|
در چند هفتۀ گذشته چند سند و نوشته در ارتباط با دهمین انتخابات ریاست جمهوری در ایران منتشر شده اند که همه آنها تبلور حساسیت ها، دلمشغولی ها، دغدغه ها و نگرانی های نیروهای سیاسی، اجتماعی و مدنی کشور در این عرصه هستند.
ابتدا شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت با انتشار یک بیانیۀ تحلیلی مدعی شد که در آستانۀ این انتخابات، تاکنون راهکار مناسبی نه از سوی اصلاح طلبان و نه از طرف تحول خواهان برای تغییر شرایط موجود پیشنهاد نشده است. این بیانیه، جایگزین های پیشنهادی فعلی را هم انتخاب میان بد و بدتر قلمداد کرده است. بیانیه با این حال بقصد ارزیابی از مواضع هواداران تحریم انتخابات در دورۀ گذشته، یاد آوری می کند که آن زمان گرایش تحریم معتقد بود که" حضور چهره های مختلف از دو جناح عمدۀ سیاسی حاکمیت، تفاوت چندانی به حال جنبش های اجتماعی و نهاد های مدنی نخواهد داشت" و سپس نتیجه می گیرد که "رخداد های سه و نیم سال اخیر و سیاست های سرکوبگرانه دولت و گسترش فساد و فقر در این دوران ...این حقیقت را آشکار کرد که ادامۀ این روند مرگ احتمالی اندک نهادهای مدنی...را در پی خواهد داشت." بیانیۀ تحکیم سرانجام راه خروج از بحران را الویت "اصلاحات جامعه محور "، با تکیه به نهاد های مدنی ارزیابی کرده " که البته در آن نمی توان نسبت به ضرورت حضور نیروهای میانه رو در درون حاکمیت بی توجه بود." پس از انتشار این سند، در آخرین روزهای سالی که گذشت، بیانیه ای با امضای صدها تن از فعالان سیاسی و مدنی با نام "انتخابات و گفتمان مطالبه محور" منتشر شد. اهمیت این بیانیه تنوع فکری و سیاسی طیف امضاء کنندگان آنست، که تقریباً مهم ترین گرایش های سیاسی موجود در ایران را در بر می گیرد و همزمان ترکیب متنوعی از فعالان مدنی از میان کارگران، زنان، اقوام، دانشجویان، بازاریان و مدیران کشور آنرا امضاء کرده اند. این بیانیه ابتدا اعتراف می کند که چشم انداز روشنی برای حل مشکلات مردم وجود ندارد و "شرایط برگزاری یک انتخابات آزاد سالم و عادلانه" نیز مشاهده نمی شود. در نتیجه " احتمال دستیابی به خواسته های مورد انتظار از راه شرکت در انتخابات بسیار ضعیف است." با این حال، از دیدگاه این بیانیه، جمعبندی از تجارب گذشته نشان داده اند که " مشارکت بی قید و شرط و غیر برنامه ای در انتخابات " و نیز " تحریم مطلق و از ابتدای فرایند فضای انتخابات " هیچ کدام نتوانسته است به رشد جنبش های اجتماعی و یا حل معضلات کشور و مردم منجر شود. به این دلیل آنها " برخورد کنشگرانۀ مطالبه محور" را بجای مشارکت بی قید و شرط و نیز تحریم از ابتدای انتخابات، مطرح کرده اند. این سند بلافاصله با یک بیانیۀ حمایت گرانه در خارج از کشور روبرو شد که تعدادی از نیروهای اپوزیسیون چپ آنرا امضاء کرده اند. آنها ضمن یادآوری خواست خود مبنی بر جایگزینی" ساختار سیاسی حاکم" با یک "ساختار سیاسی دیگر" در عین حال، بیانیل " گفتمان مطالبه محور " را " رویکردی تازه" و در نتیجه، قابل حمایت ارزیابی کرده اند. آنها نوشته اند که " جمهوری متکی بر رؤی و ارادۀ مردم و جدائی دین از دولت به یکباره و با یک فرمان مستقر نخواهد شد ". بعقیدل آنها چنین گذاری بدون برداشتن همین گام های بظاهر کوچک و در اساس مهم و حیاتی ... که چارچوب عمومی اشان حتی از چارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی نیز فراتر نمی روند، میسر نخواهد شد. در میزگرد رادیوئی این هفتۀ ما، آقایان هرمیداس باوند، استاد دانشگاه و عضو رهبری جبهۀ ملی در ایران، تقی رحمانی، پژوهشگر و فعال ملی - مذهبی و مهدی عربشاهی، دبیر تشکیلات تحکیم وحدت که هر سه از امضاء کنندگان بیانیۀ مطالبه محور هستند، در بارۀ ویژگی های این بیانیه توضیح می دهند. میزگرد انتخابات ریاست جمهوری در ایران نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|