تجاری، همه و همه از وضعيت بحرانی و اسفبار نظام سرمايه داری جهانی و افزايش جنبش اعتراضی کارگری خبر می دهد و افکار عمومی را به وسعت جهانی آن به خود جلب می نمايد.
جنبش کارگری ايران که زير شديدترين استثمار طبقاتی قرار دارد و ستم مضاعف را دررابطه با تشديد وحشيانهء تضاد کار و سرمايه از يک طرف و فشارهای قرون وسطائی دولت دينی از طرف ديگرمتحمل می گردد، مبارزه در راه ايجاد تشکل های مستقل کارگری را، يکی از اهداف محوری خود ساخته است. در تداوم پيشبرد چنين ضرورتی است که چندين سنديکای مستقل ايجاد می گردند. "سنديکای کارگران شرکت واحد تهران و حومه "، " سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه" و „کانون صنفی معلمان“ از اين جمله می باشند که از دل مبارزه ای سخت همراه با دستگيری، زندان و شکنجه تشکيل گرديده اند. مبارزه در سراسرکشور با وجود وضعيت دشوار همچنان تداوم دارد.
کارگران ايران زير فشار ديکتاتوری جمهوری اسلامی حتی از حق برگزاری روز جهانی کار در اول ماه مه برخوردار نمی باشند. به عنوان مثال دو زن کارگر مبارز به نام های " سوسن رازانی“ و "شيوا خير آبادی“ تنها به دليل شرکت درمراسم اول ماه مه ۲۰۰۸ در شهر سنندج دستگير می شوند. اولی هفتاد ضربه شلاق رابا ۹ ماه حبس و دومی چهارده ضربه را با ۴ ماه حبس متحمل می گردند.
کارگران ايران در شرايطی به استقبال اول ماه مه ۲۰۰۹ می روند که بسياری از پيشگامان طبقهء کارگر از جمله منصور اسانلو، هيات رئيسه و ابراهيم مددی نائب رئيس " سنديکای کارگران شرکت واحد..."، علی نجاتی رئيس هيات مدير"سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه"، در زندان به سر می برند و در زير شديدترين فشارهای رژيم جمهوری اسلامی شکنجه می شوند (لازم به يادآو ری است که علی نجاتی از چهاردهم ماه آوريل سال جاری موقتا" در خارج از زندان به سر می برد).
اين در حالی است که قبلا" اعضای هيات مدير سنديکای مذکور به نام های رضا رخشان، جليل احمدی،فريدون نيکو فرد، نجات دهلی، رحيم بسحاق، قربان علی پورو محمد حيدری مهر پس از زندان و آزار با قرار کفالت ووديعه های هنگفت آزاد شدند. کارگران ديگری نظير سلام قادری، برهان سعيدی، غالب حسينی وخالد اسدی از "کميته همآهنگی برای کمک به ايجاد تشکل های کارگری“ که نهاد مستقل ديگری از جنبش کارگری ايران می باشند، هنوز در بند به سر می برند و تحت شديد ترين شکنجه ها قرار گرفته اند.آخرين نمونه از اين دست تهاجمات، يورش نيروهای سرکوبگر رژيم جمهوری اسلامی به محل سکونت غالب حسينی و دستگيری کليه افرادی که برای ديدار خانواده وی در آنجا حضور داشتند، می باشد. فرزاد کمانگر، آموزگار کرد همچنان محکوم به اعدام است.
جنبش کارگری ايران با مشت های گره کرده به پيشباز روزجهانی کارمی رود تا مبارزه عليه کارفرمايان را همراه با کارگران سراسر جهان پر طنين سازد. در چنين مبارزه ای است که کارگران با اتحاد و همبستگی بين المللی، اردوی عظيم جهانی را عليه نظم سرمايه تشکيل می دهند و راه مبارزه طبقاتی را جهت تحقق سوسياليسم، هموار می سازند.
سرنگون باد رژيم جمهوری اسلامي
زنده باد آزادی _ زنده باد سوسياليسم

کميته ايرانی برگزاری اول ماه مه سال دو هزار و نه، پاريس
زمان: ساعت ۱۴ بعداظهر روز جمعه
مکان: ميدان دانفر روشرو، ابتدای بلوار سنت ژاک
Place Denfert Rochereau, Bd St-Jacques
مترو: خطوط ۴ و ۶