Shahbaznakhai8@gmail.com
شنبه این هفته سومین سال آغاز تلاش مردم سوریه برای سرنگون کردن حکومت خودکامه بشار اسد سپری می شود. سه سال پیش، در 15 مارس 2011، چند هفته پس از خیزش های مردم تونس و مصر و سقوط حکومت های دیکتاتوری زید العابدین بن علی و حسنی مبارک، مردم سوریه که از 4 دهه حکومت استبدادی خاندان اسد به ستوه آمده بودند، با شعار «الشعب یرید اسقاط النظام»، (مردم سقوط نظام را می خواهند) به خیابان ها آمدند و در تظاهراتی مسالمت آمیز خواستار بازپس گیری حقوق پایمال شده خویش شدند.
در 8 ماه نخست، یعنی تا اکتبر 2011، اعتراض و تظاهرات مردم به رغم سرکوب شدید حکومت جنبه مسالمت آمیز داشت و بی تردید اگر حمایت همه جانبه ولی مطلقه فقیه و روسیه از بشار اسد نبود، و اگر کشورهای غربی و در رأس آنها ایالات متحده در حمایت سیاسی و معنوی از مردم سوریه کمی قاطعیت ازخود نشان می دادند، مردم سوریه نیز از این بخت برخوردار می شدند که زمام سرنوشت خود را دردست بگیرند و از شر نظام مستبد و دست نشانده بشار اسد خلاص شوند.
دریغ که هیچ یک ازاین دو "اگر" تحقق نیافت و حمایت همه جانبه حکومت آخوندی از یک سو و عدم قاطعیت کشورهای غربی و به ویژه شخص باراک اوباما رییس جمهوری ایالات متحده موجب شد که پای گروه های مسلح وابسته به القاعده و دیگر سازمان های افراطی اسلام گرا – که با پول های عربستان سعودی و قطر تأمین مالی می شدند – به سوریه باز شود و "بزرگ ترین فاجعه انسانی قرن بیست و یکم" به تعبیر بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد، شکل بگیرد. دبیرکل سازمان ملل که آشکارا از ناتوانی و بی خاصیتی نهاد تحت مدیریت خود شرمسار است، در توصیفی دیگر آنچه که درسوریه می گذرد را "شرم آور" خوانده است.
بزرگی و ژرفای این "فاجعه بزرگ انسانی" و میزان "شرم آور" بودن آن را از آمار منتشرشده توسط نهادهای وابسته به خود سازمان ملل متحد می توان دریافت. به گزارش خبرگزاری فرانسه: «یونیسف، نهاد مسئول امورکودکان سازمان ملل اعلام کرده که بسیاری از کودکان سوری بدون پناهگاه و درحال مبارزه برای یافتن غذا و حفظ زندگی خود هستند. این درحالی است که آنان هیچ گونه امکان پزشکی یا حمایت روانی نداشته و از آموزش نیز محروم مانده اند. یونیسف همچنین درمورد وضعیت بیش از یک میلیون کودکی که در مناطق تحت محاصره به سرمی برند، ابراز نگرانی کرده است».
آنتونیو گویترس، کمیسیونر امور پناهندگان سازمان ملل نیز می گوید: «تعداد آوارگان سوری ازشمار آوارگان افغانستان – که بیشترین تعداد را در دنیا داشته اند – نیز بیشتر شده است. شمار آوارگان سوری که نام آنها در اردوگاه های پناهندگان سوریه درخارج از این کشور ثبت شده به 550 هزارتن رسیده و شمار کسانی که درداخل سوریه آواره شده اند نیز ازمرز شش و نیم میلیون تن گذشته است». دیده بان حقوق بشر سوریه اعلام کرده که تاکنون بیش از 140 هزارتن کشته شده اند که 55 هزارتن از آنان غیر نظامی – ازجمله 10 هزار کودک و 5 هزار زن – بوده اند. در گزارشی که ازسوی سازمان ملل منتشرشده، آمده است که فاجعه انسانی درسوریه موجب ازبین رفتن 40 درصد ازبیمارستان ها، کاهش 35 درصد از تولید ناخالص ملی، سقوط 80 درصدی پول ملی سوریه و کاهش 96 درصدی صادرات نفت این کشور شده است.
کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز ضمن "بسیار نگران کننده" خواندن اوضاع سوریه، تاکید می کند که مناطق وسیعی ازشمال و شرق سوریه با بحران کمبود غذا مواجه است. خبرگزاری آلمان هم گزارش می دهد که: «رییس بخش خاورمیانه عفوبین الملل روز دوشنبه 10 مارس گفت: دراثر محاصره اردوگاه فلسطینی یرموک درنزدیکی دمشق، تا به حال 128 نفر دراثر گرسنگی مرده اند... خوردن سگ و گربه و تیراندازی به سوی افرادی که در جستجوی غذا هستند، متأسفانه به اخباری عادی دراین اردوگاه تبدیل شده است». حدود 20 هزارنفر در اردوگاه یرموک و 240 هزارتن درخاک سوریه تحت محاصره نیروهای دولتی هستند.
ناتوانی سازمان ملل متحد درچاره جویی برای این فاجعه بزرگ انسانی به توصیفی بسیار فراتر از "شرم آور" نیاز دارد. پس از استعفای کوفی عنان، دبیرکل پیشین سازمان ملل از نمایندگی این سازمان و اتحادیه عرب در امور سوریه، اینک خبر می رسد که درپی شکست کنفرانس های موسوم به ژنو 1 و 2، اخضرابراهیمی جانشین او نیز قصد استعفا دارد که این امر نشانگر ناتوانی مطلق سازمان ملل در انجام ابتدایی ترین وظایفش است.
درسوی دیگر، بشار اسد جنایتکار، ولی مطلقه فقیه جنایتکارتر و پوتین متجاوز و ستمگر، بانهایت بی شرمی انسان و انسانیت را به تمسخر گرفته اند و به یکدیگر تعارف تکه پاره می کنند، مدال و نشان می دهند و بین خود گردهمایی و کنفرانس برپا می کنند. به گزارش خبرگزاری حکومتی "تسنیم" به نقل از پایگاه خبری المیادین: «بشار اسد با ارسال پیامی برای ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه، ازتلاش های وی برای ایجاد و برقراری ثبات جهانی تقدیر کرد. او دراین پیام گفت: به طور حتم مسکو در ساختن آینده بهتر برای ملت ها سهم به سزایی خواهد داشت و روسیه می تواند درخارج کردن کشورهای جهان از بحران های پیش رو نقش فراوانی را ایفا کند»!
تارنمای خبری "خبرپو" نیز گزارش می دهد که این ستایش چاپلوسانه بشار اسد جنایتکار از پوتین تجاوزگر بی پاداش نمانده است: «رسانه های عربی گزارش دادند که یکی از اعضای هیأت پارلمانی روسیه به بشار اسد نشان آکادمی علوم پطروس اعظم این کشور را اهدا کرد»!
نظام ولایت مطلقه فقیه که هنوز جام زهر "نرمش قهرمانانه" را هضم نکرده هم بیکار نمانده و مذبوحانه تلاش می کند بر بی آبرویی تسلیم خفت بار خود در پرونده هسته ای، سرخاب و سفیداب فعالیت دیپلوماتیک بمالد. به گزارش "واحد مرکزی خبر" «رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در نشست خبری اعلام کرد که اجلاس دوستان سوریه روز چهارشنبه 21 اسفندماه درتهران برگزار می شود. دراین اجلاس روسای کمیسیون های سیاست خارجی مجالس روسیه، الجزایر، عراق، ونزوئلا، کوبا، لبنان و سوریه با محوریت بررسی تحولات سوریه برگزار می شود»!
ازهم اکنون می توان حدس زد که دراین کنفرانس چه گفته می شود و محتوای بیانیه پایانی آن چه خواهد بود. آنچه که ازسوی سازمان ناتوان و کم خاصیت ملل متحد "فاجعه بزرگ انسانی" و "شرم آور" توصیف شده، ازدید برگزارکنندگان این اجلاس "تحولات" نام دارد. "تحولات"ی که در آن هرروز بیش از 200 نفر کشته و هزاران تن مجروح، آواره و بی خانمان می شوند.
دو دهه پیش، درپی فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی، جرج بوش پدر "نظم نوین جهانی" به رهبری ایالات متحده را اعلام کرد. ادعای رهبری بر دنیا الزامات خاص خود را دارد. ریشه مشکلات کنونی و از جمله "فاجعه بزرگ انسانی" در سوریه دراین است که امریکا بدون آن که کناره گیری خود از رهبری دنیا را رسما اعلام کند، عملا از پذیرش مسئولیت آن الزامات شانه خالی کرده و از این رو آشفتگی ها و نابسامانی های روزافزون دنیا، ازجمله فاجعه سوریه خواب آرام آقای اوباما را برهم نمی زند!.
