صعوۀ1 حوصله در سینۀ من
رغبت اش نیست به دیدارِ چمن
ناکجایی ست جهان جمله خراب
سنگ وُ آوار نصیب ست وُ کفن
جان گُسل گشته جهان، خانه کجا!
گور گهوارۀ بگشوده دهن
همه جا در قُرُقِ قرقیِ مرگ
قفس وُ دار برآورده شمن
همه جا قاضی وُ داروغه دروغ
دشمنِ تن بُوَدَت پیراهن
همه جا بازیِ جنگ ست وُ جنون
همه جا غرقۀ خون از ریمن2
خود عجب نیست که هر گوشه رَوی
بشنوی شرحِ بشر با شیون
پای فرسوده ز رفتن شده است
طوقِ آواره شدن بر گردن
نَفَسِ سوخته در سینه گرفت
آه ازین سردی وُ این راهِ مِحَن3
پنجره بسته وُ دیوار بلند
به گِل اندوده شده هر روزن
بر قناره ست همه قمری وُ باغ
نه قناری به قرارست وُ دَمن
پَر فراموش وُ نه انگارۀ رنگ
دیده ام بس به قفس مرغِ سمن4
فربه ای فَرِّ تو از تن ببَرَد
به اسارت چه سپاری پَر وُ تن
آسمان کوته وُ در بسته نگر
همه جا محبس وُ خسته ست وطن
به حریق ست افق هر طرفی
می دَوَد دودِ دریغ از خرمن
برگِ گُل را چو کُنَد باد پریش
طعمه خواهد شدنش در گُلخن
اشک در چشم وُ هراسان نگه اش
بسته پایش به زمین گر گُلشن
آتش افتاده به جان بانگ زَنَد:
ای شما کور وُ کران آهَرمَن5
دیدگان باز کنید ای همه خواب!
شاید اندیشه بتابد روشن
دست در دستِ رفاقت به وفا
شعله باید که بروبَد بهمن
همصدا باید وُ همراهیِ ما
تا ازین خانه براند دشمن
ــــــــــــــــــــ
1- گنجشک
2- حیله گر
3- اندوه و بلا
4- چاق، فربه
5- اهریمن
http://rezabishetab.blogfa.com
